Foot Care Behavior of Diabetes Mellitus Patients of Nong Bo Community Hospital, Nong Bo Sub District, Mueang District, Ubonratchathani Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Descriptive research to study foot care behavior of diabetic patients using Orem's self-care conceptual framework. The sample consisted of 152diabetic patients in the responsibility of Nong Bo Subdistrict Health Promoting Hospital, Mueang District, Ubon Ratchathani Province. Developed by Lamyong Thabthimsri (1998). These questionnaires were tested for reliability coefficients 0.80 respectively. The raw data was analyzed using descriptive statistic methods. The research found that most of the samples were female. Age between 60-69 years, Marital status, Patients with diabetes for more than 5 years, do not smoke, control sugar levels by diet and medication, never hospitalized with foot ulcers and used to receive advice on foot care. The sample group had foot care behaviors in all aspects at medium level (=3.16, SD.=0.80) with foot care behavior in every aspect at the medium level, skin cleanliness behavior (
=3.54, SD.=0.52), foot examination behavior (
=3.24, SD.=0.85) wound prevention behavior (
=3.00,SD.=0.40) blood circulation promoting behavior (
=3.27, SD.=0.50) and wound care behavior (
=3.29, SD.=0.56). Patients with diabetes have incorrect behavior in preventing wounds. They use wood knives or other solids picking nails to clean and have proper foot care behavior at a fair level. They wash their feet or soak the feet in warm water to soften the nails before cutting and wearing thin shoes while walking in the house. Should raise awareness of correct foot care for diabetics so that patients can take care of their feet and monitor the occurrence of foot ulcers correctly.
Article Details
ความคิดเห็นและข้อเสนอแนะใดๆ ที่นำเสนอในบทความเป็นของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว โดยบรรณาธิการ กองบรรณาธิการ และคณะกรรมการวารสารราชธานีนวัตกรรมทางวิทยาศาสตร์สุขภาพไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องแต่อย่างใด มหาวิทยาลัยราชธานี บรรณาธิการ และกองบรรณาธิการจะไม่รับผิดชอบต่อข้อผิดพลาดหรือผลที่เกิดขึ้น จากการใช้ข้อมูลที่ปรากฏในวารสารฉบับนี้
References
http://203.157.166.6/chronic/rep_dmscreen2.php.
จารุวรรณ ศิลา, นงลักษณ์ แก้วศรีบุตร, กล้วยไม้ ธิพรพรรณ, ทินวิสุทธิ์ ศรีละมัย, และณัฐสิทธิ์ ร่มศรี (2556). พฤติกรรมการดูแลตนเองของพระสงฆ์โรคเบาหวาน โรงพยาบาลชุมแพ จังหวัดขอนแก่น ปี 2554. วารสารการพยาบาลและการศึกษา, 6(1),120-129.
จิตรานนท์ โกสีย์รัตนาภิบาล. (2554). ความรู้และพฤติกรรมการดูแลสุขภาพเท้าของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มารับบริการที่ตึกผู้ป่วยในโรงพยาบาลพระอาจารย์ฝั้นอาจาโร อำเภอพรรณานิคม จังหวัดสกลนคร. สืบค้นจาก http://www.skko.moph.go.th/
dward/document_file/perdev/research_file_name/20120123161557_6971946.pdf
ณัตยา บูรณไทย. (2553). การวิเคราะห์สถานการณ์การส่งเสริมพฤติกรรมการดูแลสุขภาพเท้าของผู้สูงอายุโรคเบาหวาน โรงพยาบาลศรีสังวรสุโขทัย. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ธนาภรณ์ สาสี, เบญจา มุกตพันธุ์, และพิษณุ อุตตมะเวทิน. (2561). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับ พฤติกรรมการดูแลเท้าของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ตำบลคำบ่อ อำเภอวาริชภูมิ จังหวัด สกลนคร. วารสารโรงพยาบาลสกลนคร, 21(1), 87-98.
ประสพชัย พสุนนท์. (2557). การกำหนดขนาดตัวอย่างตามแนวทาง Krejcie and Morgan (1970) ในการวิจัยเชิงปริมาณ. วารสารวิชาการศิลปศาสตร์ประยุกต์, กรกฎาคม-ธันวาคม, 112-125.
