ผลของโปรแกรมการลดน้ำหนักตามหลักพระธรรมวินัยต่อการปฏิบัติการลดน้ำหนัก และน้ำหนักตัวในสามเณรที่มีภาวะน้ำหนักเกิน

บทคัดย่อ

การวิจัยกึ่งทดลองนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการลดน้ำหนักตามหลักพระธรรมวินัยต่อการปฏิบัติการลดน้ำหนักและน้ำหนักตัวในสามเณรที่มีภาวะน้ำหนักเกิน กลุ่มตัวอย่างเป็นสามเณรที่ศึกษาอยู่ในโรงเรียนสารภีปริยัติธรรม ตำบลยางเนิ้ง อำเภอสารภี จังหวัดเชียงใหม่ และโรงเรียนหางดงสังฆราษฎร์อุปถัมภ์ ตำบลหางดง อำเภอหางดง จังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 46 รูป แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 23 รูป และกลุ่มควบคุม 23 รูป เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ประกอบด้วย 1) โปรแกรมการลดน้ำหนักตามหลักพระธรรมวินัยในสามเณรที่มีภาวะน้ำหนักเกิน คู่มือความรู้สำหรับสามเณรที่มีภาวะน้ำหนักเกิน สื่อวีดีทัศน์ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับให้ความรู้ ฝึกสาธิตปฏิบัติติ ตัวอย่างอาหาร และฉลากโภชนาการ 2) เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถามการปฏิบัติติการลดน้ำหนักของสามเณร เครื่องชั่งน้ำหนัก และแบบบันทึกน้ำหนักตัวของสามเณร วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และสถิติไคสแควร์ ฟิชเชอร์ฟิชเชอร์ เอ็กซ์แซคและสถิติทดสอบกลุ่มตัวอย่างที่เป็นอิสระต่อกัน

        ผลการวิจัยพบว่า สามเณรกลุ่มตัวอย่างที่มีภาวะน้ำหนักเกิน ภายหลังเข้าร่วมโปรแกรมการลดน้ำหนักตามหลักพระธรรมวินัย มีคะแนนเฉลี่ยของการปฎิบัติการฉันอาหารและคะแนนเฉลี่ยของการปฏิบัติติการฉันปานะ   สูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ (p<.001) ส่วนคะแนนเฉลี่ยของการบริหารรูปขันธ์และผลต่างค่าเฉลี่ยน้ำหนักพบว่าไม่แตกต่างกัน

        ผลการวิจัยครั้งนี้ชี้ให้เห็นประสิทธิผลของโปรแกรมการลดน้ำหนักตามหลักพระธรรมวินัย มีการปฏิบัติดีขึ้นในการลดน้ำหนัก แต่อาจมีปัจจัยหลายประการที่มีผลต่อน้ำหนักตัว จึงทำให้ไม่พบการลดลงของน้ำหนักตัว จึงควรนำปัจจัยอื่นๆที่อาจมีผลต่อน้ำหนักตัวของสามเณรมาประกอบในโปรแกรมเพื่อส่งเสริมให้สามเณรมีการบริหารรูปขันธ์ที่มีความต่อเนื่อง มีประสิทธิภาพและส่งผลต่อการลดน้ำหนักที่มีประสิทธิภาพในสามเณรต่อไป