ประสิทธิผลของการใช้แนวปฏิบัติทางคลินิกสำหรับการป้องกันและการจัดการ ภาวะสับสนเฉียบพลัน ในผู้ป่วยวิกฤต
คำสำคัญ:
ภาวะสับสนเฉียบพลัน, การจัดการภาวะสับสนเฉียบพลัน, การป้องกันภาวะสับสนเฉียบพลัน, แนวปฏิบัติทางคลินิก, ผู้ป่วยวิกฤตบทคัดย่อ
ภาวะสับสนเฉียบพลันพบได้บ่อยในผู้ป่วยวิกฤต ส่งผลต่อการเจ็บป่วยที่รุนแรงขึ้น และการฟื้นหายช้าลง ดังนั้นควรได้รับการป้องกันและการจัดการอย่างเหมาะสม การวิจัยดำเนินการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิผลของการใช้แนวปฏิบัติทางคลินิกสำหรับการป้องกันและการจัดการภาวะสับสนเฉียบพลัน ในผู้ป่วยวิกฤต กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยวิกฤตที่เข้ารับการรักษาในห้องผู้ป่วยหนักศัลยกรรม และห้องผู้ป่วยหนักอายุรกรรม แบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ 1) กลุ่มก่อนมีการใช้แนวปฏิบัติ จำนวน 46 ราย และ 2) กลุ่มที่มีการใช้แนวปฏิบัติ จำนวน 43 ราย ดำเนินการตามกรอบแนวคิดการนำแนวปฏิบัติทางคลินิกไปใช้และการประเมินผล ของสถาบันวิจัยทางการแพทย์และสุขภาพแห่งชาติ ประเทศออสเตรเลีย ระหว่างเดือนธันวาคม พ.ศ. 2564 ถึง เมษายน พ.ศ.2565 เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล ประกอบด้วย 1) แบบบันทึกผลลัพธ์ด้านกระบวนการ และ 2) แบบบันทึกผลลัพธ์ด้านผู้ป่วย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า
1. กลุ่มที่มีการใช้แนวปฏิบัติ มีร้อยละของการได้รับการดูแลป้องกันการเกิดภาวะสับสนเฉียบพลันอย่างถูกต้องและเหมาะสม มากกว่ากลุ่มก่อนมีการใช้แนวปฏิบัติ ในเรื่อง 1) การได้รับการประเมินปัจจัยเสี่ยงของภาวะสับสนเฉียบพลัน ครั้งแรกภายใน 24 ชั่วโมงของการเข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยวิกฤต และได้รับการประเมินอย่างต่อเนื่องทุกวัน (ร้อยละ 100) ในขณะที่กลุ่มก่อนมีการใช้แนวปฏิบัติไม่ได้รับการประเมินเลย 2) การได้รับการประเมินภาวะสับสนเฉียบพลัน ครั้งแรกภายใน 24 ชั่วโมงของการเข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยวิกฤต (ร้อยละ 100) และได้รับการประเมินต่อเนื่องอย่างน้อยเวรละ 1 ครั้ง (ร้อยละ 98.37) ในขณะที่กลุ่มก่อนมีการใช้แนวปฏิบัติไม่ได้รับประเมินเลย 3) การส่งเสริมการรับรู้ โดยย้ำเตือนความเป็นปัจจุบัน (ร้อยละ 100 และ 34.44) 4) การแก้ไขปัญหาการมองเห็นและการได้ยินในผู้ป่วยที่มีความบกพร่อง (ร้อยละ 91.67 และ 66.67) 5) การดูแลจัดการสงบประสาท (ร้อยละ 100) ในขณะที่กลุ่มก่อนมีการใช้แนวปฏิบัติไม่ได้รับการปฏิบัติเลย 6) การเคลื่อนไหวร่างกายโดยเร็ว (ร้อยละ 97.13 และ 43.42) และ 7) การหย่าเครื่องช่วยหายใจโดยเร็ว (ร้อยละ 77.59 และ 64.84)
2. กลุ่มที่มีการใช้แนวปฏิบัติ มีจำนวนครั้งของการได้รับการดูแลจัดการเมื่อเกิดภาวะสับสนเฉียบพลันอย่างถูกต้องและเหมาะสม มากกว่ากลุ่มก่อนมีการใช้แนวปฏิบัติ โดยเฉพาะการดูแลผูกยึดร่างกายอย่างถูกต้องและเหมาะสม (ร้อยละ 74.19 และร้อยละ 47.54)
