การพัฒนาแนวปฏิบัติทางการพยาบาลในการดูแลผู้ป่วยที่มีภาวะความดันโลหิตสูง ที่แผนกฉุกเฉิน

บทคัดย่อ

ความดันโลหิตสูงเป็นอันตรายต่ออวัยวะสำคัญของผู้ป่วย ดังนั้น การนำแนวปฏิบัติเทางการพยาบาลที่มีประสิทธิภาพมาใช้กับผู้ป่วยตั้งแต่แรกรับที่แผนกฉุกเฉิน อาจช่วยลดภาวะทุพพลภาพหรือเสียชีวิตได้ การวิจัยดำเนินการนี้ มีจุดประสงค์เพื่อพัฒนาแนวปฏิบัติทางการพยาบาลในการดูแลผู้ป่วยความดันโลหิตสูงที่แผนกฉุกเฉิน กลุ่มตัวอย่างมี 3 กลุ่ม ได้แก่ 1) ผู้พัฒนาแนวปฏิบัติประกอบด้วยพยาบาล 10 คน แพทย์ 5 คน เภสัชกร 2 คน และเจ้าหน้าที่ห้องปฏิบัติการ 2 คน 2) พยาบาลผู้ใช้แนวปฏิบัติ 19 คน และ 3) ผู้ป่วยความดันโลหิตสูงที่รับการรักษาที่แผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลศูนย์แห่งหนึ่งจำนวน 33 คน เครื่องมือวิจัยประกอบด้วยแบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล แบบประเมินความเป็นไปได้ในการนำแนวปฏิบัติไปใช้ (CVI = .75) แนวคำถามการประชุม เครื่องมือประเมินคุณภาพแนวทางปฏิบัติสำหรับการวิจัยและการประเมินผล AGREEII และแบบสกัดหลักฐานเชิงประจักษ์ เก็บข้อมูลตามขั้นตอนของ CURN Model วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา

ผลการวิจัยได้แนวปฏิบัติประกอบด้วย 5 หมวด คือ หมวด 1 การพิทักษ์สิทธิผู้ป่วยและจริยธรรม หมวด 2 การจัดการภาวะความดันโลหิตสูง หมวด 3 การจำหน่ายหรือการส่งต่อและการติดตามหลังการจำหน่าย หมวด 4 การให้ความรู้ผู้ป่วยเกี่ยวกับการปฏิบัติตนเพื่อควบคุมความดันโลหิต และหมวด 5 การติดตามการปฏิบัติอย่างต่อเนื่องและการพัฒนาคุณภาพของแนวปฏิบัติ ประเมินคุณภาพแนวปฏิบัติด้วย AGREEII มีคะแนนรวมร้อยละ 85.02 ภายหลังใช้แนวปฏิบัติ ผู้ป่วย 17 คน (51.52%) จากจำนวน 33 คน มีระดับความดันโลหิตลดลงภายใน 2 ชั่วโมง พยาบาลทุกคนรายงานว่า แนวปฏิบัตินี้มีความง่ายในการนำไปใช้ตรวจคัดกรอง ให้ยาลดความดันโลหิต ส่งต่อผู้ป่วยไปโรงพยาบาลอื่น ให้ข้อมูลผู้ป่วยและญาติ อย่างไรก็ตาม ร้อยละ 31.58 ของกลุ่มตัวอย่าง พบความยากในการส่งผู้ป่วยพักรักษาที่หอผู้ป่วยวิกฤต เนื่องจากจำนวนเตียงของโรงพยาบาลที่เป็นสถานที่วิจัยมีจำกัด

ผลการวิจัยนี้ ได้แนวปฏิบัติทางการพยาบาลที่พัฒนาขึ้นอย่างเป็นระบบ และมีความเหมาะสมในการนำไปปฏิบัติจริง การทำวิจัยครั้งต่อไปควรศึกษาประสิทธิผลของการนำแนวปฏิบัติไปใช้และประเมินผลลัพธ์ด้านคลินิกและด้านกระบวนการ