ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการจัดการของผู้ดูแลเด็กโรคหืด
คำสำคัญ:
พฤติกรรมการจัดการของผู้ดูแล, เด็กโรคหืด, ปัจจัยที่เกี่ยวข้องบทคัดย่อ
โรคหืดในเด็กเป็นโรคเรื้อรังของระบบทางเดินหายใจที่ส่งผลกระทบต่อเด็กและผู้ดูแล การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษาเชิงพรรณนาแบบหาความสัมพันธ์ เพื่ออธิบายพฤติกรรมการจัดการของผู้ดูแลเด็กโรคหืด และหาความสัมพันธ์ระหว่างการสนับสนุนทางสังคมและความรู้เรื่องโรคหืดกับพฤติกรรมการจัดการของผู้ดูแลเด็กโรคหืด กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ดูแลเด็กโรคหืดช่วงอายุ 1 เดือน ถึง 6 ปี ที่เข้ารับการรักษาที่แผนกผู้ป่วยนอก กุมารเวชกรรม โรงพยาบาลตติยภูมิ ภาคเหนือจำนวน 2 แห่ง ตั้งแต่เดือนมีนาคม ถึงเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2561 โดยการคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง จำนวน 85 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูลประกอบด้วย แบบสอบถามพฤติกรรมการจัดการของครอบครัว แบบสอบถามการสนับสนุนทางสังคม และแบบสอบถามการวัดความรู้เรื่องโรคหืด ความเชื่อมั่นของแบบสอบถาม ได้เท่ากับ 0.83, 0.87 และ 0.96 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา และสถิติสหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน
ผลการศึกษามีดังนี้
- คะแนนพฤติกรรมการจัดการของผู้ดูแลเด็กโรคหืดโดยรวมอยู่ในระดับสูง (= 132.13, S.D.=8.10) เมื่อพิจารณาพฤติกรรมการจัดการรายด้าน พบว่า พฤติกรรมการจัดการของผู้ดูแลด้านลักษณะการเจ็บป่วย ด้านบทบาทหน้าที่ครอบครัว และด้านจิตสังคม อยู่ในระดับสูงเช่นเดียวกัน (= 72.60, S.D. = 5.92, = 42.56, S.D. = 4.08 และ = 19.15, S.D. = 1.53 ตามลำดับ)
- การสนับสนุนทางสังคมและความรู้เรื่องโรคหืดของผู้ดูแลเด็กโรคหืดมีความสัมพันธ์ทางบวกในระดับปานกลางกับพฤติกรรมการจัดการของผู้ดูแลเด็กโรคหืดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r=.59, p<.01 และ r=.61, p<.01 ตามลำดับ)
ผลการศึกษาครั้งนี้พยาบาลสามารถใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานเพื่อวางแผนส่งเสริมพฤติกรรมการจัดการของผู้ดูแลเด็กโรคหืด โดยให้การสนับสนุนทางสังคมและความรู้เรื่องโรคหืดกับผู้ดูแลเด็กโรคหืด
เอกสารอ้างอิง
Cobb, S. (1976). Social support as a moderator of life stress. Psychosomatic Medicine, 38(5), 300-314.
Cohen, S., & Wills, T. A. (1985). Stress, social support, and the buffering hypothesis. Psychological bulletin, 98 (2), 310-357.
Department of Medical Services. (2016). Disease statistics. Retrieved from http://www.dms.moph.go.th/ statreport/index.html. (In Thai)
Global Asthma Network. (2014). The global asthma report. Retrieved from http://www.globalasthmanetwork.org
Grey, M., Knafl, K., & McCorkle, R. (2006). A framework for the study of self-and family management of chronic conditions. Journal of Nursing Outlook, 54(5), 278-286.
Hoffmann, T., Mckenna, K., Worrall, L., & Read, S. J. (2004). Evaluating current practice in the provision of written information to stroke patients and their careers. International Journal of Therapy & Rehabilitation, 11 (7), 303-309.
Knafl, K. A., Deatrick, J. A., & Havill, N. L. (2012). Continued development of the family management style framework. Journal of Family Nursing, 18 (1), 11-34.
Kululert, P. (2016). Asthma in children. In Kasem, S., Seth, K., Thamkasorn, Y., Prajaktham, S., Ingkakul, P., Piriyanon, P., & Kulaloet, P. (Eds.), Textbook of pediatrics, Pediatrics textbooks And medical practitioners, book 1. (pp. 491-522). Bangkok: Tex and Journal.
Lamchang, S., Junpunyaskool, O., Siripao, N., Lamchang, P., & Leoviriyakit, N. (2008). Relationship between stress, social support, selected and coping behaviors among parents of children with acute respiratory tract infections, Journal of Public Health Nursing, 20 (1), 51-60. (In Thai)
Maharsaro, P., & Suwannaroop, N. (2017). Factors predicting car ing behaviors among caregivers of 1-6 years old asthma children. Journal of Nursing Science, 35(2), 64-73. (In Thai)
Nookong, A., Payakkaraung, S., Pongsaranuntakul, Y., & Chudapongse, S. (2012). Caregivers’ management for children with asthma. Journal of Nursing Science, 30 (1), 49-60. (In Thai)Polit, D. F. (2010). Statistics and data analysis for nursing research. (2nd ed.). Bostan: Pearson.
Rand, C. S. (2002). Adherence to asthma to asthma therapy in the preschool child. Allergy, 57(Suppl. 74), 48-57.
Rattanarat, K. (2012). Mothers behavior in care of asthma children 1-5 years, Lang Suan Hospital, Chumphon Province (Master's thesis, Phetchaburi Rajabhat University). (In Thai)
Samruern, S. (2008). Factors affecting family management in family with asthmatic Children.Chonburi: Burapha University. (In Thai)
Santati, S., Ratinthorn, A., & Christian, B. (2003). Parent’s experiences in asthma attack prevention: struggling to take control. Thai Journal of Nursing Research, 7 (3), 186-98.
Sattabud, M. (2017). Asthma knowledge, level of control and qu ality of life in asthmatic children at Lahansai hospital. Journal of Medicine, 42(3), 40-46. (In Thai)
Teeratakulpisarn, J. (2013). Children with wheezing. In Chansakuporn, S., Chuaychoo, P., Pochanuku, A., & Kaewamatawong, T. (Eds.), Asthma Textbook (p. 69-76). Bangkok: Thai Asthma Council and Association. (In Thai)
Thai Asthma Council. (2017). Guidelines for diagnosis and treatment of asthma in Thailand For adults and children: 2560. Bangkok: Union Ultraviolet. (In Thai)
Wathanachaporn, P., Aree, P., & Lamchang, S. (2015). Asthma severity, family management behavior and asthma symptom control in children among family caregivers. Nursing Journal, 43 (2), 1-12. (In Thai)
Yodyathai, T. (2008). The effects of application of GINA pediatric guideline 2004 on asthma caring behaviors among families having children aged 0-6 years with asthma (Master's thesis, Khon Kaen University). (In Thai)
Zhao, J., Shen, K., Xiang, L., Zhang, G., Xie, M., Bai, J., & Chen, Q. (2013). The knowledge, attitudes and practices of parents of children with asthma in 29 cities of China: a multi-center study. Biomedcentral Pediatrics, 30 (20), 1-6. doi:10.1186/1471-2431-13-20
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารพยาบาลสาร
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
