Factors Predicting Health Promoting Behaviors Among Buddhist Monks in Chiang Rai Province

Authors

  • อลงกรณ์ สุขเรืองกูล Lecturer, Faculty of Nursing, Chiang Rai College
  • ทวีลักษณ์ วรรณฤทธิ์ Assistant Professor, Faculty of Nursing, Chiang Mai University
  • ประทับจิต บุญสร้อย Lecturer, Faculty of Nursing, Chiang Rai College
  • ไพโรจน์ อุตศรี Lecturer, Faculty of Nursing, Chiang Rai College

Keywords:

Factors Predicting, Health Promoting Behaviors among Buddhist Monks, Buddhist Monks

Abstract

          Thai people usually offer the delicious food which is high in carbohydrate and fat to the monk cooperate with the belief that exercise is forbidden for Buddhist monks. Therefore, risk to health problems is increased. The purpose of this descriptive study was to delineate the predicting ability of perceived benefit and barriers of health promoting behaviors, perceived self-efficacy and perceived social support to health promoting behaviors among Buddhist monks in Chiang Rai Province. Subjects were 359 monks residence in the temples of Chiang Rai Province who were purposively selected. The research instruments consisted of a 1) health promoting behaviors questionnaire, 2) perceived benefits of health promoting behaviors questionnaire, 3) perceived barriers of health promoting behaviors questionnaire, 4) perceived self-efficacy questionnaire, and 5) perceived social support questionnaire. The content validity and reliability of the research instruments were tested. Data were analyzed by using descriptive statistics and stepwise multiple regression.

The study results demonstrated that perceived benefits and barriers of health promoting behaviors and perceived social support together accounted for 38.70% of health promoting behaviors among Buddhist monks (p < .001)

The results of this study could be used as the data base to enhance health promoting behaviors program among Buddhist monks.

References

โกเมน ควรหา, พรนภา หอมสินธุ์ และรุ่งรัตน์ ศรีสุริยเวศน์. (2553). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมการสูบบุหรี่ในพระสงฆ์จังหวัดระยอง. วารสารพยาบาลสาธารณสุข, 24(3), 68-84.
จงจิตร อังคทะวานิช และคณะ (2559). สงฆ์ไทยไกลโรค สร้างพระสงฆ์ต้นแบบโภชนาการดี. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.สืบค้นจาก http://www.thaihealth.or.th/Content/31149-ปัญหาโภชนาการของพระสงฆ์.html
จันทร์จิรา จันทร์บก. (2548). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการส่งเสริมสุขภาพพระสงฆ์ในเขตกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลสาธารณสุข). บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหิดล.
จันทิมา ฤกษ์เลื่อนฤทธิ์, มนัสนันท์ เงินสด, กันคณา วิหก และคณะ. (2553). ปัจจัยทำนายพฤติกรรมการส่งเสริมสุขภาพของพระสงฆ์ ในจังหวัดนครนายก. วารสารไทยเภสัชศาสตร์และวิทยาการสุขภาพ ,5(4), 333-343.
เดชา บัวเทศ, จีรวรรณ ชงจังหรีด และ ธันวา หอมจันทร์. (2555). สุขภาพพระสงฆ์: รูปแบบการดูแลสุขภาพองค์รวมโดยการมีส่วนร่วมของชุมชนในพื้นที่รับผิดชอบของสำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 2 จังหวัดสระบุรี. สระบุรี: สำนักงานป้องกันควบคุมโรค.
ธรรมนูญ ครองบุญเรือง. (2553). พฤติกรรมการดูแลสุขภาพของพระสงฆ์สูงอายุในเขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนาสังคม). บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2551). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: บิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.
บุญฤทธิ์ ประสิทธิ์นราพันธุ์. (2547). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยคัดสรรกับพฤติกรรมการบริโภคของพระสงฆ์ในเขตภาคเหนือ (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลสาธารณสุข). บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหิดล.
ปฏิมา พิมพ์สกุล และ สุเทพ นิ่มสาย.(2558). การคาดการณ์ผลกระทบจากนโยบายประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนต่ออุตสาหกรรมการค้าและการท่องเที่ยวในเขตเมืองชายแดนจังหวัดเชียงราย. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย,10(2),15-42.
ปัทมา สุพรรณกุล และ วัชรี ศรีทอง. (2558). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการควบคุมน้ำตาลในเลือดของพระสงฆ์ที่ป่วยเป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ในเขตภาคเหนือตอนบน ประเทศไทย. วารสารพฤติกรรมศาสตร์, 21(1), 95-109.
มูลนิธิโรงพยาบาล 50 พรรษา มหาวชิราลงกรณ. (2554). การดูแลสุขภาพพระภิกษุสามเณรและประชาชน. ปทุมธานี: ยูโฮเพ่น.
วัชรินทร์ ออละออ. (2554). สุขภาพพระสงฆ์ในบริบทชุมชนอุตสาหกรรม. วารสารวิจัยสังคม. 34(5). 89-124.
ศนิกานต์ ศรีมณี, ชนิดา มัททวางกูร, พรพิมล ภูมิฤทธิกุล, กุลธิดา จันทร์เจริญ, เนตร หงษ์ไกรเลิศ และ นารี รมย์นุกูล. (2556). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมการบริโภคของพระภิกษุสงฆ์และพฤติกรรมการถวายภัตตาหารของประชาชนในเขตภาษีเจริญ กรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.
สุมิตรา มาเมือง. (2545). ภาวะโภชนาการและพฤติกรรมการฉันภัตตาหารของพระสังฆาธิการที่ศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาโภชนศาสตร์ศึกษา). บัณฑิตวิทยาลัย,มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัดเชียงราย. (2557). ข้อมูลด้านศาสนาจังหวัดเชียงราย ประจำปี 2557.
ม.ป.ท.
สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดเชียงราย. (2557). ข้อมูลสารสนเทศสำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดเชียงรายประจำปี 2557. ม.ป.ท.
อัจฉริยา พงษ์นุ่มกุล, จงจิต เสน่หา, รุ้งนภา ผาณิตรัตน์, ศศิมา กุสุมา ณ อยุธยา และ ทิพาพันธ์ สังฆะพงษ์. (2554).พฤติกรรมการบริโภคของพระภิกษุสงฆ์ในเขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร. Journal of Nursing Science, 29(2), 37-45.
อัญชลี สุขเสวก.(2548). การเผชิญความเครียดของพระสงฆ์ในเขตกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเอกอนามัยครอบครัว). บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยมหิดล.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy the exercise of control. New York: W.H. Freeman.
House, J. S. (1981). Work stressed social support. London: Addison Wesley.
Pender, N. J. (1996). Health promotion in nursing practice (3rd ed.). Norwalk, CT: Appleton and Lange.
Pender, N. J., Murdaugh, C. L., & Parsons, M. N. (2006). Health promotion in nursing practice (4th ed.). Upper Saddle River, NJ: Pearson Prentice Hall.
Polit, D. F., & Hungler, B. P. (2004). Nursing research: Principles and methods (6th ed.). Philadelphia: J.B. Lippincott.

Downloads

Published

2017-12-29

How to Cite

สุขเรืองกูล อ., วรรณฤทธิ์ ท., บุญสร้อย ป., & อุตศรี ไ. (2017). Factors Predicting Health Promoting Behaviors Among Buddhist Monks in Chiang Rai Province. Nursing Journal CMU, 44(พิเศษ(2), 38–48. Retrieved from https://he02.tci-thaijo.org/index.php/cmunursing/article/view/169023