อิทธิพลของความทุกข์ทรมานจากอาการ ภาวะซึมเศร้า และการสนับสนุนทางสังคม ต่อความผาสุกทางจิตวิญญาณในผู้สูงอายุโรคมะเร็งระยะลุกลามระหว่างได้รับการรักษา

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้เป็นวิจัยเชิงพรรณนาวิเคราะห์ความสัมพันธ์ และอำนาจทำนาย วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอำนาจการทำนายของความทุกข์ทรมานจากอาการ ภาวะซึมเศร้า และการสนับสนุนทางสังคมต่อความผาสุกทางจิตวิญญาณของผู้สูงอายุโรคมะเร็งระยะลุกลามระหว่างได้รับการรักษาเคมีบำบัดหรือรังสีรักษา โดยใช้กรอบแนวคิดความผาสุกทางจิตวิญญาณในการเจ็บป่วยของ O’Brien กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยสูงอายุโรคมะเร็งระยะลุกลาม จำนวน 85 ราย เก็บข้อมูลใช้แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล ความทุกข์ทรมานจากอาการ ภาวะซึมเศร้า การสนับสนุนทางสังคม และความผาสุกทางจิตวิญญาณ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการใช้สถิติพรรณนา และพหุคูณถดถอย

ผลการศึกษา พบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศชาย อายุเฉลี่ย 67.81 ปี (SD = 5.68)  ระดับความผาสุกทางจิตวิญญาณอยู่ในระดับสูง (Mean = 99.59, SD = 12.61)  ความสามารถในการทำนายร่วมกันของความทุกข์ทรมานจากอาการทางด้านร่างกาย ภาวะซึมเศร้า และการสนับสนุนทางสังคมต่อความผาสุกทางจิตวิญญาณในผู้สูงอายุโรคมะเร็งระยะลุกลามได้ร้อยละ 30.6 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 โดยความทุกข์ทรมานจากอาการทางด้านร่างกาย ภาวะซึมเศร้า และการสนับสนุนทางสังคม สามารถพยากรณ์ความผาสุกทางจิตวิญญาณได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (β = -.21, β = -.32 และ β =.33, p < .05 ตามลำดับ) 

จากผลการศึกษาเสนอแนะว่า พยาบาลควรประเมินความทุกข์ทรมานจากอาการทางด้านร่างกาย ภาวะซึมเศร้า และการสนับสนุนทางสังคมในผู้สูงอายุโรคมะเร็งระยะลุกลาม เพื่อวางแผนการทำกิจกรรมการพยาบาลในการสร้างเสริมความผาสุกทางจิตวิญญาณ