พฤติกรรมรังแกกันและรูปแบบการเผชิญปัญหาของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น

Main Article Content

พนิดา บุตรจันทร์
ทัศนา ทวีคูณ

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อเปรียบเทียบการเผชิญ ปัญหาในนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นเมื่อเกิดพฤติกรรมรังแกกัน 4 กลุ่มได้แก่ กลุ่มผู้ถูกรังแก กลุ่มผู้รังแกผู้อื่น กลุ่มที่เป็นทั้งผู้รังแกผู้อื่นกับถูกรังแก และกลุ่มที่ไม่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมรังแกกัน


วิธีการศึกษา: กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนที่กำลังศึกษาในระดับมัธยมศึกษาปีที่ 1 - 3 จำนวน 391 คน จาก 2 โรงเรียนในจังหวัดเพชรบุรี เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยแบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบสอบถามพฤติกรรมรังแกกัน และแบบสอบถามการเผชิญปัญหาวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติบรรยาย และสถิติวิเคราะห์ความแปรปรวน แบบมี 1 ตัวแปร


ผลการศึกษา: ผลการวิจัยพบว่า ค่าเฉลี่ยของคะแนนการเผชิญปัญหาแต่ละรูปแบบในแต่ละกลุ่มของพฤติกรรมรังแกกันแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยกลุ่มที่เป็นทั้งผู้รังแกผู้อื่นกับถูกรังแก และกลุ่มผู้ถูกรังแกมีแนวโน้มที่จะใช้ การเผชิญปัญหาแบบหลีกเลี่ยงการแก้ปัญหา (แบบหลีกหนีปัญหา แบบเก็บกดไว้ภายใน และแบบโต้ตอบกลับ) และการเผชิญปัญหาแบบเข้าถึง วิธีการแก้ปัญหา (แบบมุ่งจัดการกับปัญหาและแบบแสวงหาการสนับสนุนทางสังคม) มากกว่ากลุ่มผู้รังแกผู้อื่น และกลุ่มที่ไม่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมรังแกกัน


สรุป: พยาบาลและบุคลากรด้านสุขภาพที่มีหน้าที่รับผิดชอบงานด้านสุขภาพจิตของนักเรียนสามารถนำผลที่ได้จากการศึกษาครั้งนี้ไปใช้ในการส่งเสริมให้นักเรียนมีการเผชิญปัญหาที่มีประสิทธิภาพ เมื่อเกิดพฤติกรรมรังแกกัน โดยคำนึงถึงความแตกต่างของกลุ่มที่ประสบปัญหาพฤติกรรมรังแกกัน

Article Details

บท
บทความวิจัย

References

เกษตรชัย และหีม. (2556). พฤติกรรมการรังแกของนักเรียน. สงขลา: หน่วยโสตทัศนศึกษา คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลา นครินทร์.

เจริญ เดโชธนวัฒน์. (2554). ปัญหาการรังแกข่มขู่กับภาวะซึมเศร้าในเด็กนักเรียนชั้นมัธยม ศึกษาปีที่ 1-3 ของโรงเรียนรัฐบาลสหศึกษาแห่งหนึ่งในเขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ แพทยศาสตรบัณฑิต สาขากุมารเวชศาสตร์, คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล, มหาวิทยาลัยมหิดล.

ชุตินาถ ศักรินทร์กุล และอลิสา วัชรสินธุ. (2557). ความชุกของการข่มเหงรังแกและปัจจัยด้านจิตสังคมที่เกี่ยวข้องในเด็กมัธยมต้น เขตอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย, 59(3), 221-230.

ทวีศิลป์ วิษณุโยธิน และพัชรินทร์ อรุณเรือง. (2556). แนวทางการดูแลช่วยเหลือวัยรุ่นที่มีพฤติกรรมความรุนแรงสำหรับบุคลากรสาธารณสุข. กรุงเทพฯ: ดีน่าดี มีเดีย พลัส.

ธิดารัตน์ ปุรณะชัยศีรี, สิรินัดดา ปัญญาภาส, และ ฐิตวี แก้วพรสวรรค์. (2558). กลยุทธใน การแก้ปัญหาการถูกรังแกของเด็กนักเรียน ระดับชั้นประถมศึกษาตอนปลาย. วารสารสมาคมจิตแพทย์แห่งประเทศไทย, 60(4), 275-286.

นิอร บุญเผื่อน. (2554). การศึกษาพฤติกรรมการรังแกกับปัญหาด้านพฤติกรรมและอารมณ์ในเด็กนักเรียนชั้นประถมศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ แพทยศาสตรบัณฑิต สาขากุมารเวชศาสตร์, คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล, มหาวิทยาลัยมหิดล.

พูนสวัสดิ์ สุขดี. (2548). รูปแบบของพฤติกรรมข่มขู่และผลกระทบจากพฤติกรรมข่มขู่ตามการรับรู้ของนักเรียนช่วงชั้นที่ 3 โรงเรียนในสังกัดเทศบาลนครขอนแก่น. วิทยานิพนธ์และการศึกษาค้นคว้าอิสระ คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

สมบัติ ตาปัญญา. (2549). รายงานการสำรวจ ปัญหาการรังแกกันของนักเรียน. ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

Andreou, E. (2001). Bully/victim problems and their association with coping behaviour in conflictual peer interactions among school-age children. Educational Psychology, 21(1), 59-66.

