Soft Power นวัตกรรมการเรียนรู้สร้างสรรค์ในยุคการศึกษา 5.0 ผ่านกระบวนการ SHOW Process สำหรับพัฒนาการจัดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนด้านทักษะและสมรรถนะ
คำสำคัญ:
Soft Power, นวัตกรรมการเรียนรู้สร้างสรรค์, ยุคการศึกษา 5.0, กระบวนการ SHOW Processบทคัดย่อ
บทความนี้นำเสนอแนวทางในการพัฒนาทักษะ Soft Power สำหรับผู้เรียนในยุคการศึกษา 5.0 โดยเน้นการบูรณาการทักษะสำคัญแห่งศตวรรษที่ 21 ผ่านกระบวนการ SHOW Process ซึ่งประกอบด้วย 4 ขั้นตอนหลัก ได้แก่ การสำรวจ (Survey) เพื่อฝึกทักษะการสำรวจและรวบรวมข้อมูล การเน้นย้ำและออกแบบ (Highlight & Design) เพื่อเสริมทักษะการวิเคราะห์และคัดเลือกข้อมูล การดำเนินการ (Operate) ที่ส่งเสริมทักษะการปฏิบัติจริงและลงมือทำ และ การสรุปผล ขยายผล และต่อยอด (Wrap-up) เพื่อฝึกทักษะการสื่อสารและการสร้างปฏิสัมพันธ์ พร้อมทั้งพัฒนาสมรรถนะในการเชื่อมโยงความรู้เข้ากับบริบทได้อย่างเป็นรูปธรรม ตัวอย่างการประยุกต์ใช้ในบริบทการศึกษาไทยผ่านกิจกรรม “ผักบุ้งแสนหวาน” แสดงให้เห็นถึงการเชื่อมโยงทักษะ Soft Power เข้ากับการเรียนรู้ในชีวิตจริง โดยผู้เรียนได้พัฒนาสมรรถนะหลากหลาย ได้แก่ สมรรถนะการเรียนรู้ตลอดชีวิต ผ่านการฝึกเก็บรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูลอย่างต่อเนื่อง สมรรถนะการคิดสร้างสรรค์ จากการออกแบบและจัดการกิจกรรมผักบุ้งในรูปแบบใหม่ ๆ สมรรถนะด้านการคิดเชิงวิพากษ์ ผ่านการประเมินข้อมูลและตัดสินใจอย่างมีเหตุผล รวมถึง สมรรถนะในการเชื่อมโยงและปรับใช้ความรู้ ที่เอื้อให้ผู้เรียนสามารถนำองค์ความรู้ไปปรับใช้ในบริบทจริงได้อย่างเหมาะสม ทั้งนี้ บทความได้เสนอแนวทางการประยุกต์ใช้ให้สอดคล้องกับบริบทท้องถิ่น การสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการพัฒนาทักษะ Soft Power การให้ข้อมูลย้อนกลับอย่างสม่ำเสมอ รวมถึงการประเมินผลและสะท้อนคิด ซึ่งล้วนเป็นปัจจัยสำคัญที่สนับสนุนการพัฒนาทักษะและสมรรถนะของผู้เรียนอย่างครอบคลุมและยั่งยืนในยุคการศึกษา 5.0
เอกสารอ้างอิง
กฤดาภัทร สีหารี. (2561). มุมมองวิศวกรรมซอฟต์แวร์ต่อการเรียนรู้ด้วยเกมดิจิทัลสำหรับการศึกษา ประเทศไทย 4.0. วารสารวิชาการพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 28(2), 477–488.
พนัส จันทร์ศรีทอง. (2565). การพัฒนาการศึกษากับซอฟต์พาวเวอร์. ครุศาสตร์สาร, 16(2), 33–46.
พะเยาว์ ตองแก้ว. (2566). ผลการจัดการเรียนรู้โดยใช้โครงงานเป็นฐานที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และทักษะความคิดสร้างสรรค์ในรายวิชางานช่างของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วารสารวิจัยเพื่อการปฏิรูปการเรียนรู้, 6(2), 32–46.
เรวดี ศรีสุข. (2562). การประยุกต์ใช้ทฤษฎีการเรียนรู้แบบร่วมมือ (Co-operative learning) ในการออกแบบจัดการเรียนการสอน. The Journal of Boromarjonani College of Nursing Suphanburi, 2(1), 5–15.
วิทวัส ดวงภุมเมศ และ วารีรัตน์ แก้วอุไร. (2560). การจัดการเรียนรู้ในยุคไทยแลนด์ 4.0 ด้วยการเรียนรู้อย่างกระตือรือร้น (Learning management in Thailand 4.0 with active learning). วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 11(2), 1–13.
สฤษดิ์ ศรีโยธิน และ ปทุมพร โพธิ์กาศ. (2564). การพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ในการตัดสินใจแก้ปัญหาเพื่อสร้างนวัตกรรมในองค์กร. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น, 18(1), 525–538.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2561). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล (School management in digital era). สำนักงานพิมพ์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุภัทรศักดิ์ คำสามารถ. (2563). แนวทางการบริหารการศึกษาในยุคดิจิทัลดิสรัปชั่น. วารสาร Journal of Modern Learning Development, 5(3), 245–259.
เอกชัย กี่สุขพันธ์. (2561). การบริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล (School management in digital era). โครงการสานพลังประชารัฐ. http://www.trueplookpanya.com/knowledge/content/2232
Atkinson, C. (2010). Does soft power matter? A comparative analysis of student exchange programs 1980–2006. Foreign Policy Analysis, 6(1), 1-22.
Biggs, J., & Tang, C. (2011). Teaching for quality learning at university. McGraw-Hill Education.
Dewey, J. (1938). Experience and education. Collier Books.
Kolb, D. A. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. Prentice Hall.
McClory, J. (2012). The new persuaders III. Institute for Government/Monocle.
Merrill, M. D. (2002). First principles of instruction. Educational Technology Research and Development, 50(3), 43–59.
Mezirow, J. (1991). Transformative dimensions of adult learning. Jossey-Bass.
Nye, J. S., Jr. (2005). Soft power: The means to success in world politics. PublicAffairs. http://www.tinyurl.com/mug36ku
Vygotsky, L. S. (1978). Mind in Society: The Development of Higher Psychological Processes. Cambridge, MA: Harvard University Press.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารสังคมวิจัยและพัฒนา
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
