ผลของโปรแกรมการส่งเสริมกิจกรรมทางกาย ต่อการรับรู้สมรรถนะแห่งตน ในการปฏิบัติกิจกรรมทางกายความรุนแรงของอาการข้อเข่าเสื่อม และการทรงตัวในผู้ที่มีข้อเข่าเสื่อม

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง ทดสอบก่อนและหลังการทดลองและมีกลุ่มควบคุมมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการส่งเสริมกิจกรรมทางกาย ต่อการรับรู้สมรรถนะแห่งตนในการปฏิบัติกิจกรรมทางกาย ความรุนแรงของอาการข้อเข่าเสื่อม และการทรงตัวในผู้ที่มีข้อเข่าเสื่อมกลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ที่มีข้อเข่าเสื่อมที่มารับบริการที่แผนกหอผู้ป่วยนอก กลุ่มงานออร์โธปิดิกส์ จำนวน 78 ราย แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 39 ราย กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมการส่งเสริมกิจกรรมทางกายตามแนวคิดการรับรู้สมรรถนะแห่งตน ส่วนกลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูล ประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบประเมินการรับรู้สมรรถนะแห่งตนในการปฏิบัติกิจกรรมทางกาย แบบประเมินความรุนแรงของอาการข้อเข่าเสื่อมและแบบประเมินการทรงตัว วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา สถิติทดสอบแบบที และสถิติวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบวัดซ้ำ ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยคะแนนการรับรู้สมรรถนะแห่งตนในการปฏิบัติกิจกรรมทางกายเพิ่มขึ้น และมีความรุนแรงของอาการข้อเข่าเสื่อมลดลงมากกว่าก่อนทดลอง และกลุ่มควบคุมในสัปดาห์ที่ 4 และ 8 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ถึงแม้ว่าการได้รับโปรแกรมกิจกรรมทางกายนั้นไม่สามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของการทรงตัวระหว่างกลุ่มอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แต่ในกลุ่มทดลองมีค่าเฉลี่ยคะแนนการทรงตัวที่เพิ่มขึ้นกว่าก่อนการทดลองเมื่อระยะเวลาผ่านไป ผลการศึกษาครั้งนี้แสดงว่าโปรแกรมการส่งเสริมกิจกรรมทางกายสามารถเพิ่มการรับรู้สมรรถนะแห่งตนในการปฏิบัติกิจกรรมทางกาย การทรงตัว และลดความรุนแรงของอาการข้อเข่าเสื่อม บุคลากรทีมสุขภาพสามารถนำไปประยุกต์ใช้กับผู้ที่ข้อเข่าเสื่อมอย่างต่อเนื่อง เพื่อลดความรุนแรงและเพิ่มความสามารถในการทรงตัวเพื่อป้องกันการพลัดตกหกล้มต่อไป