ประสบการณ์ของกฎหมายคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลในประเทศสาธารณรัฐสิงคโปร์ : บทเรียนสำหรับประเทศไทย

ผู้แต่ง

  • กิตติพงศ์ กมลธรรมวงศ์ คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

คำสำคัญ:

กฎหมายคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล, สิทธิความเป็นส่วนตัว

บทคัดย่อ

                       พระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562 นับเป็นกฎหมายใหม่ที่สำคัญ ซึ่งเพิ่งประกาศใช้ในประเทศไทยส่งผลให้หน่วยงานของรัฐจำเป็นต้องเตรียมความพร้อมในการเผยแพร่ความรู้ความเข้าใจให้แก่ประชาชนและองค์กรเอกชนที่มีหน้าที่ต้องปฏิบัติตามกฎหมายให้ถูกต้อง ซึ่งจำเป็นต้องอาศัยประสบการณ์ของต่างประเทศที่ประสบความสำเร็จมาใช้ในการเตรียมความพร้อมสำหรับประเทศไทย โดยในบรรดากลุ่มประเทศอาเซียนที่น่าสนใจ คือประเทศสิงคโปร์ที่มีการประกาศใช้กฎหมายคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล เมื่อปี ค.ศ. 2012 แต่มีผลบังคับใช้ทุกมาตราเมื่อวันที่ 2 กรกฎาคม ค.ศ. 2014 โดยมีระยะเวลาเตรียมความพร้อมถึง 18 เดือน ซึ่งประกอบด้วยหลายกิจกรรมที่น่าสนใจ ได้แก่ การจัดกิจกรรมสัมมนาเผยพร่ความรู้ในกลุ่มเป้าหมายหลายครั้ง การสร้างเครือข่ายความร่วมมือกับกลุ่มองค์กรทางการค้าและอุตสาหกรรม การผลิตสื่อเผยแพร่ความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับกฎหมายไปยังประชาชนและองค์กรเอกชนในรูปแบบต่าง ๆ

                    จากผลการศึกษาประสบการณ์ของประเทศสิงคโปร์ก็แสดงให้เห็นว่าความสำเร็จของการบังคับใช้กฎหมายคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลนั้น มิได้เกิดจากการบัญญัติกฎหมายที่ดีในส่วนเนื้อหาเท่านั้น แต่ต้องมีการเตรียมความพร้อมก่อนการบังคับใช้กฎหมายด้วย  ดังนั้นสำหรับประเทศไทยทางสำนักงานคณะกรรมการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลที่เป็นผู้รับผิดชอบดูแลกฎหมายมีความจำเป็นต้องเตรียมการวางแผนรองรับการประกาศใช้พระราชบัญญัติข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562 ในประเทศไทยไม่ว่าจะเป็นการเผยแพร่องค์ความรู้และความเข้าใจที่ถูกต้องเกี่ยวกับกฎหมาย การสร้างการรับรู้ร่วมกันของสังคมไทยทุกภาคส่วนทั้งภาคเอกชน ภาครัฐและประชาชนทั่วไปให้รับทราบถึงข้อกำหนดสำคัญตามกฎหมายที่ต้องปฏิบัติ และการสร้างความตระหนักในความสำคัญของข้อมูลส่วนบุคคล ผ่านช่องทางสื่อสารต่าง ๆ

เอกสารอ้างอิง

กิตติพงศ์ กมลธรรมวงศ์. (2548). “การคุ้มครองข้อมูลข่าวสารส่วนบุคคลในระบบกฎหมายไทย : ปัญหาและแนวทางการแก้ไข”. วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

นคร เสรีรักษ์. (2557). ความเป็นส่วนตัว. กรุงเทพฯ: พี.เพรส. สถาบันวิจัยและให้คำปรึกษาแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. (2558). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์โครงการศึกษาและพัฒนาแนวทางการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลภายใต้ประชาคมอาเซียน เสนอต่อ สำนักงานคณะกรรมการข้อมูลข่าวสารของราชการ. กรุงเทพฯ : มปท.

อธิป จิตตฤกษ์ และปวรรัตน์ ผลาสิทธุ์ (ผู้แปล). (2556). ความเป็นส่วนตัว ความรู้ฉบับพกพา. กรุงเทพฯ : โอเพ่นเวิลด์ส.

Albertus, K. et al. (1997). Critical thinking activities to improve writing skills. Retrieved 10 May 2009. From http://www.calpress.com/.

Raymond, W. (1989). Personal Information: Privacy and the Law: Oxford Clarendon Press.

Rodgers, R. F. (1980). Student Development in higher education: theories, practices and future direction. Oxford: University Press.

Rossini, W. S. (1997, Fall). Dance teacher preparation in higher education. World Arts, 4(4),

-25. Friedlander, Joylurie. (1997). “Curricular and pedagogical” vision in dance teacher preparation programs in higher education toward a partnership in general national and arts education reform. Doctoral Dissertation Higher Education Temple University.

Simon, C. (2014). Data Protection Law in Singapore. Singapore: Academy Publishing. Water management. (2010, 19 May). The Nation, 9.

Winnie, C. (2013). Practical Guide to Singapore Data Protection Law. Singapore: LexisNexis.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-06-26

รูปแบบการอ้างอิง

กมลธรรมวงศ์ ก. (2020). ประสบการณ์ของกฎหมายคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลในประเทศสาธารณรัฐสิงคโปร์ : บทเรียนสำหรับประเทศไทย. วารสารสังคมวิจัยและพัฒนา, 2(2), 7–29. สืบค้น จาก https://he02.tci-thaijo.org/index.php/JMARD/article/view/242417