ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล พฤติกรรมการใช้อินเทอร์เน็ต และภาวะซึมเศร้า ของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี สุราษฎร์ธานี

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา(Descriptive study) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง ปัจจัยระดับชั้นปี พฤติกรรมการเสพติดอินเทอร์เน็ต และ ภาวะซึมเศร้าของนักศึกษาพยาบาลวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีสุราษฎร์ธานี ได้ทำการศึกษาในกลุ่มตัวอย่างทั้งสิ้น 491 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบวัดพฤติกรรมการเสพติดอินเทอร์เน็ต (Internet) ของ Kimberly S. Young (1998) (Young’s Internet addict Test: YIAT20) ใช้สำหรับประเมินพฤติกรรมการใช้อินเทอร์เน็ตที่มากเกินไป แบบวัดพฤติกรรมดังกล่าวมีการทดลองใช้กับกลุ่มตัวอย่างที่มีลักษณะใกล้เคียงกับกลุ่มตัวอย่างจริง ซึ่งได้หาความเชื่อมั่นของเครื่องมือโดยวิธีหาค่าสัมประสิทธ์แอลฟ่าของครอนบาคเท่ากับ .89 และแบบคัดกรองภาวะซึมเศร้า (2Q) 2 คำถาม และ แบบประเมินภาวะซึมเศร้า (9Q) ด้วย 9 คำถามของกรมสุขภาพจิต

ผลการวิจัยพบว่ากลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่มีการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตผ่านทางโทรศัพท์มือถือ คิดเป็นร้อยละ 95.92 กลุ่มตัวอย่างมีการใช้อินเทอร์เน็ตเฉลี่ย 3-4 ชั่วโมงต่อวัน การใช้งานอินเทอร์เน็ตมากที่สุด 3 อันดับแรกคือ Line Face book และ You Tube คิดเป็นร้อยละ 97.35 97.15 และ 91.45 ตามลำดับปัญหาที่พบจากการใช้อินเทอร์เน็ตได้แก่ปัญหาสุขภาพกายและสุขภาพจิต พบว่า ร้อยละ 1.63 ของกลุ่มตัวอย่างผู้มีปัญหาสุขภาพกายและจิต เป็นผู้เสพติดอินเทอร์เน็ต นอกจากนี้พบว่า ร้อยละ 84.52 เป็นผู้ที่ใช้อินเทอร์เน็ตมากเกินไปและเป็นกลุ่มเสี่ยงต่อการเสพติดอินเทอร์เน็ต โดยร้อยละ 5.10 ของกลุ่มตัวอย่างมีภาวะซึมเศร้า ความสัมพันธ์ระหว่างชั้นปีกับความสามารถในการควบคุมการใช้งานอินเทอร์เน็ตด้วยตนเอง และการเกิดภาวะซึมเศร้า พบว่า ร้อยละของนักศึกษาในชั้นปีที่ต่ำกว่ามีแนวโน้มในการควบคุมการใช้งานอินเทอร์เน็ตด้วยตนเองน้อยกว่าชั้นปีที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

จากผลการวิจัยดังกล่าวบ่งชี้ว่าวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีสุราษฎร์ธานี ควรมีกิจกรรมการส่งเสริมและให้ความรู้เกี่ยวกับการใช้อินเทอร์เน็ตอย่างสร้างสรรค์เพื่อใช้เป็นแนวทางในการป้องกันปัญหาสุขภาพจิตในโอกาสต่อไป