การตรวจทางห้องปฏิบัติการเพื่อวินิจฉัยโรคเชื้อราที่เล็บ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
โรคเชื้อราที่เล็บเป็นการติดเชื้อราที่เล็บหรือโครงสร้างของเล็บ มักเกิดในประชากรในประเทศเขตร้อน และพบบ่อยในผู้สูงอายุ เชื้อราที่เล็บจะก่อให้เกิดมีลักษณะที่แผ่นเล็บที่ผิดปกติและสีที่ผิดปกติ คนส่วนใหญ่ที่เป็นโรคเชื้อราที่เล็บมักมีความเสี่ยงเช่น มือมักสัมผัสน้ำบ่อยๆ หรือเท้าที่สัมผัสเชื้อจากพื้นดิน รวมถึงการรักษาความสะอาดที่เล็บและเท้าไม่ดีพอ เชื้อราที่พบบ่อยในการก่อโรคเชื้อราที่เล็บในประเทศไทย คือ เชื้อกลากแท้ ต่อมาด้วย เชื้อกลากเทียม และยีสต์ โดยปกติแล้วเชื้อราที่เกิดไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่า แต่สามารถตรวจพบได้ทางห้องปฏิบัติการ เช่น การตรวจด้วยกล้องจุลทรรศน์, เพาะเลี้ยงเชื้อ และย้อมสีเชื้อราจากสิ่งส่งตรวจที่เป็นชิ้นเนื้อจากบริเวณพยาธิสภาพ เป็นต้น ซึ่งการตรวจทางห้องปฏิบัติมีความสำคัญอย่างมากในการวินิจฉัยโรคเชื้อรา รวมถึงการวินิจฉัยแยกโรคเชื้อราออกจากโรคที่มีเล็บผิดปกติ เช่น โรคเล็บจากการกระทบกระแทก โรคสะเก็ดเงินที่เล็บ ปัจจุบันโรคเชื้อราที่เล็บมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้น ดังนั้นการวินิจฉัยโรคเชื้อราที่เล็บจึงเป็นสิ่งสำคัญ เพื่อนำไปสู่การรักษาที่ถูกต้องและปลอดภัยของผู้ป่วย นอกจากนี้หลังจากหายจากโรคเชื้อราแล้ว ยังมีโอกาสเกิดโรคซ้ำได้ ผู้ป่วยควรตระหนักและหมั่นดูแลสุขภาพเล็บมือและเล็บเท้า โดยรักษามือและเท้าให้สะอาดและไม่อับชื้น สวมใส่รองเท้าที่เหมาะสมช่วยให้เดินได้สบายมากยิ่งขึ้น และถุงเท้าควรซักแล้วเก็บไว้ในที่สะอาดและแห้ง เพื่อหลีกเลี่ยงในการติดเชื้อที่เท้าหรือการเจริญเติบโตของเชื้อรา
ถูกต้องและปลอดภัยของผู้ป่วย
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
Gupta AK, Jain HC, Lynde CW, Macdonald P, Cooper EA, Summerbell RC. Prevalence and epidemiology of onychomycosis in patients visiting physicians’ offices: a multicenter Canadian survey of 15,000 patientsexternal icon. J Am Acad Dermatol. 2000;43:244-8.
Bunyaratavej S, Pattanaprichakul P, Leeyaphan C, Chayangsu O, Bunyaratavej S, Kulthanan K. Onychomycosis: A study of self-recognition by patients and quality of life. Indian J Dermatol Venereol Leprol. 2015;81:270-4.
Repetto EC, Giacomazzi CG, Castelli F. Hospital-related outbreaks due to rare fungal pathogens: a review of the literature from 1990 to June 2011. Eur J Clin Microbiol Infect Dis. 2012;31:2897-904.
Dyanne P, Michael J. Onychomycosis: Current trends in diagnosis and treatment. Am Fam Physician. 2013;88(11):762-70.
Bunyaratavej S, Srinonprasert V, Kiratiwongwan R, Wongdama S, Leeyaphan C. Onychomycosis in older : The age and associated factors affecting the complete cure rate. Australas J Dermatol. 2022;63(1):74-80.
Thomas J, Jacobson GA, Narkowicz CK, Peterson GM, Burnet H, Sharpe C. Toenail onychomycosis: an important global disease burden. J Clin Pharm Ther. 2010;35(5):497-519.
