THE DEVELOPMENT OF INTEGRATIVE GROUP COUNSELING MODEL FOR ENHANCING LEARNING GOAL MOTIVATION OF STUDENTS
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Objectives: The purposes of this research were to 1) study learning goal motivation of Rachaphat University students in Bangkok, 2) develop the integrative group counseling program for enhancing learning goal motivation of the students, and 3) evaluate the effect of integrative group counseling program for enhancing learning goal motivation of the students.
Methods: The subjects composed of 2 groups. The first group of students’ learning goal motivation study consisted of 341 students from the faculty of education of Rachaphat University in Bangkok. The second group of the study was the 16 students in BSRU whose learning goal motivation scores were lower than 25th percentile and volunteered to attend the experiment. They were then randomly assigned into two groups, classified as an experiment group and a control group. The experimental group received group counseling model while the control group did not receive any counseling. The research instruments were 1) the demographic data 2) the learning goal motivation scale with reliability coefficient of 0.94, and 3) the integrative group counseling for enhancing learning goal motivation of students with IOC of 0.66-1.00.
Results: 1. The mean scores of total and each dimension of the learning goal motivation of the 341 students were high. The learning goal motivation dimensions included 1) self-efficacy, 2) positive thinking, 3) special goal, 4) selfplanning, and 5) self-control. 2. The integrated group counseling program for enhancing learning goal motivation was developed based on integrated the concepts and techniques of existential group counseling theory, cognitive behavioral group counseling theory, and reality group counseling theory. The model composed of three stages that were the initial stage, the working stage, and the terminal stage. 3. The mean scores of the learning goal motivation of the experimental group after the experiment and at the follow up were significantly higher than those before at .01 level. 4) The mean scores of the learning goal motivation of the experimental group after the experiment and at the follow up were significantly higher than those of the control group at .01 level.
Conclusion: The integrated group counseling model can be used for enhancing the learning goal motivation of students.
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์แล้ว เป็นลิขสิทธิ์ของสมาคมพยาบาลจิตเวชแห่งประเทศไทย
References
ทศพร อันสงคราม. (2545). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับแรงจูงใจในการเรียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาจังหวัดกาฬสินธุ์. วิทยานิพนธ์การศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
นฤมล สุ่นสวัสดิ์. (2558). การตั้งเป้าหมายของชีวิตและการทำงาน. วารสารสารสนเทศ, 14(2), 21-36.
พงษ์พันธ์ พงษ์โสภา. (2543). ทฤษฎีและเทคนิคการให้คำปรึกษา. กรุงเทพมหานคร: พัฒนาศึกษา.
พรรณภา ส่งแสงแก้ว. (2556). ผลของโปรแกรมพัฒนาแรงจูงใจและการตั้งเป้าหมายในการเรียนที่มีต่อนักศึกษา ชั้นปีที่ 2 มหาวิทยาลัยเอกชน. วารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี, 14(3), 103-108.
ภวิกา ภักษา. (2559). เรื่องพัฒนารูปแบบการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบตั้งเป้าหมาย เพื่อส่งเสริมแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฏร์ธานี. วารสารพฤติกรรมศาสตร์, 22(1), 137-151.
มงคล ศักยยกุล. (2556). รูปแบบการปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อพัฒนาแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักศึกษาราชภัฏ. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช: ม.ป.ท.
ยุวดี เฑียรประสิทธิ์. (2536). เอกสารประกอบการสอนวิชา จิตวิทยาวัยรุ่น. ภาควิชาจิตวิทยาและการแนะแนวคณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วิชัย วงษ์ใหญ่. (2555). พลังกระบวนการเรียนรู้มโนทัศน์ใหม่. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพ-มหานคร: เอส อาร์พริ้นติ้ง.
สายสมร เฉลยกิตติ. (2554). การพัฒนาทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกของพยาบาลวิชาชีพโดยการให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการ. ปริญญานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการให้คำปรึกษา, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
สิริพร ดาวัน. (2555). การพัฒนารูปแบบการสอนคิดเพื่อเสริมสร้างแรงจูงใจเป้าหมายสู่ความสำเร็จของนักศึกษาระดับปริญญาตรีมหาวิทยาลัยราชภัฏ. ปริญญานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการเรียนรู้และการสอน, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต.
