ผลของนวัตกรรมสื่อนิทานเรื่อง “อัศวินผู้พิชิตเดงกี่แลนด์” เพื่อส่งเสริมความรู้ เรื่องการป้องกันโรคไข้เลือดออกสำหรับนักเรียนประถมศึกษา

ผู้แต่ง

  • อนุวัฒน์ สุรินราช สาขาวิชาวิทยาศาสตร์สุขภาพ คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร
  • จิราภรณ์ จำปาจันทร์ สาขาวิชาวิทยาศาสตร์สุขภาพ คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร

คำสำคัญ:

นวัตกรรมสื่อนิทาน, การป้องกันโรคไข้เลือดออก, นักเรียนระดับประถมศึกษา

บทคัดย่อ

การวิจัยกึ่งทดลองครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนานวัตกรรมสื่อนิทานเรื่อง อัศวินผู้พิชิตเดงกี่แลนด์ในการป้องกันโรคไข้เลือดออก 2) เปรียบเทียบความรู้ของการใช้นวัตกรรมสื่อนิทานเรื่อง อัศวินผู้พิชิตเดงกี่แลนด์ในการป้องกันโรคไข้เลือดออก ระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มเปรียบเทียบ และ 3) ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนต่อนวัตกรรมสื่อนิทานเรื่อง อัศวินผู้พิชิตเดงกี่แลนด์ในการป้องกันโรคไข้เลือดออก กลุ่มตัวอย่างได้แก่ นักเรียนระดับประถมศึกษาในอำเภอเมืองสกลนคร จังหวัดสกลนคร จำนวน 68 คน โดยแบ่งเป็นกลุ่มทดลองจำนวน 34 คน และกลุ่มเปรียบเทียบจำนวน 34 คน โดยกลุ่มทดลองได้รับนวัตกรรมสื่อนิทานเรื่องอัศวินผู้พิชิตเดงกี่แลนด์ในการป้องกันโรคไข้เลือดออกเป็นระยะเวลา 4 สัปดาห์ ส่วนกลุ่มเปรียบเทียบได้รับการจัดการเรียนการสอนตามหลักสูตรปกติ เก็บรวบรวมโดยใช้เครื่องมือที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้น วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน Wilcoxon signed rank test และ Mann-Whitney U test

ผลการวิจัยพบว่า 1) ค่าเฉลี่ยความรู้ในการป้องกันโรคไข้เลือดออกในกลุ่มทดลองหลังได้รับการใช้นวัตกรรมสื่อนิทานเรื่อง อัศวินผู้พิชิตเดงกี่แลนด์ในการป้องกันโรคไข้เลือดออก สูงกว่าก่อนได้รับนวัตกรรมสื่อนิทานเรื่อง อัศวินผู้พิชิตเดงกี่แลนด์ในการป้องกันโรคไข้เลือดออก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) 2) ค่าเฉลี่ยของความรู้ในการป้องกันโรคไข้เลือดออกในกลุ่มทดลองหลังได้รับการใช้นวัตกรรมสื่อนิทานเรื่อง อัศวินผู้พิชิตเดงกี่แลนด์ในการป้องกันโรคไข้เลือดออก สูงกว่ากลุ่มเปรียบเทียบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) และ 3) นักเรียนมีความพึงพอใจต่อนวัตกรรมสื่อนิทานเรื่อง อัศวินผู้พิชิตเดงกี่แลนด์ ในการป้องกันโรคไข้เลือดออกในภาพรวมอยู่ในระดับมาก (equation=2.91, SD=0.29)

Author Biographies

อนุวัฒน์ สุรินราช, สาขาวิชาวิทยาศาสตร์สุขภาพ คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร

อาจารย์

จิราภรณ์ จำปาจันทร์, สาขาวิชาวิทยาศาสตร์สุขภาพ คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร

ผู้ช่วยศาสตราจารย์

References

Zende AV, Shinde YA, Sonwalkar RR, Parekar PB. A comprehensive review article on dengue fever. South Asian Res J Pharm Sci. 2024;6(3):89-105.

กรมควบคุมโรค. พยากรณ์โรคฯ ฉบับที่ 8/2566 [อินเตอร์เน็ต]. 2566. [เข้าถึงเมื่อ 2567 พฤศจิกายน 12]. เข้าถึงได้จาก : https://www.hfocus.org/content/2023/03/27198

อปท. นิวส์. สกลนคร เตือนระวังภัยใกล้ตัวโรคไข้เลือดออก [อินเตอร์เน็ต]. 2566. [เข้าถึงเมื่อ 2567 พฤศจิกายน 12]. เข้าถึงได้จาก: https://www.opt-news.com/news/36911

กรมควบคุมโรค. ไข้เด็งกี่ (Dengue). 2565. [เข้าถึงเมื่อ 2567 ตุลาคม 15]. เข้าถึงได้จาก: https://ddc.moph.go.th/disease_detail.php?d=44

อนงค์ บังกระโทก, ตระกูลไทย ฉายแม้น, วิรัลพัชร ดิษฐาพันธ์. อัตราป่วยโรคไข้เลือดออกจังหวัดสกลนครกับความชุกของลูกน้ำยุงลาย สภาพภูมิอากาศและปริมาณน้ำฝน จังหวัดสกลนคร ปี 2562. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ. 2563;13(2):286-98.

