การพัฒนาคุณภาพการรับส่งเวรทางการพยาบาล ห้องอุบัติเหตุ-ฉุกเฉิน โรงพยาบาลอุตรดิตถ์
คำสำคัญ:
การรับส่งเวรทางการพยาบาล, การพัฒนาคุณภาพอย่างต่อเนื่อง, โรงพยาบาลอุตรดิตถ์บทคัดย่อ
การรับส่งเวรทางการพยาบาลมีความสำคัญต่อความต่อเนื่อง คุณภาพ และความปลอดภัยในการดูแลผู้ป่วย การศึกษาครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อพัฒนาคุณภาพการรับส่งเวรทางการพยาบาลในห้องอุบัติเหตุ-ฉุกเฉินโรงพยาบาลอุตรดิตถ์โดยใช้กระบวนการปรับปรุงคุณภาพอย่างต่อเนื่องโฟกัสพีดีซีเอ (FOCUS-PDCA) ร่วมกับการสื่อสารแบบเอสบาร์ (SBAR) ประชากรในการศึกษาครั้งนี้คือ พยาบาลวิชาชีพจำนวน 27 คน เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาได้แก่ แนวคำถามในการประชุมกลุ่ม แบบสังเกตการปฏิบัติการรับส่งเวรทางการพยาบาล แบบบันทึกอุบัติการณ์ที่เกิดจากการรับส่งเวร แบบประเมินความพึงพอใจต่อการรับส่งเวรทางการพยาบาล และแนวคำถามปัญหาอุปสรรคการรับส่งเวรทางการพยาบาล โดยเครื่องมือทั้งหมดได้ผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 3 ท่านและทดสอบความเที่ยงของการสังเกตระหว่างผู้เก็บข้อมูล 2 คน โดยใช้เครื่องมือชุดเดียวกัน ทดสอบกิจกรรมเดียวกัน และในเวลาเดียวกัน โดยวิเคราะห์หาความตรงกันของการสังเกตการรับส่งเวรรวม ได้ค่าเท่ากับ 0.89 และการรับส่งเวรผู้ป่วยฉุกเฉิน ได้ค่าเท่ากับ 0.88 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการศึกษาพบว่า ภายหลังการพัฒนาคุณภาพการรับส่งเวรทางการพยาบาล พยาบาลวิชาชีพสามารถปฏิบัติตามแนวทางการรับส่งเวรได้อย่างถูกต้องครบถ้วนมากกว่าร้อยละ 90.00 ไม่เกิดอุบัติการณ์ที่เกิดจากการรับส่งเวรทางการพยาบาล และพยาบาลวิชาชีพมีความพึงพอใจต่อการรับส่งเวรทางการพยาบาลในระดับมากถึงมากที่สุดร้อยละ 45.45 และ36.36 ตามลำดับ ปัญหาอุปสรรคในการรับส่งเวรทางการพยาบาล คือ พยาบาลวิชาชีพส่งเวรไม่ครบถ้วนเนื่องจากต้องไปให้การพยาบาลผู้ป่วยวิกฤติ ผลการศึกษาครั้งนี้ ผู้บริหารทางการพยาบาลสามารถนำแนวทางดังกล่าวไปพัฒนาการรายงานแพทย์และการส่งเวรกับหน่วยงานอื่นต่อไป
เอกสารอ้างอิง
Accident and emergency work at Uttaradit Hospital. (2017). Risk report. Uttaradit: Uttaradit Hospital. (In Thai)
Archevarakublook, S. (2004). Practical PDCA: Solving Problems and Improving Work for Success. (2 nd ed.). Bangkok: Xenon Design. (In Thai)
Boonyanurak, B. (1994). Research report on the use of nursing quality assurance program in Develop nursing services in government hospitals. Bangkok: Faculty of Nursing, Chulalongkorn university. (In Thai)
Bureau of Nursing. (2007). Nursing standards in hospitals. Bangkok: Welfare Organization veteran. (In Thai)
Chaboyer, W., Johnson, J., & Wallis, M. (2009). Bedside handover: Quality improvement strategy to “transform care at the bedside. Journal of Nursing Care Quality, 24 (2), 136-142.