สำนักส่งเสริมวิชาการและงานทะเบียน. (2560). สถิติข้อมูลทางการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา. (อัดสำเนา).
หัสดิน แก้ววิชิต. (2559). ทำการศึกษาปัจจัยเชิงเหตุและผลของแรงจูงใจในการเรียนของนักศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏ เขตจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน: การทดสอบทฤษฎีการกำหนดตนเอง. วารสารพฤติกรรมศาสตร์, 22 (2), 48 - 64.
อนุวัตร ศรีนวล. (2545). ปัจจัยที่มีผลต่อภาวะรอพินิจทางการศึกษาของนักศึกษาสถาบันเทคโนโลยีราชมงคลวิทยาเขตลำปาง. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาอาชีวศึกษา, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
อริยา คูหา. (2546). แรงจูงใจและอารมณ์. ปัตตานี:สำนักวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.
อริสา ภูริวัฒน์. (2553). ผลของโปรแกรมพัฒนาการตั้งเป้าหมายในการเรียนของนักเรียนช่วงชั้นที่ 3. สารนิพนธ์การศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการแนะแนว, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อุรปรีย์ เกิดในมงคล. (2557). การศึกษาและพัฒนารูปแบบการให้คำปรึกษากลุ่มเพื่อเสริมสร้างความหวังทางการศึกษาของนักเรียนวัยรุ่น. ดุษฎีนิพนธ์ สาขาวิชาจิตวิทยาการให้คำปรึกษา, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
Atkonson, R. C. (1990). Introduction to Psychology. New York: Harcourt Brace Javanavich.
Corey, G. (2000). Theory and practice of group counseling (5thed.). CA: Thomson Brooks.
Corey, G. (2004). Theory and practice of group counseling (6thed.). CA: Thomson Brooks.
Corey, M. S., & Corey, G. (2006). Groups: Process and practice (7th ed.). Belmont, CA: Thompson Higher Education.
Deckers, L. (2014). Motivation: Biological, psychological, and environmental (4th ed.).
Boston, MA: Allyn & Bacon. Dinkmeyer, C. (1968). Reading in group counseling. Pennsylvania: International Textbook Company.
Forsyth, D. R. (2006). Group dynamic. CA: Thomson Higher Education.
Houston, J. P. (1985). Motivation. London: Collier Macmillan Publishers.
Jacobs, E., Masson, L., & Harvill, L. (2002). Group counseling: strategies and skills (4thed.). CA: Brooks/Cole.
Joreskog, K. G., & Sorbom, D. (1999). Lisrel 18: New statistical features. Chicago: Scientific Software International.
Lambert, D. (2002). Motivation. Ball State University.
Lunenburg, F. C. (2011). Goal-setting theory of motivation. International. Journal of Management, Business, and Administration, 15(1), 1-6.
Mansfield, C. F., & Wosnitza, M. (2010). Motivation goals during adolescence: A cross-sectional perspective. Issues in Educational Research, 20(2), 149-165.
Ohlsen, M. M. (1970). Group counseling. New York: Rinehart and Winston.
Ryan, R. M., & Deci, E. L. (2004). An Overview of self-determination theory: an organismic R. M. Ryan (Eds.), Handbook of Self-Determination Research (p.1-36) Rochester, New York, United States of America: The University of Rochester Press.
Van Nuland, H. J. C., Taris, T. W., Boekaerts, M., & Martens, R. L. (2012). Testing the hierachicak SDT model: The case of performance-oriented classrooms. European Journal of Psychology of Education, 27(4), 467 - 482.
Wilson, H. S., & Kneisl, C. R. (1996). Psychiatric nursing (5thed.). CA: Addison - Wesley Nursing.
Yamane, T. (1967). Statistics: an introductory analysis. New York: Harper and Row.