ผลของการวางแผนจำหน่ายอย่างสมบูรณ์แบบจากหอผู้ป่วยหนัก ต่อเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์และการกลับเข้ารักษาซ้ำในหอผู้ป่วยหนัก
คำสำคัญ:
ผู้ป่วยวิกฤต, ผู้ป่วยวิกฤต, การวางแผนจำหน่ายจากหอผู้ป่วยหนัก, การวางแผนจำหน่ายจากหอผู้ป่วยหนัก, เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ ก, เหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ ก, การกลับเข้ารักษาซ้ำในหอผู้ป่วยหนัก, การกลับเข้ารักษาซ้ำในหอผู้ป่วยหนักบทคัดย่อ
ผู้ป่วยหลังจำหน่ายออกจากหอผู้ป่วยหนัก มีความเสี่ยงต่อเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ และการกลับเข้ารักษาซ้ำในหอผู้ป่วยหนักภายใน 72 ชั่วโมง เนื่องจากความรุนแรงของการเจ็บป่วยวิกฤตและความซับซ้อนของการดูแล การวิจัยแบบทดลองแบบสองกลุ่มวัดหลังการทดลองนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการวางแผนจำหน่ายอย่างสมบูรณ์แบบจากหอผู้ป่วยหนักต่อเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์และการกลับเข้ารักษาซ้ำในหอผู้ป่วยหนักภายใน 72 ชั่วโมง กลุ่มตัวอย่างถูกคัดเลือกจากผู้ป่วยวิกฤตศัลยกรรมที่เข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยหนักทั่วไป โรงพยาบาลลำปาง ตั้งแต่เดือนเมษายนถึงเดือนตุลาคม พ.ศ. 2557 จำนวน 50 ราย แบ่งเป็นกลุ่มควบคุม 25 ราย และกลุ่มทดลอง 25 ราย จัดกลุ่มตัวอย่างให้มีความเคียงกันในด้านความรุนแรงของการเจ็บป่วยวิกฤต และลักษณะการจำหน่ายออกจากหอผู้ป่วยหนัก กลุ่มทดลองได้รับการวางแผนจำหน่ายอย่างสมบูรณ์แบบจากหอผู้ป่วยหนัก ตามแผนการจำหน่ายอย่างสมบูรณ์แบบสำหรับหอผู้ป่วยหนักที่พัฒนาโดย researcher et al., (2013) ภายใต้กรอบแนวคิดการวางแผนจำหน่ายของ Mckeehan (1981) และการทบทวนวรรณกรรม ประกอบด้วย แผนการจำหน่ายสำหรับผู้ป่วยวิกฤต การบริการดูแลผู้ป่วยวิกฤตภายหลังการจำหน่าย และการประสานความร่วมมือในการดูแลโดยพยาบาลวิกฤตผู้ทำหน้าที่วางแผนจำหน่ายในขณะที่กลุ่มควบคุมได้รับการวางแผนจำหน่ายตามปกติ
เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แผนการจำหน่ายอย่างสมบูรณ์แบบสำหรับหอผู้ป่วยหนัก และแบบบันทึกผลลัพธ์ ซึ่งครอบคลุมแบบบันทึกเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ และการกลับเข้ารักษาซ้ำในหอผู้ป่วยหนักภายใน 72 ชั่วโมงพัฒนาโดยผู้วิจัย ความตรงตามเนื้อหาของเครื่องมือวิจัย ได้รับการตรวจสอบจากผู้ทรงคุณวุฒิ แบบบันทึกผลลัพธ์ได้ค่าดัชนีความตรงตามเนื้อหาเท่ากับ 1.0 ความเป็นไปได้และความเหมาะสมของแผนการจำหน่ายอย่างสมบูรณ์แบบสำหรับหอผู้ป่วยหนัก พบว่าสามารถนำไปใช้ในหน่วยงานได้ การตรวจสอบความเชื่อมั่นของผู้วิจัยในการบันทึกผลลัพธ์กับพยาบาลผู้เชี่ยวชาญด้านการดูแลผู้ป่วยวิกฤต
ได้ค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 1.0 วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติทดสอบไค-สแควร์
ผลการศึกษาพบว่า มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ ระหว่างกลุ่มทดลองกับกลุ่มควบคุม โดยปัญหาการหายใจ มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .001) การติดเชื้อ มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .001) และการได้รับสารละลายมากเกินความจำเป็น มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05) แต่ไม่พบความแตกต่างระหว่างสองกลุ่ม สำหรับการกลับเข้ารักษาซ้ำหลังจำหน่ายออกจากหอผู้ป่วยหนักภายใน 72 ชั่วโมง
จากผลการศึกษาผู้วิจัยเสนอแนะว่า ควรมีการศึกษาผลของการวางแผนจำหน่ายอย่างสมบูรณ์แบบจากหอผู้ป่วยหนักต่อการกลับเข้ารักษาซ้ำในหอผู้ป่วยหนักภายใน 72 ชั่วโมง ในกลุ่มผู้ป่วยที่ได้รับการจำหน่ายออกจากหอผู้ป่วยหนักก่อนเวลาอันควร เพื่อให้มีหลักฐานเพียงพอในการทบทวนวรรณกรรม และเพื่อส่งเสริมความรู้เกี่ยวกับการดูแลอย่างต่อเนื่องในผู้ป่วยวิกฤตต่อไป
เอกสารอ้างอิง
Campbell, A. J., Cook, J. A., Adey, G., & Cuthbertson, B. H. (2008). Predicting death and readmission after intensive care discharge. British Journal of Anaesthesia, 100(5), 656-662. doi:10.1093/bja/aen069
Chrusch, C. A., Olafson, K. P., McMillan, P. M., Roberts, D. E, & Gray, P. R. (2009). High occupancy increases the risk of early death or readmission after transfer from intensive care. Critical Care Medicine, 37(10), 2753-2758. doi:10.1097/CCM.0b013e3181a57b0c
De Meester, K., Das, T., Hellemans, K., Verbrugghe, W., Jorens, P. G., Verpootene, G. A., & Bogaerta, P. V. (2012). Impact of a standardized nurse observation protocol including MEWS after Intensive Care Unit discharge. Resuscitation, 84(2), 184-188. doi:10.1016/j.resuscitation.2012.06.017
Duke, G. J., Green, J. V., & Briedis, J. H. (2004). Night-shift discharge from intensive care unit increases the mortality-risk of ICU survivors. Anesthesia Intensive Care, 32(5), 697-701.
