โรคสมาธิสั้นและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อปัญหาพฤติกรรมสมาธิสั้นในเด็กวัยเรียน: การทบทวนวรรณกรรม

บทคัดย่อ

โรคสมาธิสั้นเป็นกลุ่มอาการที่มีความผิดปกติของพัฒนาการ ซึ่งเกิดได้จากพันธุกรรม และอาจจะเกิดจากความบกพร่องของการทำงานที่สมอง ส่งผลให้มีปัญหาเกี่ยวกับการควบคุมตนเอง เช่น อาการซน อยู่ไม่นิ่ง ขาดการยั้งคิดหรือหุนหันพลันแล่น และขาดสมาธิที่ต่อเนื่อง ซึ่งเป็นพฤติกรรมที่มากกว่าพฤติกรรมที่เกิดขึ้นกับเด็กวัยเดียวกัน ส่งผลให้การทำหน้าที่ในการดำเนินชีวิตประจำวันหรือการเข้าสังคมบกพร่องไป เด็กสมาธิสั้น มี 2 ลักษณะ คือ 1) สมาธิสั้นแท้ เกิดจาก 2 สาเหตุหลัก ได้แก่ การผิดปกติจากสมองตั้งแต่กำเนิด และภาวะที่มีต่อสมองตั้งแต่อยู่ในครรภ์มารดา เช่น มารดาขาดสารอาหาร หรือได้รับสารพิษ การคลอดมีปัญหา เด็กเป็นลมชัก หรือสมองอักเสบ ส่งผลให้สารสื่อประสาทที่คุมสมาธิมีปริมาณน้อยกว่าเด็กปกติ เด็กจะมีอาการและเห็นอาการได้ชัดมากขึ้นหากเด็กได้รับการดูแลที่ไม่เหมาะสมหรือมีสิ่งต่างๆ มากระตุ้นมากเกินไป และเกิดจากการถ่ายทอดทางพันธุกรรม และ 2) สมาธิสั้นเทียม เกิดจากการเลี้ยงดู สิ่งแวดล้อม แต่เด็กสมองปกติดี อาการคล้ายสมาธิสั้น มักพบในเด็กอนุบาลที่ถูกเร่งเรียนมากเกินไป

บทความวิชาการฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อทบทวนวรรณกรรมโรคสมาธิสั้นเกี่ยวกับปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อปัญหาพฤติกรรมสมาธิสั้นในเด็กวัยเรียน สาเหตุการเกิดโรคสมาธิสั้น ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับปัญหาพฤติกรรมของเด็กวัยเรียนโรคสมาธิสั้น ปัญหาพฤติกรรมของเด็กโรคสมาธิสั้น ผลกระทบของโรคสมาธิสั้นที่เกิดขึ้นในเด็กวัยเรียน และบทบาทพยาบาลในการดูแลเด็กโรคสมาธิสั้นวัยเรียน ปัญหาพฤติกรรมของโรคสมาธิสั้นที่ปรากฏขึ้นในช่วงชีวิตวัยเด็กจะส่งผลกระทบต่อพัฒนาการด้านบุคลิกภาพ ทางการเรียนและทางสังคมได้ ซึ่งยังไม่มีวิธีการรักษาที่ทำให้โรคนี้หายขาด แต่การได้รับการดูแลที่ถูกต้อง จะช่วยให้เด็กโรคสมาธิสั้นสามารถเรียนรู้ได้เต็มตามศักยภาพอย่างเหมาะสมตามวัย ประสบความสำเร็จในการเรียนและการใช้ชีวิต สามารถอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข