การจัดการสิ่งปฏิกูลในเขตเทศบาล พื้นที่เขตสุขภาพที่ 9

บทคัดย่อ

การศึกษานี้เป็นการศึกษาเชิงพรรณนา (Descriptive study) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสถานการณ์การจัดการสิ่งปฏิกูลของเทศบาลในเขตสุขภาพที่ 9 กลุ่มตัวอย่างเป็นเทศบาล จำนวน 143 แห่ง เก็บรวบรวมข้อมูล ระหว่างวันที่ 4 มกราคม 2559 ถึงวันที่ 29 กุมภาพันธ์ 2559 โดยใช้แบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น ส่งไปยังผู้รับผิดชอบงานด้านการจัดการสิ่งปฏิกูลของเทศบาลและขอความร่วมมือให้ตอบกลับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ร้อยละ และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการศึกษาพบว่า ส่วนใหญ่กลุ่มตัวอย่างเป็นเทศบาลตำบล ร้อยละ 94.4 มีจำนวนประชากรระหว่าง 5,001-10,000 คน มากที่สุด ร้อยละ 43.4 มีปริมาณการเกิดสิ่งปฏิกูล 1,414,447.5 ลิตรต่อวัน มีการให้บริการเก็บขนสิ่งปฏิกูล ร้อยละ 60.1 ที่เหลือเป็นลักษณะการให้บริการที่ยังไม่เป็นไปตามที่กฎหมายกำหนด ลักษณะของการให้บริการเป็นรูปแบบของการอนุญาตให้ผู้อื่นทำเป็นธุรกิจโดยได้รับผลประโยชน์ตอบแทนด้วยการคิดค่าบริการ มากที่สุด ร้อยละ 88.1 ส่วนการกำจัดสิ่งปฏิกูลพบว่า มีเทศบาลเพียงแห่งเดียวที่มีระบบกำจัดสิ่งปฏิกูล ได้แก่ เทศบาลนครนครราชสีมาเป็นระบบแบบหมักร่วมระหว่างขยะอินทรีย์และสิ่งปฏิกูล และเทศบาลที่ไม่มีระบบกำจัดสิ่งปฏิกูลยังไม่มีแผนในการก่อสร้างระบบกำจัด จากผลการศึกษาสะท้อนให้เห็นถึงปัญหาของการจัดการสิ่งปฏิกูลที่ยังไมได้รับการจัดการอย่างถูกต้อง เทศบาลในฐานะที่มีอำนาจหน้าที่ในการดูแลควบคุมกำกับ จะต้องออกเทศบัญญัติในการกำหนดสุขลักษณะของการการเก็บ ขนและกำจัดสิ่งปฏิกูล แต่จากการศึกษาพบว่า เทศบาลร้อยละ 88.1 ดำเนินการออกเทศบัญญัติเพื่อควบกำกับการจัดการสิ่งปฏิกูล ส่วนที่เหลือ ร้อยละ 11.9 ยังไม่ดำเนินการออกเทศบัญญัติในการควบคุมการจัดการสิ่งปฺฏิกูล และเทศบาลที่ออกเทศบัญญัติยังไม่สามารถควบคุมกำกับการจัดการสิ่งปฏิกูลได้อย่างสมบูรณ์ ดังนั้นเทศบาลควรให้ความสำคัญในการจัดการสิ่งปฏิกูลอย่างถูกหลักสุขาภิบาล ออกเทศบัญญัติในการควบคุมการจัดการสิ่งปฏิกูลในพื้นที่ พร้อมทั้งสนับสนุนงบประมาณในการก่อสร้างระบบกำจัดสิ่งปฏิกูลอย่างถูกหลักสุขาภิบาล