ผลของการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลผู้ที่ได้รับออกซิเจนอัตราการไหลสูงต่อความสำเร็จในการบำบัดและการใส่ท่อช่วยหายใจล่าช้าในผู้ป่วยอายุรกรรม

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงกึ่งทดลองนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลในการดูแลผู้ป่วยที่ได้รับการบำบัดด้วยออกซิเจนอัตราการไหลสูง แผนกอายุรกรรม โรงพยาบาลน่าน โดยใช้กรอบแนวคิดของซูคัพ (Soukup, 2000) เป็นแนวทางในการดำเนินการวิจัย ประกอบด้วย 4 ขั้นตอน คือ 1) ค้นหาปัญหา 2) สืบค้นหลักฐานเชิงประจักษ์ 3) พัฒนาแนวปฏิบัติการพยาบาลและทดลองใช้ และ 4) นำแนวปฏิบัติการพยาบาลไปใช้จริงและประเมินผล กลุ่มตัวอย่างมีจำนวน 102 คน เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง แบ่งเป็น 2 กลุ่ม ๆ ละ 51 คน คือ กลุ่มทดลองที่ใช้แนวปฏิบัติการพยาบาล และกลุ่มควบคุมที่ได้รับการพยาบาลปกติ โดยใช้ข้อมูลย้อนหลังจากแฟ้มประวัติ ตั้งแต่เดือนตุลาคม พ.ศ. 2566 ถึง เดือนมีนาคม พ.ศ. 2567 เครื่องมือดำเนินการวิจัย ได้แก่ 1) แนวปฏิบัติการพยาบาลผู้ที่ได้รับการบำบัดด้วยออกซิเจนอัตราการไหลสูงที่พัฒนาขึ้น มี 3 ระยะ ได้แก่ การดูแลผู้ป่วยระยะก่อนได้รับ ขณะได้รับ และขณะหย่าออกซิเจนอัตราการไหลสูง 2) แบบบันทึกข้อมูลทั่วไป และ 3) แบบประเมินการบำบัดด้วยออกซิเจนอัตราการไหลสูง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา การทดสอบไคสแควร์ การทดสอบโคลโมโกรอฟ-สเมอร์นอฟและการทดสอบของฟิชเชอร์

ผลการศึกษา พบว่าอัตราส่วนความสำเร็จในการใช้ออกซิเจนอัตราการไหลสูงในกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value < 0.01) นอกจากนี้ อัตราส่วนการเกิดความล้มเหลวในการบำบัดด้วยออกซิเจนอัตราการไหลสูงและใส่ท่อช่วยหายใจล่าช้าลดลงจากร้อยละ 7.84 ในกลุ่มควบคุม เป็นร้อยละ 0 ในกลุ่มทดลอง การใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลในการดูแลผู้ที่ได้รับการบำบัดด้วยออกซิเจนอัตราการไหลสูงช่วยให้พยาบาลสามารถดูแลและติดตามประเมินความสำเร็จหรือความล้มเหลวในระหว่างการบำบัดอย่างเป็นระบบ มีประสิทธิภาพ และเพิ่มมาตรฐานการพยาบาล