Assadamongkol R, Lertwattanarak R, Wannachalee T, Bunyaratavej S, Leeyaphan C, Matthapan L. Prevalence, Risk Factors, and Type of Organism in Fungal Foot Infection and Toenail Onychomycosis in Thai Diabetic Patients. J Med Assoc Thai. 2016;99:659-64.
Surjushe A, Kamath R, Oberai C, et al. A clinical and mycological study of onychomycosis in HIV infection. Indian J Dermatol Venereol Leprol. 2007;73(6):397-401
Gupta AK, Stec N, Summerbell RC, Shear NH, Piguet V, Tosti A, Piraccini BM. Onychomycosis: a review. J Eur Acad Dermatol Venereol. 2020;34:1972-90.
Wolff K, Goldsmith L, Katz S, Gilchrest B, Paller AS, Leffell D. Fitzpatrick's Dermatology in general medicine 7th ed. MeGraw-Hill. 2008:1806-10.
Wolff K, Goldsmith L, Katz S, Gilchrest B, Paller AS, Leffell D. Fitzpatrick's Dermatology in general medicine 8th ed. MeGraw-Hill. 2012:1013-14.
Salakshna N, Bunyaratavej S, Matthapan L, Lertrujiwanit K, Leeyaphan C. A cohort study of risk factors, clinical presentations and outcomes for dermatophyte, non-dermatophyte and mixed toenail infections. J Am Acad Dermatol. 2018;79:1145-6.
Bunyaratavej S, Limphoka P, Kiratiwongwan R, Leeyaphan C. Survey of skin and nail fungal infections by subject age among Thai adults and the etiological organisms. Southeast Asian J Trop Med Public Health. 2019;50:1118-30.
Lipner SR, Scher RK. Onychomycosis: Clinical overview and diagnosis. J Am Acad Dermatol. 2019;80:835-51.
Lipner SR, Scher RK. Onychomycosis: Treatment and prevention of recurrence. J Am Acad Dermatol. 2019;80:853-67.
Elewski B, Charif M. Prevalence of onychomycosis in patients attending a dermatology clinic in Northeastern Ohio for other conditions. Arch Dermatology. 1997;133:1172-3.
S, Bunyaratavej S, Leeyaphan C, Rujitharanawong C, Surawan TM, Muanprasat C, Atthapan L. Efficacy of 5% amorolfine nail lacquer in Neoscytalidium dimidiatum onychomycosis. J Dermatolog Treat. 2016;27:359-63.
Leeyaphan C, Bunyaratavej S, Prasertworanun N, Muanprasart C, Matthapan L, Rujitharanawong C. Dermatophytoma: An under-recognized condition. Indian J Dermatol Venereol Leprol. 2016;82:188-9.
Singal A, Khanna D. Onychomycosis: Diagnosis and management. Indian J Dermatol Venereol Leprol. 2011;77(6):659-72.
Finch J, Arenas R, Baran R. Fungal melanonychia. J Am Acad Dermatol. 2012;66(5):830-41.
Luplertlop N, Suwanmanee S. Dermatophytosis: from bench to bedside. J Trop Med Parasitol. 2013;36:75-87
Pumirat P, Tunyong W, Luplertlop N. Medical Mycology. J Med Health SCI. 2013;20(2):31-44.
Kondori N, Tehrani PA, Strömbeck L,Faergemann J. Comparison of Dermatophyte PCR Kit with Conventional Methods for Detection of Dermatophytes in Skin Specimens. Mycopathologia. 2013;176(3-4):237-41.
Luplertlop N, Suwanmanee S. Dermatophytosis: from bench to bedside. J Trop Med Parasitol. 2013;36:75-87.
Matthapan L, Leeyaphan C, Limphoka P, Lertrujiwanit K, Prasong W, Bunyaratavej S. J Med Asso Thai. 2021;104(3):383-87.
Odds FC. Sabouraud(‘s) agar. J Med Vet Mycol. 1991;29(6):355-9.
Li XF, Shen YN, Chen W, Chen H, Lv GX,Liu WD. A new medium for diagnosis of dermatophyte infection. Eur J Dermatol. 2009;19(1):34-7.
Ruan E, Johan K, Carolina H. Candida albicans or Candida dubliniensis?. Mycoses. 2011;54(1):1-16.
Shemer A, Davidovici B, Grunwald H, Trau H, Amichai B. New criteria for the laboratory diagnosis of nondermatophyte moulds in onychomycosis. Br J Dermatol. 2009;160(1):37-9.