3. กลุ่มที่มีการใช้แนวปฏิบัติ มีอัตราการเกิดภาวะสับสนเฉียบพลัน น้อยกว่ากลุ่มก่อนมีการใช้แนวปฏิบัติ (ร้อยละ 18.60 และ 23.91) และมีอัตราการเกิดเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์น้อยกว่ากลุ่มก่อนมีการใช้แนวปฏิบัติ (ร้อยละ 37.50 และ 81.82)
ผลการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่า การใช้แนวปฏิบัติทางคลินิกสำหรับการป้องกันและการจัดการภาวะสับสนเฉียบพลันในผู้ป่วยวิกฤตทำให้เกิดผลลัพธ์ที่ดี สามารถลดอัตราการเกิดภาวะสับสนเฉียบพลัน และลดอัตราการเกิดเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์จากภาวะสับสนได้ ดังนั้นควรนำเสนอผลการศึกษาครั้งนี้ต่อผู้บริหารของโรงพยาบาลเพื่อให้มีการนำแนวปฏิบัติทางคลินิกฯ ไปใช้ในการดูแลผู้ป่วยอย่างต่อเนื่อง และขยายการศึกษาในหน่วยงานหอผู้ป่วยวิกฤตอื่นๆ ต่อไป
เอกสารอ้างอิง
Barr, J., Fraser, G. L., Puntillo, K., Ely, E. W., Gélinas, C., Dasta, J. F., Davidson, J. E., Devlin, J. W., Kress, J. P., Joffe, A. M., Coursin, D. B., Herr, D. L., Tung, A., Robinson, B. R. H., Fontaine, D. K., Ramsay, M. A., Riker, R. R., Sessler, C. N., Pun, B., ... Jaeschke, R. (2013). Clinical practice guidelines for the management of pain, agitation, and delirium in adult patients in the intensive care unit. Critical Care Medicine, 41(1), 263-306.
Dale, C. R., Kannas, D. A., Fan, V. S., Daniel, S. L., Deem, S., Yanez III, N. D., Hough, C. L., Dellit, T. H., & Treggiari, M. M. (2014). Improved analgesia, sedation, and delirium protocol associated with decreased duration of delirium and mechanical ventilation. Annals of the American Thoracic Society, 11(3), 367-374.
Devlin, J. W., Skrobik, Y., Gélinas, C., Needham, D. M., Slooter, A. J. C., Pandharipande, P. P., Watson, P. L., Weinhouse, G. L., Nunnally, M. E., Rochwerg, B., Balas, M. C., van den Boogaard, M., Bosma, K. J., Brummel, N. E., Chanques, G., Denehy, L., Drouot, X., Fraser, G. L., Harris, J. E., ... Alhazzani, W. (2018). Clinical practice guidelines for the prevention and management of pain, agitation/ sedation, delirium, immobility, and sleep disruption in adult patients in the ICU. Critical Care Medicine, 46(9), e825-e873. https://doi.org/10.1097/CCM.0000000000003299
Donovan, A. L., Braehler, M. R., Robinowitz, D. L., Lazar, A. A., Finlayson, E., Rogers, S., Douglas, V. C., Whitlock, E. L., & Anesthesia Resident Quality Improvement Committee. (2020). An implementation-effectiveness study of a perioperative delirium prevention initiative for older adults. Anesthesia and Analgesia, 131(6), 1911-1922.
