ผลของโปรแกรมการตอบสนองสื่อสัญญาณทารกเกิดก่อนกำหนด ต่อระยะเวลาการเปลี่ยนผ่านสู่การดูดนมจากเต้านมมารดา

บทคัดย่อ

การเปลี่ยนผ่านจากการให้สารอาหารทางสายยางสู่การดูดนมจากเต้านมมารดาก่อนเวลา ทำให้เกิดปัญหาในการย่อยและการดูดซึมในลำไส้ ก่อให้เกิดการอักเสบเน่าตายของลำไส้ได้ การวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบระยะเวลาการเปลี่ยนผ่านจากการให้สารอาหารทางสายยางสู่การดูดนมจากเต้านมมารดาของทารกเกิดก่อนกำหนด ระหว่างกลุ่มที่ได้รับโปรแกรมการตอบสนองสื่อสัญญาณทารกกับกลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตามปกติ กลุ่มตัวอย่าง คือ ทารกเกิดก่อนกำหนดอายุครรภ์ 32-36 สัปดาห์ ที่เข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยหนักทารกแรกเกิด โรงพยาบาลระดับตติยภูมิ ภาคเหนือ จำนวน 42 ราย แบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 21 ราย ทำการคัดเลือกโดยการจับคู่ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) โปรแกรมการตอบสนองสื่อสัญญาณทารกเกิดก่อนกำหนด 2) แบบประเมินความพร้อมในการให้นมแม่ทางปาก 3) แบบประเมินคะแนนการดูดนมแม่ 4) แบบบันทึกข้อมูลทั่วไปของทารกเกิดก่อนกำหนดและมารดา และ 5) แบบบันทึกระยะเวลาการเปลี่ยนผ่านจากการให้อาหารทางสายยางสู่การให้ดูดนมมารดาจากเต้า เครื่องมือทั้งหมดผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาและความเชื่อมั่นแล้ว วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา และสถิติ independent t-test

ผลการศึกษาพบว่า ระยะเวลาเฉลี่ยการเปลี่ยนผ่านของกลุ่มทดลองอยู่ที่ 8.33 วัน (SD = 4.09)  ในขณะที่กลุ่มควบคุมมีค่าเฉลี่ย 13.10 วัน (SD = 5.09) ซึ่งพบว่า ระยะเวลาในการเปลี่ยนผ่านกลุ่มทดลองเร็วกว่ากลุ่มควบคุม 4.77 วัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .01)

ผลการศึกษาครั้งนี้พบว่า โปรแกรมการตอบสนองสื่อสัญญาณของทารกเกิดก่อนกำหนด ทำให้ทารกเกิดก่อนกำหนดมีพัฒนาการด้านการดูดกลืนดีขึ้น ทำให้ระยะเวลาในการเปลี่ยนผ่านสู่การดูดนมจากเต้านมมารดาสั้นลง ดังนั้น พยาบาลในหอผู้ป่วยหนักทารกแรกเกิดควรนำโปรแกรมการตอบสนองสื่อสัญญาณของทารกเกิดก่อนกำหนดไปประยุกต์ใช้ในการให้สารอาหารทางปากกับทารกเกิดก่อนกำหนด เพื่อให้ทารกสามารถดูดนมจากเต้านมมารดาได้อย่างมีประสิทธิภาพ