การพัฒนารูปแบบการพยาบาลผู้ป่วยทารกและเด็กวิกฤตที่ได้รับการบำบัดด้วย ออกซิเจนที่มีอัตราการไหลสูง โรงพยาบาลนครพิงค์

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงพัฒนานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและศึกษาผลลัพธ์ของรูปแบบการพยาบาลผู้ป่วยทารกและเด็กวิกฤตที่ได้รับการบำบัดด้วยออกซิเจนที่มีอัตราการไหลสูง (Heated Humidified High Flow Nasal Cannula: HHHFNC) โรงพยาบาลนครพิงค์ ดำเนินการศึกษาระหว่างเดือนสิงหาคม 2563-เมษายน 2564 กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วย ทีมพัฒนารูปแบบ จำนวน 10 คน พยาบาลวิชาชีพ จำนวน 45 คน ผู้ป่วยทารกและเด็กวิกฤต อายุ 1 วัน-15 ปี จำนวน 77 คน ดำเนินการวิจัย 4 ระยะคือ 1) วิเคราะห์สถานการณ์ 2) พัฒนารูปแบบการพยาบาล 3) การนำรูปแบบที่พัฒนาไปใช้ และ 4) ประเมินผลลัพธ์ เครื่องมือวิจัยประกอบด้วยแนวคำถามการสนทนากลุ่มและรูปแบบการพยาบาลผู้ป่วยทารกแลเด็กวิกฤตที่ได้รับการบำบัดด้วย HHHFNC และเครื่องมือในการเก็บข้อมูลประกอบด้วย 1) แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคลของพยาบาลและผู้ป่วย 2) แบบสังเกตการปฏิบัติกิจกรรมพยาบาล 3) แบบบันทึกผลลัพธ์ 4) แบบสอบถามความพึงพอใจต่อรูปแบบการพยาบาล 5) แบบประเมินความรู้ ทั้งหมดผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหา = 1 ค่าความเที่ยงของแบบสอบถามความพึงพอใจและแบบสังเกตการปฏิบัติกิจกรรมพยาบาล โดยสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค ได้ค่าความเที่ยง  1, 0.86 แบบประเมินความรู้ใช้วิธีของ Kuder - Richardson (KR-20) ได้ค่าความเที่ยง = 0.75 วิเคราะห์คุณภาพแบบประเมินความรู้รายข้อพบว่ามีค่าอำนาจโดยเฉลี่ยของรายข้อทั้งหมด = 0.49 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา แจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์เปรียบเทียบผลลัพธ์ด้วย สถิติ paired t-test, Independent t- test, chi-square test, exact probability test ข้อมูลเชิงคุณภาพใช้วิธีการวิเคราะห์เนื้อหา

             ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบการพยาบาลผู้ป่วยทารกและเด็กวิกฤตที่ได้รับการบำบัดด้วย HHHFNC ประกอบด้วย การพยาบาลก่อนการบำบัด การพยาบาลระหว่างการบำบัด และการพยาบาลหลังได้รับการบำบัด คะแนนความรู้เฉลี่ยของพยาบาลหลังพัฒนาสูงกว่าก่อนพัฒนาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.001) ความพึงพอใจโดยรวมของพยาบาลต่อการใช้รูปแบบอยู่ในระดับมากที่สุด (ร้อยละ 95.55) ความสำเร็จของการบำบัดด้วย HHHFNC ก่อนการพัฒนา ร้อยละ 82.50 หลังการพัฒนาร้อยละ 94.59 การเกิด nasal cannula เลื่อนหลุด ลมรั่วในช่องเยื่อหุ้มปอด ปอดอักเสบในโรงพยาบาลลดลงแตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ ส่วนการเกิดบาดแผลบริเวณจมูกลดลงแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ(p<.05)  และค่าเฉลี่ยจำนวนวันนอนในหอผู้ป่วยหนักพบว่าเฉลี่ยลดลงจาก 15.25 วัน เหลือ 6.83 วัน แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.05)

รูปแบบการพยาบาลที่พัฒนาขึ้นมีความเหมาะสม สามารถเพิ่มคุณภาพการพยาบาล ผู้บริหารทางการพยาบาล ควรนำไปใช้ในหน่วยงานอื่น ๆ เพื่อเพิ่มคุณภาพการพยาบาลผู้ป่วยที่ได้รับ HHHFNC ให้ดียิ่งขึ้น