ผลของการฝึกโยคะต่ออาการหายใจลำบากและสมรรถภาพปอด ของผู้ที่เป็นโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง

บทคัดย่อ

           โรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง เป็นโรคที่มีการอุดกั้นของทางเดินหายใจภายในปอดส่วนล่าง ส่งผลให้ผู้ที่เป็นโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังมีอาการหายใจลำบากและสมรรถภาพการทำงานของปอดลดลง การบริหารร่างกายแบบโยคะเป็นการบริหารแบบยืดเหยียดกล้ามเนื้อที่สัมพันธ์กับการหายใจเข้าออกซึ่งมีผลต่อการลดอาการหายใจลำบาก การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษากึ่งทดลอง โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโยคะต่ออาการหายใจลำบากและสมรรถภาพปอดของผู้ป่วยที่เป็นโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง กลุ่มตัวอย่างจำนวน 34 ราย เป็นผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังที่มารับการรักษาที่คลินิกผู้ป่วยนอกโรงพยาบาลแพร่ แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 17 ราย กลุ่มทดลองได้รับการฝึกบริหารร่างกายแบบโยคะติดต่อกันนาน 8 สัปดาห์ สำหรับกลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ เครื่องมือในการวิจัยประกอบด้วย แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล มาตรวัดอาการหายใจลำบากด้วยสายตา (Dyspnea Visual Analogue Scale: VAS) คู่มือการฝึกโยคะ วีดิทัศน์ประกอบการฝึกโยคะ และสไปโรมิเตอร์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และสถิติ t-test
          ผลการศึกษาครั้งนี้พบว่า
         1. อาการหายใจลำบากในผู้ที่เป็นโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังหลังได้รับการฝึกโยคะลดลงกว่ากลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05)
          2. สมรรถภาพปอดในผู้ที่เป็นโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังหลังได้รับการฝึกโยคะและกลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ ไม่แตกต่างกัน
          3. อาการหายใจลำบากในผู้ที่เป็นโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังหลังได้รับการฝึกโยคะลดลงกว่าก่อนได้รับการฝึกโยคะ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05)
          4. สมรรถภาพปอดในผู้ที่เป็นโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังก่อนและหลังการบริหารร่างกายแบบโยคะไม่แตกต่างกัน
          การบริหารร่างกายแบบโยคะสามารถลดอาการหายใจลำบากในผู้ที่เป็นโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ดังนั้นพยาบาลควรประยุกต์การบริหารร่างกายแบบโยคะไปใช้ในการปฏิบัติการพยาบาล