Deming, W. E. (1993). The new economics for industry, government, and education. Boston, MA: MIT Press.
Evans, M. E., Pereira, D. A., & Parker, M. G. (2008). Discourses of Anxiety in Nursing Practice: A Psychoanalytic Case Study of the Change-of-Shift handover ritual. Nursing Inquiry, 15 (1), 40-48.
Fernando, K., Adshead, N., Dev, S., & Fernando, A. (2013). Emergency department multiprofessional handover. The clinical teacher, 10, 219–223.
Hansirimichai, J. (2015). The development of the quality of nursing carpooling in nursing units Gynecology, Lampang Hospital (Independent study, Chiangmai University). (In Thai)
Hill, W., & Nyce, M. J. (2010). Human factors in clinical shift handover communication-Review of reliability and resilience principles applied to change of shift report. Cannadian Journal of Respiratiry Therapy, 46 (1), 44-45.
Jenerette, C., & Brewer, C. (2011). Situation, Background, Assessment, and Recommendation (SBAR) May Benefit Individuals Who Frequent Emergency Department s: Adults With Sickle Cell Disease. Journal of Emergency Nursing, 37, 559-561. doi:10.1016/j.jen.2011.02.012
Kelly, P. (2012). Nursing leadership & management. USA: Cengage Learning.
Khamchaikluek, S. Thangcharoenkul, P., & Suphamani, T. (2016). Test Quality Improvement Nursing records in Tertiary Hospital. Nursing Substitute, 43 (4), 105-113. (In Thai)
Laws, D. (2010). Incorporating bedside reporting into change-o f-shift report. Rehabilitation Nursing, 35, 70–74.
Manser, T., & Foster, S. (2011). Effective handover communication: An overview of research and improvement efforts. Best Practice & Research Clinical Anaesthesiology, 25(2), 181-191. doi:10.1016/j.bpa.2011.02.006
McLaughlin, C., & Kaluzny, A. (1999). Continuous Quality Improvement in Health Care. LLC: Jones & Bartlett Learning.
O’Connell, B., Macdonald, K., & Kelly, C. (2008). Nursing handover: It’s time for a change. Contemporary Nurse, 30(1), 2-11. doi:10.5172/conu.673.30.1.2
Randmaa, M., Martensson, G., Swenne, C. L ., & Engstr?m, M. ( 2016). SBAR improves communication and safety climate and decreases incident reports due to communication errors in an anaesthetic clinic: a prospective intervention study. BMJ Open, 4 (1). doi:10.1136/bmjopen-2013-004268
Singthongwan, K. (2015). The development of the quality of nursing handover in nursing u nits Internal Medicine, Prasart Chiang Mai Hospital (Independent Study, Chiangmai University). (In Thai)
Street, M., Eustace, P., Livingston, P. M., Craike, M. J., Kent, B., & Patterson, D. (2011). Communication at the bedside to enhance patient care: A survey of nurses’ experience and perspective of handover. International Journal of Nursing Practice, 17, 133–140.
Suphachuthikun, A., & Srirattanaball, J. (2000). Quality of health system. Bangkok: Design.
Suwansornwan, S. Thangcharoenkul, P., & Chittapakdee, B. (2016) . Quality Improvement Nursing records in Nakornping Hospital Chiang Mai Province. Nursing Section, 43 (3), 128-136.
Uthen, M. (2015). The development of nursing caring quality in surgical wards.Mal e 2, Maharaj Nakorn Chiang Mai Hospital (Independent Study, Chiangmai University). (In Thai).
Uttaradit Hospital Quality Development Center. (2017). Meeting of the Uttaradit Quality Development Team Meeting. Uttaradit: Uttaradit Hospital.
Ye, K., McD, T. D., Knott, J. C., Dent, A., & MacBean, C. E. (2007). Handover in the emergency department: Deficiencies and adverse effects. Emergency Medicine Australasia, 19 (5), 433-441.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารพยาบาลสาร
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