พารุณี วงษ์ศรี และทีปทัศน์ ชินตาปัญญากุล. (2561). การประยุกต์ใช้ทฤษฎีของโอเร็มกับการดูแลและการให้คำแนะนำผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจล้มเหลว. วารสารพยาบาลตำรวจ, 10(1), 209-219.
มณกร ศรีแป๊ะบัว. (2557). ผลของโปรแกรมการพยาบาลระบบสนับสนุนและให้ความรู้ต่อการรับรู้ความสามารถในการดูแลเท้า และพฤติกรรมการดูแลเท้าในการดูแลเท้าในผู้ป่วยเบาหวานกลุ่มเสี่ยงต่อการเกิดแผลที่เท้า. (วิทยานิพนธ์ปริญญา พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชา การพยาบาลผู้ใหญ่). มหาวิทยาลัยบูรพา. ชลบุรี
ลำยอง ทับทิมศรี. (2541). ผลของการสนับสนุนด้านข้อมูลและด้านอารมณ์ต่อพฤติกรรมการดูแลเท้า ของผู้ป่วยเบาหวานชนิดไม่พึ่งอินสุลิน. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สถิติสาธารณสุข สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์ กระทรวงสาธารณสุขรายงาน. (2561). จำนวนและอัตราการเจ็บป่วย ด้วยโรคสำคัญ ปี พ.ศ.2537–2560. สืบค้นจาก http://social.
nesdb.go.th/SocialStat/StatReport_FullScreen.aspx?reportid=226&template=2R1C&yeartype=M&subcatid=17
สมเพียร ประภาการ. (2552). การตรวจคัดกรองภาวะเสี่ยงต่อการเกิดแผลที่เท้าในผู้ป่วยเบาหวาน. (วิทยานิพนธ์ปริญญา พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่). มหาวิทยาลัยขอนแก่น. ขอนแก่น
สมาคมโรคเบาหวานแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์. (2558). สถิติเบาหวานทั่วโลก. สืบค้นจาก http://www.diabetesatlas.org/
สุมาลี เชื้อพันธ์. (2553).ผลของการส่งเสริมสมรรถนะแห่งตนต่อพฤติกรรมการดูแลเท้าในผู้ป่วยเบาหวาน ชนิดที่ 2.วารสารสภาการพยาบาล, 25(1),77-87.
สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข กองยุทธศาสตร์และแผนงาน. (2561). สถิติสาธารณสุข พ.ศ.2560: จำนวนและอัตราตายต่อประชากร 100,000 คน จำแนกตามเพศ และสาเหตุตามตารางการตายทั่วไปของบัญชีจำแนกโรคระหว่างประเทศ ฉบับแก้ไขครั้งที่ 10 พ.ศ. 2556-2560. สืบค้นจากhttp://bps.moph.go.th/new_bps/sites/ default/files/ stratistics60.pdf
หนึ่งฤทัย จันทร์อินทร์, อภิญญา ศิริพิทยาคุณกิจ, และพรทิพย์ มาลาธรรม. (2558). พฤติกรรม การดูแลเท้าของผู้สูงอายุที่เป็นเบาหวานชนิดที่ 2. รามาธิบดีพยาบาลสาร, 21(2),199-213.
อโนทัย ผลิตนนท์เกียรติ. (2560). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการเกิดแผลที่เท้าของผู้ป่วยโรคเบาหวานในโรงพยาบาลของเครือข่ายหน่วยบริการปฐมภูมิ อำเภอพระประแดง จังหวัดสมุทรปราการ. วารสารวิชาการ สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย (วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี), 1, 56-67.
อริสรา สุขวัจนี. (2558). แนวปฏิบัติเพื่อป้องกันและดูแลการเกิดแผลที่เท้า และการถูกตัดขาหรือเท้า ในผู้ป่วยเบาหวาน. วารสารการแพทย์และวิทยาศาสตร์สุขภาพ, 22(2), 99-107.
อัทคพล มลอา, กนกพร นทีธนสมบัติ, และชฎาภา ประเสริฐทรง. (2558). ประสบการณ์การดูแลเท้า ของทหารที่เป็นเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีภาวะแทรกซ้อนที่เท้า. วารสารพยาบาลทหารบก, 16(2), 50-58.
อำภาพร นามวงศ์พรหม และน้ำอ้อย ภักดีวงศ์. (2553). การเกิดแผลที่เท้าและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการเกิดแผลที่เท้าของผู้ป่วยเบาหวาน. วารสารการพยาบาล, 25(3), 51-63.