Giles, E. L., Sniehotta, F. F., McColl, E., & Adams, J. (2015). Acceptability of financial incentives and penalties for encouraging uptake of healthy behaviours: Focus groups. BMC Public Health, 15(1), 1-12.
Gisev, N., Bell, J. S., & Chen, T. F. (2013). Interrater agreement and interrater reliability: Key concepts, approaches, and applications. Research in Social and Administrative Pharmacy, 9(3), 330-338.
Institute of Medical Research and Technology Assessment. (2013). Appraisal of guideline for research & evaluation II; AGREE II. http://www.imrta.dms.moph.go.th/imrta/images/AGREE% 20ok%20for%20e-book.pdf (in Thai)
Ivers, N., Jamtvedt, G., Flottorp, S., Young, J. M., Odgaard-Jensen, J., French, S. D., O'Brien, M. A., Johansen, M., Grimshaw, J., & Oxman, A. D. (2012). Audit and feedback: Effects on professional practice and healthcare outcomes. Cochrane Database of Systematic Reviews, 6, cd000259. https://doi.org/10.1002/14651858.CD000259.pub3
Joanna Briggs Institute. (2014). Reviewers’ manual 2014 edition. Solito Fine Colour Printers. http://www.joannabriggs.org/assets/docs/sumari/reviewersmanual2014.pdf
Jordan, Z., Lockwood, C., Munn, Z., & Aromataris, E. (2019). The updated Joanna Briggs institute model of evidence-based healthcare. International Journal of Evidence-Based Healthcare, 17(1), 58-71.
Kanova, M., Sklienka, P., Roman, K., Burda, M., & Janoutova, J. (2017). Incidence and risk factors for delirium development in ICU patients-a prospective observational study. Biomedical Papers of the Medical Faculty of the University Palacky, Olomouc, Czechoslovakia, 161(2), 187-196.
Laohatanakom, S. (2014). Effectiveness of implementing clinical practice guidelines for prevention of delirium among critically ill patients, medical intensive care unit, Lampang hospital [Unpublished independent study]. Chiang Mai University. http://cmuir.cmu.ac.th/jspui/handle/6653943832/45907 (in Thai)
Lumyong, T., & Jitpanya, C. (2012). Factors related to delirium in ICU patients with mechanical ventilators. Thai Journal of Cardio-Thoracic Nursing, 23(1), 19-30. (in Thai)
Mansouri, P., Javadpour, S., Zand, F., Ghodsbin, F., Sabetian, G., Masjedi, M., & Tabatabaee, H. R. (2013). Implementation of a protocol for integrated management of pain, agitation, and delirium can improve clinical outcomes in the intensive care unit: A randomized clinical trial. Journal of Critical Care, 28(6), 918-922. https://doi.org/10.1016/j.jcrc.2013.06.019
Martínez, F., Donoso, A. M., Marquez, C., & Labarca, E. (2017). Implementing a multicomponent intervention to prevent delirium among critically ill patients. Critical Care Nurse, 37(6), 36-46.
Mistraletti, G., Pelosi, P., Mantovani, E. S., Berardino, M., & Gregoretti, C. (2012). Delirium: Clinical approach and prevention. Best Practice & Research Clinical Anaesthesiology, 26(3), 311-326.
National Health and Medical Research Council. (1999). A guideline to the development, implementation, and evaluation of clinical practice guidelines. https://www. health.qld.gov.au/_data/assets/pdf_file/0029/143696/nhmrc_clinprgde.pdf
National Health and Medical Research Council. (2000). How to put the evidence into practice: Implementation and dissemination strategies. https://www.nhmrc.gov.au/sites/ default/files/2018-03/how-to-put-the-evidence-into-practice-implementation-and-dissemination. pdf
National Institute for Health and Clinical Excellence. (2012). Delirium: Evidence update April 2012: A summary of selected new evidence relevant to NICE clinical guideline 103 ‘Delirium: Diagnosis, prevention and management’ (2010). http://www.evidence. nhs.uk/topic/delirium
Needham, M. J., Webb, C. E., & Bryden, D. C. (2017). Postoperative cognitive dysfunction and dementia: What we need to know and do. British Journal of Anaesthesia, 119(1), i115-i125.
