การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เพศศึกษาโดยใช้ทฤษฎีการเรียนรู้เน้นประสบการณ์ และการเรียนรู้แบบร่วมมือเพื่อส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ในการสอนเพศศึกษา ของนิสิตนักศึกษาครู

Main Article Content

พงศธร สุกิจญาณ
รุ่งระวี สมะวรรธนะ
เอมอัชฌา วัฒนบุรานนท์

บทคัดย่อ

          การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เพศศึกษาโดยใช้ทฤษฎีการเรียนรู้เน้นประสบการณ์และการเรียนรู้แบบร่วมมือเพื่อส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ในการสอนเพศศึกษาของนิสิตนักศึกษาครู 2) ประเมินประสิทธิผลของรูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่ได้พัฒนาขึ้น โดยใช้วิธีการสุ่มอย่างง่าย เพื่อแบ่งเป็นกลุ่ม 2 กลุ่ม กลุ่มละ 30 คน (กลุ่มทดลอง และกลุ่มควบคุม) โดยเป็นนิสิตนักศึกษาชั้นปีที่ 4 วิชาเอกสุขศึกษา ระดับปริญญาบัณฑิต หลักสูตร 5 ปี ที่ลงทะเบียนเรียนวิชาเพศศึกษา ภาคปลาย ปีการศึกษา 2561 เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แผนการจัดการเรียนรู้เพศศึกษาตามรูปแบบที่พัฒนาขึ้น แบบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเรื่องเพศศึกษา ในด้านความรู้ ด้านเจตคติ ด้านปฏิบัติ แบบวัดความคิดสร้างสรรค์ในการสอนเพศศึกษา และแบบประเมินผลงานที่สะท้อนความคิดสร้างสรรค์ในการสอนเพศศึกษา การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณใช้ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าที (t-test)


          ผลการวิจัย พบว่า 1) รูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่พัฒนาขึ้นประกอบด้วย หลักการ วัตถุประสงค์ ขั้นตอนกระบวนการจัดการเรียนรู้ และการวัดและการประเมินผล ซึ่งมีขั้นตอนการเรียนการจัดการเรียนรู้ 5 ขั้น คือ ขั้นที่ 1 การสร้างความตระหนัก ขั้นที่ 2 การสร้างเสริมความรู้  ขั้นที่ 3 การสร้างสรรค์ผลงาน ขั้นที่ 4 การนำเสนอผลงาน และขั้นที่ 5 การประเมินผลการเรียนรู้และการสะท้อนกลับ และ 2) ประสิทธิผลของรูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่พัฒนาขึ้น พบว่า หลังเรียน กลุ่มทดลองมีพัฒนาการดีขึ้นและดีกว่ากลุ่มควบคุมในด้านผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเรื่องเพศ ด้านความรู้ ด้านเจตคติ ด้านปฏิบัติ และความคิดสร้างสรรค์ในการสอนเพศศึกษา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สุกิจญาณ พ. ., สมะวรรธนะ ร. ., & วัฒนบุรานนท์ เ. . (2020). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เพศศึกษาโดยใช้ทฤษฎีการเรียนรู้เน้นประสบการณ์ และการเรียนรู้แบบร่วมมือเพื่อส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ในการสอนเพศศึกษา ของนิสิตนักศึกษาครู. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ, 12(3), 150–159. สืบค้น จาก https://he02.tci-thaijo.org/index.php/TNSUJournal/article/view/244916
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

Aimutcha Wattanaburanon and Pannawit Piyaaramwong. (2018). Health education and health development in the 21st century. Chulalongkorn Medical, 62(5), 871-878.

Davis School District. (2000). Programs and Services. Retrieved from http://www.davis.k12ut.us/home/programs.html

Johnson, D. W., & Johnson, R. T. (1991). Cooperation in the classroom. MN: Interaction Book Company.

Joyce, B., and Weil, M., (1992). Models of teaching. (4th ed.). Englewood Cliffs. NJ: Prentice-Hall.

Kolb D. (1984a). Experiential Learning. USA: Prentice Hall.

Kolb D. (1984b). Learning Styles Model and Experiential Learning Theory. New Jersey: Prentice Hall.

Office of the National Economic and Social Development Council. (2017). The Twelfth National Economic and Social Development Plan (2017-2021). Bangkok: Office of the National Economic and Social Development Board Office of the Prime Minister.

Orlich D. C. et al. (2010). Teaching strategies: A guide to effective instruction. Boston: Wadsworth.

Tissana Khemmani. (2018). Science of teaching: Knowledge of efficient learning process management. Bangkok: Chulalongkorn University.