การเสริมแรงจูงใจเพื่อป้องกันโรคโควิด 19 ในเด็กป่วยเรื้อรัง: บทบาทพยาบาล

บทคัดย่อ

การแพร่ระบาดของโควิด 19 เป็นปัญหาทั่วโลก ที่ส่งผลกระทบอย่างมากต่อชีวิตและความเป็นอยู่ของประชาชนในประเทศไทย พบว่ามีผลกระทบเป็นวงกว้างทั้งในด้านเศรษฐกิจ และสังคมความเป็นอยู่ โดยเชื้อโคโรน่าไวรัสสามารถแพร่กระจายได้ง่ายผ่านการสูดหายใจเอาละอองฝอยขนาดใหญ่เข้าสู่ร่างกาย และมีความรุนแรงเพิ่มขึ้นสำหรับผู้ที่มีการเจ็บป่วยเรื้อรัง ในเด็กที่มีการเจ็บป่วยเรื้อรังโดยเฉพาะโรคระบบทางเดินหายใจ  โรคอ้วน โรคเบาหวาน โรคหัวใจ และเด็กป่วยที่มีภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่องหรือกลุ่มที่ได้รับยากดภูมิคุ้มกัน มีความเสี่ยงสูงที่จะติดเชื้อและเมื่อป่วยจากการติดเชื้อโควิด 19 จะมีอาการรุนแรงมากกว่าเด็กที่มีภาวะสุขภาพปกติเนื่องจากพยาธิสภาพของโรค ซึ่งไม่เพียงแต่จะส่งผลกระทบต่อตัวเด็ก แต่ยังส่งผลให้เกิดภาระของครอบครัวและสังคมตามมาด้วย ซึ่งผลกระทบขึ้นอยู่กับการควบคุมอาการและความรุนแรงของโรคในขณะนั้น ดังนั้นการป้องกันโรคโควิด 19 ในเด็กป่วยด้วยโรคเรื้อรังดังกล่าวจึงมีความสำคัญอย่างมาก พยาบาลจึงเข้ามามีบทบาทสำคัญในการดูแลสุขภาพเด็กป่วยเรื้อรัง บทความนี้จึงเสนอแนวทางการป้องกันโรคโควิด 19 โดยใช้แนวคิดทฤษฎีแรงจูงใจเพื่อป้องกันโรค ประกอบด้วยการรับรู้ความรุนแรงของโรค การรับรู้ความเสี่ยงของการเกิดโรค การรับรู้ประสิทธิภาพของการตอบสนอง และการรับรู้ประสิทธิภาพในการดูแลตนเอง เพื่อนำไปประยุกต์ใช้กับเด็กป่วยโรคเรื้อรังแต่ละช่วงวัยอย่างเหมาะสม รวมทั้งผู้ดูแลเด็กป่วย เพื่อให้เกิดความตระหนักและนำไปสู่การปฏิบัติตัวเพื่อป้องกันโรคโควิด 19 ได้อย่างมีประสิทธิภาพ