Endacott, R., Chaboyer, W., Edington, J., & Thalib, L. (2010). Impact of an ICU Liaison Nurse Service on major adverse events in patients recently discharges from ICU. Resuscitation, 81(2), 198-201. doi:10.1016/j.resuscitation.2009.10.011
Esmonde, L., McDonnell, A., Ball, C., Waskett, C., Morgan, R., Rashidian, & Harvey, S. (2006). Investigating the effectiveness of critical care outreach service: A systematic review. Intensive Care Medicine, 32(11), 1713-1721.
Halpern, N. A., & Pastores, S. M. (2010). Critical care medicine in the United States 2000-2005: An analysis of bed numbers, occupancy rates, payer mix, and costs. Critical Care Medicine, 38(1), 65-71. doi:10.1097/CCM.0b013e3181b090d0
Hanane, T., Keegan, M. T., Seferian, E. G., Gajic, O., & Afessa, B. (2008). The association between nighttime transfer from the intensive care unit and patient outcome. Critical Care Medicine, 36(8), 2232-2237. doi:10.1097/CCM.0b013e3181809ca9
Higlett, T., Bishop, N., Hart, G. K., & Hicks, P. (2005). Review of intensive care resources & activity 2002/2003. Melbourne: Australian and New Zealand Intensive Care Society.
Kaben, A., Correa, F., Reinhart, K., Settmacher, U., Gummert, J., Kalff, R., & Sakr, Y. (2008). Readmission to surgical intensive care unit: Incidence, outcome and risk factors. Critical Care, 12(5), R123. doi:10.1186/cc7023
Makris, N., Dulhunty, J. M., Paratz, J. D., Bandeshe, H., & Gowardman, J. R. (2010). Unplanned early readmission to the intensive care unit: a case-control study of patient, intensive care and ward-related factors. Anaesthesia Society of Anaesthetists. 38(4), 723-731.
McKeehan, K. M. (1981). Continuining care: A multidisciplinary approach to discharge planning. St. Louis: C.V. Mosby.
Nanda Nursing Intervention. (2012). Retrieved June 20, 2013, from http://nanda-nursing interventions Blogspot.com/2012/03/nic-ineffective-airway-clearance.html
Pilcher, D. V., Duke, G. J., George, C., Bailey, M. J., & Hart, G. (2007). After-hours discharge from intensive care increase the risk of readmission and death. Anesthesia Intensive Care, 35(4), 477-485.
Polit, D. F., & Beck, C. T. (2006). Essentials of nursing research: Methods, appraisal, and utilization. Philadelphia: Lippincott.
Rodiguez-Carvajal, M., Mora, D., Doblas, A., Garcia, M., Dominguez, P., Tristancho, A., & Herrera, M. (2010). Impact of the premature discharge on hospital mortality after a stay in an intensive care unit. Medicina Intensiva, 35(3), 143-149. doi:10.1016/j.medin.2011.01.011
Santry, H. P., & Alam, H. B. (2010). Fluid Resuscitation: Past, present, and the future. Shock, 33(3), 229-241. doi:10.1097/SHK.0b013e3181c30f0c
Singh, M. Y., Nayyar, V., Clark, P. T., & Kim, C. (2010). Does after-hours discharge of ICU patients influence outcome. Critical Care Resuscitation, 12(3), 156-161.
Thanmickbaworn, S. (2011). Karnpayabarnongruam: goraneesuksa. [Holistic nursing: case study]. Bangkok: Thanapress.
Tobin, A. E., & Santamaria, J. D. (2006). After-hours discharge from intensive care are associated with increased mortality. Medical Journal of Australia, 184(7), 334-337.
Williams, T. A., Leslie G. D., Elliott, N., Brearley, L., & Dobb., G. J. (2010). Introduction of discharge plan to reduce adverse events within 72 hours of discharge from the ICU. Journal of Nursing Care Quality, 25(1), 73-79. doi:10.1097/NCQ.0b013e3181b0e490
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารพยาบาลสาร
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
