การพัฒนาที่นอนยางพารากระจายแรงกดทับเพื่อเสริมศักยภาพในการจัดการปัญหาแผลกดทับ

ผู้แต่ง

  • สิริรัตน์ จันทรมะโน คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้
  • บุญธรรม นิธิอุทัย นักวิชาการอิสระ
  • วรรณภา พิพัฒน์ธนวงศ์ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้

คำสำคัญ:

นวัตกรรม, ที่นอนยางพารา, การจัดการ, แผลกดทับ

บทคัดย่อ

แผลกดทับ เป็นปัญหาทางการแพทย์ที่พบบ่อยในผู้ป่วยที่ต้องนอนบนเตียงเป็นเวลานาน โดยเฉพาะในผู้สูงอายุที่มีข้อจำกัดของการเคลื่อนไหวร่างกาย ที่นอนยางพารากระจายแรงกดทับจะลดโอกาสเกิดแผลกดทับได้ นวัตกรรมที่นอนยางพาราถูกสร้างและพัฒนาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2562 โดยเริ่มจากหมอนยางพาราที่นำมาทดลองวัดค่าแรงกดทับเปรียบเทียบกับหมอนโพลิเมอร์เจลพบว่า หมอนยางพารา มีค่าแรงกดทับต่ำกว่า จึงได้พัฒนาต่อมาเป็นที่นอนยางพาราขนาดเท่ากับเตียงผู้ป่วย ใช้วัสดุที่มีความหนาแน่นต่างกัน 3 ขนาด เรียงซ้อนกันจากบนลงล่าง โดยชั้นบนมีความหนาแน่นน้อย ปานกลาง และมาก ตามลำดับ ที่นอนยางพาราได้นำไปทดลองในเด็กและผู้ใหญ่ที่มีน้ำหนักระหว่าง 14.5-93 กิโลกรัม โดยให้นอนบนที่นอนยางพารา แล้ววัดค่าแรงกดทับพบว่า ค่าแรงกดทับที่ก้นกบ มีค่าระหว่าง 44-55 มิลลิเมตรปรอท นอกจากนี้ มีการทดลองครั้งล่าสุดเพื่อเปรียบเทียบค่าแรงกดทับของที่นอนยางพารา กับที่นอนลมแบบสลับลอนและที่นอนลมแบบรังผึ้ง ในท่านอนหงายพบว่า ที่นอนยางพารามีแรงกดทับต่ำกว่า ทุกตำแหน่งของร่างกาย สำหรับในท่านอนตะแคงพบว่า ที่นอนยางพารามีแรงกดทับต่ำกว่าในส่วนตำแหน่งสะโพกและหัวไหล่ เกือบ 2 เท่า ผลการทดลองสรุปว่า ที่นอนยางพารามีคุณสมบัติเหนือกว่าที่นอนลมทั้งสองแบบ คือ มีแรงกดทับต่ำกว่า 64 มิลลิเมตรปรอท

ในปี พ.ศ.2566 นอนยางพาราได้รับการขึ้นทะเบียนอนุสิทธิบัตรทั้งในประเทศและสิทธิบัตรต่างประเทศ ต่อมาใน ปีพ.ศ. 2567 ได้รับการรับรองให้ที่นอนยางพาราสำหรับผู้มีแผลกดทับ เป็นผลิตภัณฑ์สำหรับบำบัดและบรรเทาการบาดเจ็บของมนุษย์ จากสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา (อย.) กระทรวงสาธารณสุข

พยาบาล ผู้มีบทบาทสำคัญในการป้องกันการเกิดแผลกดทับในผู้ป่วย ควรพิจารณาใช้ที่นอนยางพารากระจายแรงกดทับในผู้ป่วยแผลกดทับ และผู้สูงอายุที่มีข้อจำกัดของการเคลื่อนไหว อย่างไรก็ตาม เพื่อให้ได้หลักฐานเชิงประจักษ์ที่ชัดเจน ควรทำการวิจัยเชิงทดลองเพื่อพิสูจน์ว่าที่นอนยางพารามีประสิทธิภาพในการป้องกัน และยับยั้งการลุกลามของแผลกดทับได้อย่างมีประสิทธิภาพ

เอกสารอ้างอิง

Daniel, R. K., Priest, D. L., & Wheatley, D. C. (1981). Etiologic factors in pressure sores: An experimental model. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation, 62(10), 492-498.

Dinsdale, S. M. (1974). Decubitus ulcers: Role of pressure and friction in causation. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation, 55(4), 147-152.

European Pressure Ulcer Advisory Panel [EPUAP], National pressure injury advisory panel [NPIAP], & Pan pacific pressure injury alliance [PPPIA]. (2019). Prevention and treatment of pressure ulcers/injuries: Clinical practice guideline. European Pressure Ulcer Advisory Panel, National pressure injury advisory panel, & Pan pacific pressure injury alliance.

Landis, E. M. (1930). Micro-injection studies of capillary blood pressure in human skin. Heart, 15(2), 209-228.

Hart, J. D. (1926). Variable-pressure bed or mattress. (Serial No. 155,229) United States Patent Office.

Hospital Quality Accreditation Institute. (2021). Hospital and healthcare standards (5th ed.). https://backend.ha.or.th/fileupload/DOCUMENT/00148/77c77e3f-ed2f-41a9-90d4-22164a69a871.pdf

Nithi-Uthai, B. (2020). Anti-bedsore mattress, for sleep one is back (Petty Patent No. TH16030). Department of Intellectual Property, Thailand.

Nithi-Uthai, B. (2024). Anti-bedsore mattress with improved load-bearing component, for sleep either on back or side, for sleep one is back (Innovation Patent No. AU202259811). IP Australia, Australia.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-12-30

รูปแบบการอ้างอิง

จันทรมะโน ส., นิธิอุทัย บ., & พิพัฒน์ธนวงศ์ ว. (2025). การพัฒนาที่นอนยางพารากระจายแรงกดทับเพื่อเสริมศักยภาพในการจัดการปัญหาแผลกดทับ. พยาบาลสาร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 52(4), 334–342. สืบค้น จาก https://he02.tci-thaijo.org/index.php/cmunursing/article/view/273143

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