ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการถ่ายโอนการเรียนรู้ภายหลังการฝึกอบรม หลักสูตรการพยาบาลเฉพาะทางของพยาบาลวิชาชีพ

บทคัดย่อ

                การถ่ายโอนการเรียนรู้ภายหลังการฝึกอบรมของพยาบาลวิชาชีพคือการที่ผู้รับการอบรมสามารถนำความรู้  ทักษะและทัศนคติที่ได้จากการฝึกอบรมไปประยุกต์ใช้ในการปฏิบัติงานจริงการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการถ่ายโอนการเรียนรู้รวมถึงหาปัจจัยทำนายของการถ่ายโอนการเรียนรู้ภายหลังการฝึกอบรมของพยาบาลวิชาชีพกลุ่มตัวอย่างเป็นพยาบาลวิชาชีพ จำนวน 342 คน สุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจงโดยเป็นผู้สำเร็จหลักสูตรการพยาบาลเฉพาะทางสาขาเวชปฏิบัติทั่วไป(การรักษาโรคเบื้องต้น)มาแล้ว 3 เดือน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 3ส่วน ได้แก่ 1) แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล2) แบบวัดพฤติกรรมการถ่ายโอนการเรียนรู้ของเซียว(Xiao,1996) แปลและแปลย้อนกลับเป็นภาษาไทยโดยผู้วิจัย และ 3)แบบวัดระบบการถ่ายโอนการเรียนรู้ของโฮลตัน เบท และโรนา (Holton , Bates & Ruona, 2000) แปลและแปลย้อนกลับเป็นภาษาไทยโดย ศิริพร แย้มนิล (Yamnill, 2001) ค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถามเท่ากับ 0.75 และ 0.90 ตามลำดับ ทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงบรรยายและการถดถอยโลจิสติก

ผลการวิจัยพบว่า

                 1.พยาบาลวิชาชีพแบ่งออกเป็น 2 กลุ่มคือกลุ่มที่มีการถ่ายโอนการเรียนรู้ได้มาก และกลุ่มที่มีการถ่ายโอนการเรียนรู้ได้น้อย โดยกลุ่มที่มีการถ่ายโอนการเรียนรู้ได้มาก คิดเป็นร้อยละ 60.82 เทียบกับกลุ่มที่มีการถ่ายโอนการเรียนรู้ได้น้อย คิดเป็นร้อยละ 39.18

                 2. แรงจูงใจในการถ่ายโอน ความคาดหวังต่อผลการทำงานเมื่อใช้ความพยายามในการถ่ายโอน       และความพร้อมของผู้รับการอบรมสามารถร่วมกันทำนายการถ่ายโอนการเรียนรู้ภายหลังการฝึกอบรมของพยาบาลวิชาชีพได้ ร้อยละ 32.6

                 ผลของการศึกษาครั้งนี้สามารถเป็นข้อมูลพื้นฐานสำหรับผู้บริหารการพยาบาล ฝ่ายการศึกษา และพยาบาลวิชาชีพผู้ปฏิบัติงานในการพัฒนากลยุทธ์เพื่อเพิ่มการถ่ายโอนการเรียนรู้จากการฝึกอบรม