แนวทางการส่งเสริมเกษตรในเมืองเชิงพหุภารกิจเขตบางขุนเทียน กรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
การเกษตรในเมืองเชิงพหุภารกิจ, นิเวศวัฒนธรรม, เขตบางขุนเทียน, เกษตรกรรม, กรุงเทพมหานครบทคัดย่อ
การขยายตัวของเมืองและการเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดินในกรุงเทพมหานคร ก่อให้เกิดความท้าทายต่อการทำการเกษตรในพื้นที่เขตบางขุนเทียน การเกษตรในเมืองเชิงพหุภารกิจ (Multifunctional Urban Agriculture) จึงเป็นแนวคิดที่สำคัญในการสร้างความยั่งยืนให้กับการเกษตรในเมือง การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพแวดล้อมของเกษตรในเมืองเขตบางขุนเทียน และวิเคราะห์แนวทางการส่งเสริมเกษตรในเมืองเชิงพหุภารกิจเพื่อสร้างความยั่งยืนในพื้นที่ โดยใช้การวิเคราะห์ SWOT, PESTEL และ 7S Model ของ McKinsey ผลการวิจัยพบว่า เกษตรในเมืองเขตบางขุนเทียนมีจุดแข็งด้านความเชี่ยวชาญทางเกษตรและความสัมพันธ์ในชุมชน แต่ยังมีข้อจำกัดด้านการใช้เทคโนโลยี การตลาด และการถ่ายทอดองค์ความรู้ให้คนรุ่นใหม่ จากการวิเคราะห์ดังกล่าว ผู้วิจัยเสนอแนวทางการส่งเสริม 4 แนวทาง ได้แก่ 1) การอนุรักษ์พื้นที่ป่าชายเลนเพื่อฟื้นฟูระบบนิเวศและส่งเสริมความหลากหลายทางชีวภาพ 2) การเพิ่มมูลค่าผลผลิตท้องถิ่นผ่านการแปรรูปและสร้างเอกลักษณ์ชุมชน 3) การจัดตั้งศูนย์เรียนรู้ระบบนิเวศป่าชายเลนเพื่อถ่ายทอดองค์ความรู้ด้านเกษตรกรรม และ 4) การสร้างเทศกาลท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์และการท่องเที่ยวเชิงเกษตร โดยเมื่อนำแนวทางดังกล่าวบูรณาการแนวคิดนิเวศวัฒนธรรม (Cultural Ecology) ของ Julian Steward ซึ่งเน้นความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ วัฒนธรรม และสิ่งแวดล้อม พร้อมทั้งเชื่อมโยงกับกรอบภารกิจเกษตรในเมืองสีต่างๆ ของ Huylenbroeck ผลลัพธ์จากงานวิจัยนี้จึงสะท้อนถึงศักยภาพของเกษตรในเมืองเชิงพหุภารกิจเขตบางขุนเทียนในการสร้างสมดุลระหว่างการผลิตอาหาร การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม และการธำรงรักษาวัฒนธรรมท้องถิ่น
เอกสารอ้างอิง
กัญญารัตน์ แก้วกมล, นิติคุณ ท้าวทอง, สุปวีณ์ รสรื่น, อนุศิษฎ์ เพชรเชนทร์, อมรรัตน์ รัตนสุภา และจันทรัศม์ ภูติอริยวัฒน์. (2564). การใช้ทุนวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาชุมชนอย่างยั่งยืน. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 11(1), 76-91.
กันยารัตน์ เชี่ยวเวช. (2559). ทุนทางสังคมในมิติวัฒนธรรมกับการพัฒนาชุมชนเกษตรกรรมสู่ความเข้มแข็ง. ใน หนังสือประมวลบทความ (Proceeding) การประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ครั้งที่ 54 (หน้า 1029-1036). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ชพิกา สังขพิทักษ์. (2560). การเกษตรเชิงพหุภารกิจ. สถาบันคลังสมองของชาติ.
ปิยะพงษ์ บุษบงก์. (2556). ปลูกเมืองปลูกชีวิต: แนวคิดและแนวทางการพัฒนาเกษตรในเมือง. โครงการสวนผักคนเมือง มูลนิธิเกษตรกรรมยั่งยืน (ประเทศไทย).
สำนักงานเขตบางขุนเทียน. (2565). แผนปฏิบัติราชการประจำปี 2565. https://www.bangkok.go.th/bangkhunthian/page/sub/6640/แผนปฏิบัติราชการประจำปี
สำนักผังเมืองกรุงเทพมหานคร. (2561). รายงานการศึกษาเรื่องแนวโน้มพื้นที่เกษตรกรรมและการทำเกษตรกรรมในกรุงเทพมหานคร. https://webportal.bangkok.go.th/cpd/report-studies
อลิษา สหวัชรินทร์ และ ฟ้า ลิขิตสวัสดิ์. (2562). โครงสร้างนิเวศภูมิทัศน์พื้นที่เกษตรชายเมือง กรุงเทพมหานคร. วารสารพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 7(2), 180-191.
Caldas, L., & Christopoulos, T. (2022). Social capital in urban agriculture initiatives. Revista de Gestão, 30(1), 92-105.
Duchemin, E., Wegmuller, F., & Legault, A.-M. (2009). Urban agriculture: Multi-dimensional tools for social development in poor neighbourhoods. Field Actions Science Reports, 2, 1-8.
Huylenbroeck, G. V., Vandermeulen, V., Mettepenningen, E., & Verspecht, A. (2007). Multifunctionality of agriculture: A review of definitions, evidence and instruments. Living Reviews in Landscape Research, 1(3), 1-43.
Krikser, T., Piorr, A., Berges, R., & Opitz, I. (2016). Urban agriculture oriented towards self-supply, social and commercial purpose: A typology. Land, 5(28), 1-17. https://doi.org/10.3390/land5030028
Steward, J. H. (1955). Theory of culture change: The methodology of multilinear evolution. University of Illinois Press.
Waterman, R. H., Peters, T. J., & Phillips, J. R. (1980). Structure is not organization. Business Horizons, 23(3), 14-26.
Wilson, G. A. (2007). Multifunctional agriculture: A transition theory perspective. CABI.
Zasada, I. (2011). Multifunctional peri-urban agriculture—A review of societal demands and the provision of goods and services by farming. Land Use Policy, 28(4), 639-648.
Zugravu, N., Kafrouni, R., Bouard, S., & Apithy, L. (2020). Do cultural capital and social capital matter for economic performance? An empirical investigation of tribal agriculture in New Caledonia. Ecological Economics, 173, 106633. https://doi.org/10.1016/j.ecolecon.2020.106933
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารสังคมวิจัยและพัฒนา

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.