แรงจูงใจในการเข้าร่วมอบรม โครงการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เพื่อพัฒนา ศักยภาพบุคลากรการศึกษา คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาแรงจูงใจและปัจจัยที่มีผลต่อแรงจูงใจในการเข้าร่วมอบรมโครงการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เพื่อพัฒนา
ศักยภาพบุคลากรการศึกษา
วิธีการศึกษา: ผู้วิจัยศึกษากับกลุ่มตัวอย่าง คือ บุคลากรสายสนับสนุนทางการศึกษา คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล
จำนวน 166 คน ซึ่งมาจากการคำนวณด้วยโปรแกรม G*Power วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ค่าสัมประสิทธิสหสัมพันธ์ของเพียร์สันและการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นบันได
ผลการศึกษา: บุคลากรการศึกษามีแรงจูงใจในการเข้าร่วมอบรมอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ย 4.07 ด้านที่มีค่าเฉลี่ยอยู่ใน
ระดับมากที่สุดคือ การถ่ายทอดของวิทยากรชัดเจน และเข้าใจง่าย และสามารถนำไปประยุกต์ใช้ในการทำงานได้ ความสัมพันธ์
ระหว่างปัจจัยที่ส่งผลต่อการเข้าร่วมอบรมทั้ง 4 ปัจจัย มีความสัมพันธ์ทางบวกกับการเข้าร่วมอบรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
ที่ระดับ 0.01 โดยปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการเข้าร่วมอบรมมากที่สุดคือ ปัจจัยด้านวิชาการและสิ่งอำนวยความสะดวก มีค่า
สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เท่ากับ 0.47 รองลงมาคือ ปัจจัยด้านสังคม และปัจจัยด้านเหตุผลส่วนตัว มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์
เท่ากับ 0.179 และ 0.163 ตามลำดับ
สรุป: ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเข้าร่วมอบรมที่สามารถร่วมกันพยากรณ์แรงจูงใจในการเข้าร่วมอบรมโครงการแลกเปลี่ยนเรียนรู้
เพื่อพัฒนาศักยภาพบุคลากรการศึกษา คือ ปัจจัยด้านวิชาการและสิ่งอำนวยความสะดวก ปัจจัยด้านสังคม และปัจจัยด้านเหตุผล
ส่วนตัว สามารถร่วมกันพยากรณ์แรงจูงใจในการเข้าร่วมอบรมได้ร้อยละ 61.4 และสมการถดถอยในรูปคะแนนมาตรฐาน คือ แรง
จูงใจในการเข้าร่วมอบรม = 0.519 ด้านวิชาการและสิ่งอำนวยความสะดวก + 0.198 ด้านสังคม + 0.165 ด้านเหตุผลส่วนตัว