Austin, S., & Joseph, S. (1996). Assessment of bully/victim problems in 8 to 11 year-olds. British Journal of Educational Psychology, 66(4), 447-456.

Baldry, C., & Farrington, P. (2005). Protective factors as moderators of risk factors in adolescence bullying. Social Psychology of Education, 8(3), 263–284.

Becker-Weidman, G., Jacobs, H., Reinecke, A., Silva, G., & March, S. (2010). Social problem-solving among adolescents treated for depression. Behaviour Research and Therapy, 48(1), 11-18.

Bijttebier, P., & Vertommen, H. (1998). Coping with peer arguments in school-age children with bully/victim problems. British Journal of Educational Psychology, 68(3), 387-394.

Cassidy, T., & Taylor, L. (2005). Coping and psychological distress as a function of the bully victim dichotomy in older children. Social Psychology of Education, 8(3), 249-262.

Causey, L., & Dubow, F. (1992). Development of a self-report coping measure for elementary school children. Journal of Clinical Child Psychology, 21(1), 47-59.

Cheng-Fang, Y., Tai-Ling, L., Pinchen, Y., & Huei-Fan, H. (2015). Risk and protective factors of suicidal ideation and attempt among adolescents with different types of school bullying involvement. Archives of Suicide Research, 19(4), 435-452.

Cohen, J. (1988). Statistical power analysis for the behavioral sciences (2nd ed.). Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum.

Craig, M. (1998). The relationship among bullying, victimization, depression, anxiety, and aggression in elementary school children. Personality and Individual Differences, 24(1), 123-130.

Davidson, M., & Demaray, K. (2007). Social support as a moderator between victimization and internalizing-externalizing distress from bullying. School Psychology Review, 36(3), 383–405.

Demaray, K., & Malecki, K. (2003). Perceptions of the frequency and importance of social support by students classified as victims, bullies, and bully/victims in an urban middle school. Journal of School Psychology Review, 32(3), 471-489.

Erdfelder, E., Faul, F., & Buchner, A. (1996). GPOWER: A general power analysis program. Behavior Research Methods, Instruments & Computers, 28(1), 1-11.

Frydenberg, E., & Lewis, R. (1997). Coping with stresses and concerns during adolescence: A longitudinal study. Paper presented at the annual meeting of the American Educational Research Association, Chicago.

Guerra, C., Pereda, N., Guilera, G., & Abad, J. (2016). Internalizing symptoms and polyvictimization in a clinical sample of adolescents: The roles of social support and non-productive coping strategies. Child Abuse & Neglect, 54, 57–65.

Holt, K., & Espelage, L. (2007). Perceived social support among bullies, victims, and bully-victims. Journal of Youth and Adolescence, 36(8), 984-994.

Hunter, C., & Borg, G. (2006). The influence of emotional reaction on help seeking by victims of school bullying. Educational Psychology, 26(6), 813–826.

Hunter, C., & Boyle, M. (2004). Appraisal and coping strategy use in victims of school bullying. British Journal of Psychology, 74(Pt 1), 83-107.

Kanetsuna, T., Smith, K., & Morita, Y. (2006). Coping with bullying at school: Children’s recommended strategies and attitudes to school-based interventions in England and Japan. Aggressive Behavior, 32(6), 570- 580.

Kristensen, M., & Smith, K. (2003). The use of coping strategies by Danish children classed as bullies, victims, bully/victims, and not involved, in response to different (hypothetical) types of bullying. Scan-dinavian Journal of Psychology, 44(5), 479–488.

Kumpulainen, K., Rasanen, E., Henttonen, I., Almqvist, F., Kresanov, K., & Linna, S-L., et al. (1998). Bullying and psychiatric symptoms among elementary school-age children. Child Abuse and Neglect, 22(7), 705-717.

Lazarus, S., & Folkman, S. (1984). Stress appraisal and coping. New York: Springer.

Lodge, J., & Feldman, S. (2007). Avoidant coping as a mediator between appearance-related victimization and self-esteem in young Australian adolescents. British Journal of Developmental Psychology, 25(4), 633- 642.

Naylor, P., Cowie, H., & del Rey, R. (2001). Coping strategies of secondary school children in response to being bullied. Child Psychology & Psychiatry Review, 6(3), 114-120.

Olafsen, N., & Viemero, V. (2000). Bully/victim problems and coping with stress in school among 10- to 12-year old pupils in Aland, Finland. Aggressive Behavior, 26, 57-65.

Olweus, D. (1996a). Bullying at school: Knowledge base and an effective intervention program. Annals of the New York Academy of Sciences, 794(1), 265-276.

Olweus, D. (1996b). The Revised Olweus Bully/ Victim Questionnaire. Bergen, Norway : University of Bergen.

Pranjic, N., & Bajraktarevic, A. (2010). Depression and suicide ideation among secondary school adolescents involved in school bullying. Primary Health Care Research and Development, 11(4), 349-362.

Roth, S., & Cohen, J. (1986). Approach, avoidance, and coping with stress. American Psychologist, 41(7), 813-819.