กายภาพบำบัดในผู้ป่วยพาร์กินสัน

บทคัดย่อ

พาร์กินสันเป็นโรคที่เกิดจากความเสื่อมของระบบประสาท (Neurodegenerative Disorders) ความชุกของโรคพาร์กินสัน ในประเทศไทยคิดเป็น 242.57คน ต่อประชากร 100,000 คน ในปี ค.ศ.2008-2011 ซึ่งเป็นโรคที่มีความชุกเพิ่มขึ้นในประชากรที่สูงอายุ หรือคิดเป็นร้อยละ 1 ในผู้สูงอายุมากกว่า 60 ปีขึ้นไป อาการของโรคคือการเคลื่อนไหวผิดปกติ เช่น    การเคลื่อนไหวช้าและการไม่เคลื่อนไหว อาการสั่นขณะพัก กล้ามเนื้อแข็งเกร็ง การเสียสมดุลในการทรงตัว การเคลื่อนไหวที่ผิดปกติ เดินลำบาก และอาการผิดปกติอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหว เช่น การรู้คิดบกพร่อง ซึมเศร้า การนอนหลับที่ผิดปกติ อ่อนหล้าง่าย ระบบขับถ่ายผิดปกติ

​การออกกำลังกายและการฟื้นฟูทางกายภาพบำบัด เป็นการส่งเสริมการเดิน การทรงตัวและช่วยให้อาการอื่นๆ ของผู้ป่วยดีขึ้น จากงานวิจัยพบว่าผู้ป่วยที่ออกกำลังกายวันละ 2.5 ชั่วโมงในระยะเริ่มต้นของโรคพบว่าสามารถควบคุมอาการของโรคได้และมีคุณภาพชีวิตที่ลดลงช้ากว่าผู้ป่วยที่เริ่มออกกำลังกายในภายหลัง การออกกำลังกายในผู้ป่วย            พาร์กินสัน แบ่งได้เป็น 3 รูปแบบ คือ 1. การใช้แรงต้านในการออกกำลังกาย (resistance and flexibility training)                2. เพิ่มความทนทาน โดยที่ไม่มีการใช้แรงต้าน (endurance and aerobic training) 3.ส่งเสริมการทรงตัว (balance training) และยังมีหลักฐานทางงานวิจัยออกมาว่าคนที่ออกกำลังกายอย่างหนักและสม่ำเสมอ จะช่วยปรับปรุงและระงับอาการของโรคพาร์กินสันได้ ที่สำคัญการฟื้นฟูทางกายภาพบำบัดในผู้ป่วยพาร์กินสันต้องทำในขณะที่ยาออกฤทธิ์ดี