ศิริกุล อิศรานุรักษ์. พัฒนาการด้านอารมณ์และสังคมของเด็กวัย 6-12 ปี. วารสารสาธารณสุขและการพัฒนา. 2549;4:89-100.

นิชาภา พัฒนกูลชัย, สุวรรณา มณีวงศ์, อังธนา จุลสุคนธ์. สื่อสังคมกับสมองของเด็กวัยรุ่น. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ฉบับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. 2561;12(3),118-23.

บรรจง พลไชย, ณัติยา พรหมสาขา ณ สกลนคร. สื่อสำหรับเผยแพร่สารสนเทศสุขภาพ. วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม. 2561; ฉบับพิเศษ การประชุมวิชาการครบรอบ 25 ปี วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีนครพนม มหาวิทยาลัยนครพนม:269-75.

นุชรี เอกศิลป์, พุทธวรรณ ชูเชิด. ผลการใช้นิทานเป็นสื่อการสอนเพื่อพัฒนาความรู้และเจตคติต่อการป้องกันโรคไข้เลือดออกของนักเรียนในระดับประถมศึกษา. วารสารโรงพยาบาลเจริญกรุงประชารักษ์. 2559;12(1):37-51.

Cohen, J. Statistical Power Analysis for the Behavioral Sciences. 2nd ed. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates; 1988.

Bloom BS. Taxonomy of Education Objective, Hand Book 1: Cognitive domain. 2nd ed. Boston, MA: Addison-Wesley Longman; 1984.

Best JW, Kahn JV. Research in Education. 10th ed. Philadelphia, PA: Pearson, 2005.

วรางคณา ศิริปโชติ. การศึกษาวิเคราะห์ภาพประกอบหนังสือประเภทบันเทิงคดีสำหรับเด็กอายุระหว่าง 6-11 ปี ที่ชนะการประกวดตั้งแต่ พ.ศ. 2515-พ.ศ. 2541. [วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต]. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร; 2542.

Huck CS. Children’s Literature in the Elementary School. 8th ed. Columbus, OH: Mcgraw-Hill College; 2003.

ศุภรดา มณฑาทิพย์. การศึกษาความพึงพอใจของครูต่อหนังสือนิทานให้ความรู้เรื่องโรคมือ เท้า ปาก สำหรับศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก ในพื้นที่จังหวัดสระบุรี อ่างทอง และลพบุรี ปี 2561 [อินเตอร์เน็ต]. 2561 [เข้าถึงเมื่อ 2567 ตุลาคม 14]. เข้าถึงได้จาก: https://ddc.moph.go.th/uploads/publish/1204520220622042827.pdf

อาอีเซ๊าะ อุเซ็ง, มูหามัดสุใหมี เฮงยามา, อับดุลรอแม สุหลง. ผลของการใช้นิทานเรื่องสั้นที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน สาระการเรียนรู้ อัลหะดีษ สำหรับนักเรียนระดับประถมศึกษาชั้นปีที่ 3. วารสาร อัล-ฮิกมะฮฺ มหาวิทยาลัยฟาฏอนี. 2564;11(22),153-64.

สรวีย์ พวงเดชานนท์. ผลการใช้หนังสือนิทานร้อยกรองเพื่อส่งเสริมพัฒนาการทางภาษาของเด็ก ปฐมวัยชั้นอนุบาลปีที่ 2. [วิทยานิพนธ์ครุศาตรมหาบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการจัดการเรียนรู้]. บุรีรัมย์: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์; 2559.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2025-02-10

How to Cite

สุรินราช อ., & จำปาจันทร์ ิ. (2025). ผลของนวัตกรรมสื่อนิทานเรื่อง “อัศวินผู้พิชิตเดงกี่แลนด์” เพื่อส่งเสริมความรู้ เรื่องการป้องกันโรคไข้เลือดออกสำหรับนักเรียนประถมศึกษา. วารสารศูนย์อนามัยที่ 9 : วารสารส่งเสริมสุขภาพและอนามัยสิ่งแวดล้อม, 19(2), 401–414. สืบค้น จาก https://he02.tci-thaijo.org/index.php/RHPC9Journal/article/view/272484