การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมพฤติกรรมสุขภาพในผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง จากการมีส่วนร่วมของครอบครัว: กรณีศึกษาโรงพยาบาลดำเนินสะดวกในจังหวัดราชบุรี
คำสำคัญ:
ผู้ป่วยความดันโลหิตสูง, การมีส่วนร่วมของครอบครัว, การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพบทคัดย่อ
ผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงมีแนวโน้มสูงขึ้น เป็นสาเหตุของการเกิดความเสี่ยงโรคหัวใจและหลอดเลือด การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพจะทำให้สามารถควบคุมระดับความดันโลหิตได้ การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพในกลุ่มโรคความดันโลหิตสูงโดยการมีส่วนร่วมของครอบครัว ผู้ร่วมวิจัยได้มาด้วยการสุ่มแบบเจาะจงและการบอกต่อ ประกอบด้วยกลุ่มโรคความดันโลหิตสูงและสมาชิกครอบครัว จำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย ชุดคำถามปลายเปิดแบบมีโครงสร้าง แบบสัมภาษณ์ และแบบสังเกต ผู้วิจัยสร้างขึ้นโดยใช้กรอบแนวคิดทฤษฎีการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพ ซึ่งผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาและวิธีวิเคราะห์เชิงเนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า ผู้ร่วมวิจัยได้ผ่านกระบวนคิดวิเคราะห์ปัญหาและผลกระทบ การสร้างวิสัยทัศน์ คือ “ลดเกลือ-ลดโรค” แผนการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพประกอบด้วย แผนจัดเมนูชูสุขภาพ แผนสร้างกิจกรรมทางกาย แผนผ่อนคลาย และแผนการใช้ยาอย่างต่อเนื่อง ได้ดำเนินการตามแผน ปรับแผน และประเมินผลรูปแบบการมีส่วนร่วมได้แก่ เพื่อนความดัน ลดเค็ม-ลดเกลือโซเดียม ขยับกายหายจากโรค เมนูชูสุขภาพ พลังครอบครัว เรียนรู้เพื่อสุขภาพ และสุขภาพดีวิถีพุทธตามบริบทและวิถีชีวิตของแต่ละครอบครัว ส่งผลให้ผู้ป่วยกลุ่มโรคความดันโลหิตสูงสามารถควบคุมระดับความดันโลหิตได้ปกติและใกล้เคียงปกติ
ผลการวิจัยครั้งนี้ สามารถใช้เป็นแนวทางในการดูแลผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงแบบมีส่วนร่วม โดยวิเคราะห์หาสาเหตุและแนวทางการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพด้วยการเรียนรู้ร่วมกันให้เหมาะสมในแต่ละชุมชน
เอกสารอ้างอิง
Nonthaburi: Aksorn Graphic and Design Publication. (In Thai)
American College of Preventive Medicine. (2011). Medication Adherence Time Tool: Improving
Health Outcomes. Retrieved November 20, 2017, from https://www.acpm.org.
American Heart Association. (2014). High blood pressure. Retrieved November 20, 2017, from
https://www.heart.org.
American Heart Association. (2015). Heart Disease and Stroke Statistics 2015 Update.
Retrieved November 20, 2017, from https://www.heart.org.
Bureau of Non Communicable Disease, Department of Disease Control, Ministry of of Public
Health. (B.NCD., DDC. ,MoPH.) (2016-2017). Health Behavioral Modification Curriculum: Case
Manager Nursing. (1st ed.). Bankok: The War Veterans Organization of Thailand. (In Thai)
Centers for Disease Control and Prevention. (2012). Vital Signs: Awareness and
Treatment of Uncontrolled Hypertension Among Adults- United States 2003-2010. MMWR,
61, 703-709.
Chaikul, C. (2014). Effect of Self-Management and Family Participation Enhancing Program on Health Behavior and Blood Pressure among Elderly with Hypertension, Retrieved November 12, 2017, from https://www.kb.psu.ac.th. (In Thai)
Chantavanich, S. (2014). Qualitative Research Methods. (19nd ed.). Bankok: Chulalongkorn
University. (In Thai)
Department of Health Service Support, Ministry of Public Health. (D.H.S.S., MoPH). (2015). The
behavioral Modification of Stress Management for workers. Retrieved November 20,
2017, from https://www.hed.go.th.(In Thai)
European Society of Hypertension. (2013). Guidelines for the management of arterial
hypertension. European Heart Journal. 2185-2186.
Friedman, M. M., Bowden, V. R., & Jones, E. G. (2003). Family nursing: Research, theory, and
Practice. (5th ed.). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
Green, L.W. & Krueter, M. (2005). Health program planning: An educational and ecological
Approach (4th ed.). New York: McGraw-Hill.
