การพัฒนาโปรแกรมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมการปฏิบัติตัวในผู้ป่วยจิตเภท THE DEVELOPMENT OF PERCIEVED SELF EFFICACY PROGRAM TO HEALTH BEHAVIORS IN SCHIZOPHRENIA PATIENTS

บทคัดย่อ

Objectives: The objectives of this research and development study were to 1) develop perceived self-efficacy program to health behaviors in schizophrenia patients and 2) evaluate the effectiveness of perceived self-efficacy program to health behaviors in schizophrenia patients.

Methods: Sixty schizophrenia patients were purposively recruited according to inclusion criteria. Thirty participants each was assigned into experimental group receiving perceived self-efficacy program to health behaviors and control group receiving regular service programs. Research instruments included perceived self-efficacy program to health behaviors in schizophrenia patients and perceived health behaviors questionnaire developed by researcher. These instruments were tested for content validity by 3 psychiatric experts. The paired t-test and independent t-test were employed for data analysis.  

Results: Main findings were as follows:1. Content validity index range of perceived self-efficacy program to health behavior in schizophrenia patients was 0.6 to 1.0. Contents of the program consisted of 3 parts, namely, part 1: universal self-care requisites for basic minimal need, part 2: the self-care practice when having psychological abnormality and part 3: life skill. 2. A fter participating in the perceived self-efficacy program, perceived health behaviors mean score of experimental group was statistically and significantly higher than before participating in the program at p-value < .05. In addition, after implementing the program, perceived health behaviors mean score of experimental group was statistically and significantly higher than that of control group at p-value < .05 level.

วัตถุประสงค์: การวิจัยและพัฒนาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1) พัฒนาโปรแกรมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมการปฏิบัติตัวในผู้ป่วยจิตเภท และ 2) ศึกษาประสิทธิผลของโปรแกรมฯ ที่พัฒนาขึ้นต่อการรับรู้พฤติกรรมการปฏิบัติตัวที่เหมาะสมของผู้ป่วยจิตเภท กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยจิตเภทจำนวน 60 คน
วิธีการศึกษา: ที่ถูกเลือกอย่างเฉพาะเจาะจงตามเกณฑ์คัดเข้า แบ่งเป็นกลุ่มทดลองจำนวน 30 คน ได้รับการดูแลตามโปรแกรมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนและกลุ่มควบคุม 30 คน ได้รับการดูแลตามปกติ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ โปรแกรมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมการปฏิบัติตัวในผู้ป่วยจิตเภท และแบบประเมินการรับรู้พฤติกรรมการปฏิบัติตัวของผู้ป่วยจิตเภทพัฒนาขึ้นโดยผู้วิจัย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติทดสอบที (t-test)
ผลการศึกษา: ผลการวิจัยพบว่า:1. โปรแกรมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมการปฏิบัติตัวในผู้ป่วยจิตเภท มีค่าดัชนีความตรงตามเนื้อหาอยู่ระหว่าง 0.6 -1.0 โครงสร้างเนื้อหาของโปรแกรมประกอบด้วย 3 ส่วน คือ ส่วนที่ 1: การดูแลตนเองตามความต้องการขั้นพื้นฐานในการดำรงชีวิต ส่วนที่ 2: การปฏิบัติเพื่อดูแลตนเองเมื่อมีความผิดปกติทางจิตเวช และส่วนที่ 3: ทักษะการดำรงชีวิต 2. การทดสอบประสิทธิผลของโปรแกรมฯ พบว่า หลังการเข้าร่วมโปรแกรมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนผู้ป่วยจิตเภทกลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยการรับรู้พฤติกรรมการปฏิบัติตัวสูงกว่าก่อนการเข้าร่วมโปรแกรมฯ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 นอกจากนี้ระยะหลังสิ้นสุด การทดลอง ผู้ป่วยกลุ่มที่เข้าร่วมโปรแกรมฯ มีคะแนนเฉลี่ยการรับรู้พฤติกรรมการปฏิบัติตัวสูงกว่ากลุ่มที่ได้รับการดูแลตามปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05