เศรษฐกิจพอเพียง ทางเลือก ทางรอดฝ่าวิกฤตโควิด-19

บทคัดย่อ

สถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโควิด-19 (COVID-19) ซึ่งเริ่มต้นจากจีนเมื่อปลายปี 2562 และแพร่เข้าสู่ไทยต้นปี 2563 นอกจากจะทำให้มีคนติดเชื้อและเสียชีวิตเป็นจำนวนมากแล้ว ผลของการประกาศปิดประเทศ (Lock Down) และสถานประกอบการหลาย ๆ แห่ง เพื่อควบคุมการแพร่ระบาดของโรค ยังสร้างผลกระทบอย่างมากต่อภาวะเศรษฐกิจ สังคม และความมั่นคงทางอาหารไปทั่วโลก เศรษฐกิจโลกตกต่ำมากสุดเป็นประวัติการณ์มีการคาดการณ์ว่าจะหดตัวถึง -6 ถึง -7.6% จะมีผู้คนกว่า 265 ล้านคนที่เสี่ยงอดอยาก ขาดแคลนอาหารในปี 2563 สำหรับประเทศไทยมีการคาดการณ์ว่าภาวะเศรษฐกิจของไทยปี 2563 จะปรับตัวลดลงอย่างมากเช่นเดียวกัน โดยสถาบันต่าง ๆ ได้ประเมินตัวเลขการเติบโตทางเศรษฐกิจไทยปี 2563 จะติดลบไม่น้อยกว่า -3 ถึง -10.3% ทำให้มีผู้ว่างงานในเดือนเมษายน 2563 กว่า 6 แสนคน ก่อให้เกิดอุบัติการณ์ความไม่มั่นคงทางแรงงานและทางสังคม ผู้คนเกิดอาการหวาดระแวง กลัวคนแปลกหน้าเกิดการเหยียดเชื้อชาติชาวจีนและชาวเอเชียตะวันออกถึงขั้นขับไล่และทำร้ายร่างกาย เกิดการกักตุนอาหารและสินค้าอุปโภคบริโภค ราคาสินค้าปรับตัวเพิ่มขึ้น มาตรการต่าง ๆ ที่รัฐบาลออกมาช่วยเหลือตั้งแต่ระดับรากหญ้าจนถึงระดับสถาบันการเงินและองค์กรขนาดใหญ่ ช่วยบรรเทาความเดือดร้อนให้ประชาชนได้ในระดับหนึ่ง แต่ในระยาวนั้นรัฐบาลไม่สามารถนำเงินภาษีของประชาชนมาแจกจ่ายให้ได้ตลอดชีวิต การพึ่งพาตัวเองจึงเป็นสิ่งจำเป็น ประชาชนต้องปรับเปลี่ยนวิถีการใช้ชีวิตให้เหมาะสมกับสภาพเศรษฐกิจและสังคม ลดค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็น ประหยัด อดออม และหันกลับมาดำรงชีวิตอย่างพอมี พอกิน ดั่งพระราชดำริว่าด้วยเศรษฐกิจพอเพียง ที่ว่า “...การพัฒนาประเทศจำเป็นต้องทำตามลำดับขั้น ต้องสร้างพื้นฐานคือ ความพอมี พอกิน พอใช้ของประชาชนส่วนใหญ่เบื้องต้นก่อน โดยใช้วิธีการและอุปกรณ์ที่ประหยัดแต่ถูกต้องตามหลักวิชาการ เมื่อได้พื้นฐานความมั่นคงพร้อมพอสมควรและปฏิบัติได้แล้ว จึงค่อยสร้างค่อยเสริมความเจริญ และฐานะทางเศรษฐกิจขั้นที่สูงขึ้นโดยลำดับต่อไป...” การหันกลับมามองสิ่งที่ไทยมีดีอยู่แล้ว และนำมาปรับใช้อย่างจริงจัง อาจจะเป็นอีกหนึ่งทางเลือก ทางรอดของไทยในการฝ่าวิกฤตโควิด-19 ครั้งนี้ไปได้