Gregory, J., & Waterman, H. (2012). Observing pain management practice on a medical unit
following changes arising from an action research study. Journal Of Clinical Nursing,
21(23/24), 3523-3531.
Institute Institute for Population and Social Research, Mahidol University. (2016). Thai Health.
(1st ed.).
Nakhon Pathom: Amarinprinting & publishing public. (In Thai)Jaranai, J., Kraithaworn, P.,&
Piaseu, N. (2016). Effects of a Family Participation Program by Using The
Ramamodel on Health Behaviors, Nutritional Status and Blood Sugar Level in Diabetic Risk
Group in Community. Kuakanrun Journal, 23(1), 41-59. (In Thai)
James, P.A., et. al. (2014). 2014 Evidence-Based Guideline for the Management of High Blood
Pressure in Adults. The Journal of the American Medical Association, 331 (5) 507-520.
Kemmis, S. & McTaggaet, R. (2003). Participatory action research.. Thousand Oaks, CA: Sage. 336-396.
Konsuan, A. (2014). Effect of Self-Efficacy and Social Support Enhancement Program on
Dietary Behavior and Blood Pressure among Patient with Uncontrolled Hypertension.Retrieved
November 1, 2017, from https://www.http.kb.psu.ac.th. (In Thai)
Moshki, M., Dehnoalian, A., &Alami, A. (2016). Effect of Precede–Proceed Model on Preventive
Behaviors for Type 2 Diabetes Mellitus in High-Risk Individuals. Retrieved November 20, 2017, http://journals.sagepub.com.
Nawsuwan, K., Singhasem, P., & Yimyearn, Y., et al. (2016). Relationship and the Predictive
Power of Social Support on the Practice of Hypertensive Patients. Boromarajonani College
of Nursing, Uttaradit Journal, 8(1), 1-13. (In Thai)
Nakkling, Y. & Tudsri, P. (2017). Effect of Self–Efficacy Enhancement Program on Health
Behaviors among Older Adults with Uncontrolled Hypertension. Association of Private
Higher Education Institutions of Thailand, 6 (1), 27-35. (In Thai)
Policy and Strategy Department, Office of the Permanent Secretary, (2016). Year Report.
Nonthaburi: The War Veterans Organization of Thailand. (In Thai)
Powwattana, A., et al. (2012). Health Promotion and Disease Prevention in Community an
Application of Concept and Theories to practice. Thai Health Promotion Foundation.
(In Thai)
Salawongluk, T. et al. (2016). Factors Affecting Preventive Behavior Hypertension of Risk Group NongKhai Nam Subdistrict Meuang District NakhonRatchasima Province.
Retrieved November 12, 2017, from https://www.journal.nmc.ac.th/th/admin. (In Thai)
Samranbua, A. (2011). The lived experience of rural Thai older adult with poorly controlled
hypertension. The Catholic University of America, USA.
Sinsap, N. &Choowattanapakon, T. (2016).The Effect of Educational and Tangwai Exercise on
Blood Pressure of Older Persons with Hypertension. Kuakanrun Journal, 23(1), 73-86.
(In Thai)
Sritongbaj, N. (2016). Effectiveness of Promotion Family Participation in Breastfeeding Program
in Primigravidarum Pregnant Women. Retrieved November 12, 2017, from
https://www.http.digital_collect.lib.buu.ac.th. (In Thai)
Thongkhum, K. (2015). The effect of Meditation Training together with a Biofeedback Training
Program on the Stress Levels of Chronic Disease Patients. Nursing Journal, 42 (1),
24-37. (In Thai)
Wichai, J., Poldongnok, S. & Sawanyawisuth, K. (2015). Hypertension. (1st ed.) Khon Kaen: Klungnana Vitthaya press. (In Thai)
Wiriyapongsukit, S., Mangjit, P. &Namthussanee, S. (2013). District Health System. (2ns ed.).
Nonthaburi: The Agricultural Cooperative Federation of Thailand.Limited. (In Thai)
World Health Organization. (2014). Plan of Action for the Prevention and Control of Non-
communicable Diseases in the Americas 2013-2019. Washington, DC: PAHO.
Wutthitham, N. (2018). The Development of Family Participation Pattern to Nutrition in
Adolescent Pregnancy: A Case Study of Krathum Baen Hospital in Samutsakhon
Province. Christian University of Thailand Journal, 23 (3), 405-515. (In Thai)
Wutthitham, N. (2011). A Study of Developing Strategy for Health Behavioral Change of
Diabetes Mellitus Patients with the Technique of “Love, Listening, Self-efficacy and
Learning (LLSL)”
Treated by the Diabetes Mellitus Clinic of Banlat Hospital Network in Phetchaburi Province.
Nursing Journal, 38 (3), 146-157. (In Thai)
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารพยาบาลสาร
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
