ความพร้อมต่อการเรียนการสอนแบบออนไลน์ของนักศึกษาภายใต้สถานการณ์การระบาดไวรัส COVID-19 : กรณีศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตภูเก็ต
คำสำคัญ:
การเรียนออนไลน์, โคโรน่าไวรัส 2019, มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความพร้อมและความเข้าใจของนักศึกษามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตภูเก็ตที่มีต่อการเรียนการสอนออนไลน์ที่เกิดขึ้นภายใต้สถานการณ์การระบาดของโคโรน่าไวรัส 2019 (COVID-19) อาศัยการสำรวจความคิดเห็นในประเด็นต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับความพร้อมต่อการเรียนการสอนออนไลน์ของกลุ่มตัวอย่างนักศึกษาในวิทยาเขตภูเก็ตโดยใช้แบบสอบถามแบบออนไลน์ จากนั้นนำผลมาประกอบการวิจัยเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวาง และนำเสนอผลการวิจัยดังกล่าวต่อผู้บริหารวิทยาเขตภูเก็ตเพื่อใช้ประกอบการแก้ปัญหาเกี่ยวกับการเรียนการสอนแบบออนไลน์ในอนาคต ผลการสำรวจและวิจัยพบว่า นักศึกษามีความรู้ ความเข้าใจ และความพร้อมต่อการเรียนแบบออนไลน์ในระดับปานกลาง นักศึกษามีความต้องการการสนับสนุนต่าง ๆ จากคณะหรือมหาวิทยาลัยในระดับปานกลางด้วยเช่นเดียวกัน อย่างไรก็ดีนักศึกษาพร้อมที่จะปรับตัวเข้าสู่การเรียนรู้แบบออนไลน์ หากอยู่ในสถานการณ์ที่จำเป็นต้องมีการเรียนการสอนแบบออนไลน์ดังเช่นสถานการณ์การแพร่ระบาดของโคโรน่าไวรัส 2019 (COVID-19) ที่พบอยู่ในปัจจุบัน
เอกสารอ้างอิง
กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (2563). โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19). สืบค้นเมื่อ 28 มกราคม 2563, จาก https://ddc.moph.go.th/viralpneumonia/int_protection.php.
กรุงเทพธุรกิจ มีเดีย จำกัด. (2560). โควิด-19 ตัวเร่ง 'มหาวิทยาลัย' ปรับตัวสู่ 'โลกออนไลน์'. สืบค้นเมื่อ 23 พฤษภาคม 2563, จาก https://www.bangkokbiznews.com/news/detail/881977.
จารุณี บุญไชยและประจักร บัวผัน. (2560). การมีส่วนร่วมของผู้นำชุมชนในการจัดการมูลฝอย ในเขตเทศบาลนครขอนแก่น อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. วารสารการส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อม. 40(3), 54-66.
จริยา ศรีจรูญ. (2016). การรับรู้การเลือกใช้บรรจุภัณฑ์เพื่อสิ่งแวดล้อมของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. SOUTHEAST BANGKOK JOURNAL. 2(2), 16-33.
ชนาธิป สันติวงศ์. (2560). เจตคติในการรักนวลสงวนตัวของนักศึกษาหญิง. วารสารการส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อม. 40(3), 86-99.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2540). วิธีวิจัยพฤติกรรมศาสตร์และ สังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้ง ที่ 7). กรุงเทพมหานคร: สำนักทดสอบทางการศึกษาและจิตวิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
สุณิสา สำเร็จดี. (2558). การพัฒนาระบบจัดการเรียนการสอนออนไลน์สำหรับวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี สุรินทร์. ราชาวดีสาร วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีสุรินทร์. 5(1), 16-28.
ลัดดาวัลย์ คงสมบูรณ์. (2563). ความพร้อมในการเรียนรู้ออนไลน์ของนักศึกษาระดับปริญญาตรีมหาวิทยาลัยในกรุงเทพมหานคร ท่ามกลางการระบาดของไวรัสโควิด-19. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี. 9(2), 1186-197.
วิทัศน์ ฝักเจริญผล, กนิษฐา เชาว์วัฒนกุล, พินดา วราสุนันท์, กุลธิดา นุกูลธรรม, กิติศาอร เหล่าเหมณี, สินีนุช สุวรรณาภิชาติ และ สุมิตร สุวรรณ. (2563). ความพร้อมในการจัดการเรียนการสอนออนไลน์ ภายใต้สถานการณ์ระบาดไวรัส Covid-19. วารสารศาสตร์การศึกษาและการพัฒนามนุษย์. 4(1), 44-61.
วิทยา วาโย, อภิรดี เจริญนุกูล, ฉัตรสุดา กานกายันต์, และ จรรยา คนใหญ่. (2563). การเรียนการสอนแบบออนไลน์ภายใต้สถานการณ์แพร่ระบาดของไวรัส COVID-19 : แนวคิดและการประยุกต์ใช้จัดการเรียนการสอน. วารสารศูนย์อนามัยที่ 9 : วารสารส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อม. 14(34), 285-298.
อนุพงษ์ กันธิวงค์. (2563). การสร้างข้อสอบเลือกตอบหลายตัวเลือกสำหรับการสอบออนไลน์ในสถานการณ์ COVID-19. เวชสารแพทย์ทหารบก. 73(2), 125-129.
Ritcharoon, P. (2006). Research Methodology in Social Sciences. 3rd ed. Bangkok: House of Kermits.
Tantasanawong, P., Mansukpol, W, & Dokphrom, P. (2019). The Development of Online Learning Model of Massive Open Online Course of Information Technology for Archives and Cultural Heritage Information Management. Humanities, Social Sciences and arts. 12(2), 723-738.
Wannaprapha, T., & Todsapim, A. (2019). Online Learning Environment in 21st Century Education. e-Journal of Education Studies, Burapha University, 1(1). 1-10.
Yamane, T. (1973). Statistics an Introduction Analysis. 2nd ed. New York: Harper & Row.