Pereira, V. C., Silva, S. N., Carvalho, V. K., Zanghelini, F., & Barreto, J. O. (2022). Strategies for the implementation of clinical practice guidelines in public health: An overview of systematic reviews. Health Research Policy and Systems, 20(1), 1-21.
Rosa, R. G., Tonietto, T. F., da Silva, D. B., Gutierres, F. A., Ascoli, A. M., Madeira, L. C., Rutzen, W., Falavigna, M., Robinson, C. C., Salluh, J. I., Cavalcanti, A. B., Azevedo, L. C., Cremonese, R. V., Haack, T. R., Eugênio, C. S., Dornelles, A., Bessel, M., Teles, J. M. M., Skrobik, Y., ... Teixeira, C. (2017). Effectiveness and safety of an extended ICU visitation model for delirium prevention: A before and after study. Critical Care Medicine, 45(10), 1660-1667. https://doi.org/10.1097/CCM.0000000000002588
Salluh, J. I. F., Wang, H., Schneider, E. B., Nagaraja, N., Yenokyan, G., Damluji, A., Serafim, R. B., & Stevens, R. D. (2015). Outcome of delirium in critically ill patients: Systematic review and meta-analysis. British Medical Journal, 350, h2538. https://doi.org/10.1136/bmj.h2538
Society of Critical Care Medicine. (2021). PADIS-Guideline-Translation-Thai.pdf. https://www.sccm.org/sccm/media/PDFs/PADIS-Guideline-Translation-Thai.pdf
Tahir, T. A., Chen-Wei Ng, C., Saxena, A., & Oruganti, R. (2022). Design and evaluation of delirium management guidelines in a tertiary care general hospital: A quality improvement project. Journal of Pakistan Psychiatric Society, 19(02), 32-38.
Upanisakorn, S., Saeng-ngoen, U., Intharaksa, P., & Chinnawong, T. (2011). Factor related to the knowledge about delirium in critically ill patients among nurses. Thai Journal of Critical Care Medicine, 17(2), 6-12. (in Thai)
Van den Boogaard, M., Pickkers, P., Slooter, A. J. C., Kuiper, M. A., Spronk, P. E., Van Der Voort, P. H. J., van der Hoeven, J. G., Donders, R., van Achterberg, T., & Schoonhoven, L. (2012). Development and validation of PRE-DELIRIC (PREdiction of DELIRium in ICU patients) delirium prediction model for intensive care patients: Observational multicentre study. British Medical Journal, 344, e420. https://doi.org/10.1136/bmj.e420
Van den Boogaard, M., Schoonhoven, L., Evers, A. W., Van der Hoeven, J. G., Van Achterberg, T., & Pickkers, P. (2012). Delirium in critically ill patients: Impact on long-term health-related quality of life and cognitive functioning. Critical Care Medicine, 40(1), 112-118.
Zaal, I. J., Devlin, J. W., Peelen, L. M., & Slooter, A. J. (2015). A systematic review of risk factors for delirium in the ICU. Critical Care Medicine, 43(1), 40-47.
Zaubler, T. S., Murphy, K., Rizzuto, L., Santos, R., Skotzko, C., Giordano, J., Bustami, R., & Inouye, S. K. (2013). Quality improvement and cost savings with multicomponent delirium interventions: Replication of the hospital elder Life program in a community hospital. Psychosomatics, 54(3), 219-226. https://doi.org/10.1016/j.psym.2013.01.010
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 พยาบาลสาร
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารพยาบาลสาร
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
