บทบาทพยาบาลสำหรับการวางแผนการดูแลรักษาตนเองล่วงหน้าในผู้ป่วยวิกฤต
คำสำคัญ:
การวางแผนการดูแลรักษาตนเองล่วงหน้า, ผู้ป่วยวิกฤต, บทบาทพยาบาลบทคัดย่อ
การเจ็บป่วยในภาวะวิกฤตเป็นภาวะที่มีการคุกคามด้านร่างกาย จิตใจ สังคม เศรษฐกิจ และจิตวิญญาณทั้งผู้ป่วย และครอบครัว จึงส่งผลกระทบต่อกระบวนการคิด และการตัดสินใจในการเลือกแนวทางการรักษาของผู้ป่วย และครอบครัว การวางแผนการดูแลรักษาตนเองล่วงหน้าในผู้ป่วยวิกฤตจึงมีความสำคัญเป็นอย่างมากเนื่องจากเป็นภาวะที่ผู้ป่วยส่วนใหญ่มีการรับรู้ลดลง มีความเครียดทางด้านร่างกาย และจิตใจ ทำให้การตัดสินใจเกี่ยวกับการรักษาพยาบาลอาจไม่ตรงตามความต้องการของผู้ป่วยและครอบครัว ดังนั้นแพทย์ และพยาบาลจึงมีบทบาทสำคัญในการส่งเสริม สนับสนุนการตัดสินใจเลือกแนวทางการรักษาพยาบาลโดยมีการใช้กระบวนการสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพ
เอกสารอ้างอิง
สุดท้ายในผู้ป่วยวิกฤต : กรณีศึกษา. วารสารพยาบาลโรคหัวใจและทรวงอก, 26(2), 15-24.
จารุวรรณ บุญรัตน์ และสุพัตรา อุปนิสากร. (2555). การดูแลด้านจิตวิญญาณในผู้ป่วยวิกฤต
และครอบครัวในไอซียู: ประสบการณ์ทางการพยาบาล. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราช
นครินทร์.4(1): 1-13.
เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี, ปองกมล สุรัตน์, อมรพันธุ์ ธานีรัตน์, เทวี ไชยะเสน, วีรมลล์ จันทรดี, ลักษมี ชาญเวชช์,
… ปาริชาติ เพียสุพรรณ์. (2558). Advance care plan: แผนชีวิตการวางแผนระยะสุดท้ายของชีวิต. ขอนแก่น: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการเสริมสร้างสุขภาพ.
เต็มศักดิ์ พึ่งรัศมี. (2559). การวางแผนดูแลรักษาตนเองล่วงหน้า (Advance care plan) โครงการ
เผชิญความตายอย่างสงบ. สืบค้น 11 มีนาคม 2559, จาก http://www. Budnet.org/sunset/
node/213
ธีระ วรธนารัตน์. (2559). ต้องหมอซิ รู้ดีที่สุดว่าคนไข้ต้องการอะไรและต้องการรักษาอย่างไร.
สืบค้น 9 กรกฏาคม 2559, จาก http://www.isranews.org/isranews-article/item/45612-foktai11.htmlln
นาฎสิริ ราชฉวาง.(2556). ความสนใจในการแสดงความเจตนาไม่ประสงค์ที่จะยืดการตายของผู้ป่วยระยะ
สุดท้าย ในทัศนะของผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารส่งเสริมสุขภาพอนามัยและสิ่งแวดล้อม กระทรวงสาธารณสุข, 36 (4), 54-65.
นุชนาถ ศรีสุวรรณ์, เยาวรัตน์ มัชฌิม, และกิตติกร นิลมานัต. (2557). สมรรถนะของพยาบาลวิชาชีพใน
การสื่อสารกับผู้ป่วยระยะสุดท้ายและครอบครัวและปัจจัยที่เกี่ยวข้อง. วารสารพยาบาลสงขลานครินทร์. 34(3), 109-124
ปฐมวดี สิงห์ดง และชนกพร จิตปัญญา. (2554). การดูแลครอบครัวของผู้ป่วยวิกฤติ: มุมมองของญาติ
ผู้ป่วย. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์. 3(3),17-32.
วราภรณ์ คงสุวรรณ, กิตติกร นิลมานัต, เยาวรัตน์ มัชฌิม. (2557). อุปสรรคในการดูแลผู้ป่วยวิกฤตใกล้
ตายที่ห้องฉุกเฉิน: ประสบการณ์ของพยาบาล. วารสารพยาบาลสงขลานครินทร์. 34(3), 97-108.
สารภี รังสีโกศัย, นัยนา พิพัฒน์วณิชชา, รวีวรรณ เผ่ากัณหา. (2556). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรม
การเตรียมตัวเพื่อเผชิญภาวะใกล้ตายและความตายของผู้สูงอายุในชมรมผู้สูงอายุ จังหวัดปัตตานี. วารสารพยาบาลสงขลานครินทร์. 33(1), 43-56.
อานุภาพ เลหะกุล. (2559). การแจ้งข่าวร้าย. สืบค้น 22 มิถุนายน 2559, จาก http://med-ed.psu.
ac.th/web/meu/BadNews_Arnuparp.pdf
Bird S. (2014). Advance care planning [Internet]. Retrieved August 10, 2017, from http://
www.racgp.org.au/afp/2014/august/advance-care-planning
Buckman, A., Robert, (2005). Breaking bad news: the S-P-I-K-E-S strategy Commun Oncol;
2(2), 138-142.
Izumi S. (2017). Advance Care Planning: The nurse’s role. Am J Nurs; 117 (6), 56-61
Khandelwal N, Kross EK, Engellerg RA, Coe NB, Long AC, Curtis JR. (2015). Estimating the
Effect of Palliative Care Interventions and Advance Care Planning on ICU Utilization: A Systematic Review. Crit Care Med; 43 (5), 1102-11.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารพยาบาลสาร
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
