ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความรู้สึกกลัวตายของผู้สูงอายุโรคเรื้อรังที่อาศัยอยู่ตามลำพังในชุมชน

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความรู้สึกกลัวตายของผู้สูงอายุโรคเรื้อรังที่อาศัยอยู่ตามลำพังในชุมชน และความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลและปัจจัยทางสังคมกับความรู้สึกกลัวตายของผู้สูงอายุโรคเรื้อรังที่อาศัยอยู่ตามลำพังในชุมชนกลุ่มตัวอย่างคือ ผู้สูงอายุโรคเรื้อรังที่อาศัยอยู่ตามลำพัง ในจังหวัดทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือจำนวน 262 ราย เก็บข้อมูลโดยแบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบประเมินการสนับสนุนทางสังคม และความรู้สึกกลัวตาย วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติบรรยาย สถิติไบซีเรียล และสถิติสหสัมพันธ์สเปียร์แมน ผลการศึกษาพบว่า ผู้สูงอายุเฉลี่ย 70.92 ปี (SD = 7.36) เกินครึ่งได้รับการสนับสนุนทางสังคมโดยรวมระดับปานกลางและมีความรู้สึกกลัวตายในระดับมาก รายได้และระดับการศึกษามีความสัมพันธ์ทางลบกับความรู้สึกกลัวตาย ส่วนการสนับสนุนทางสังคมโดยรวม การสนับสนุนด้านวัตถุสิ่งของ และการสนับสนุนด้านการประเมินคุณค่ามีความสัมพันธ์ทางบวกกับความรู้สึกกลัวตาย แต่เพศ อายุ และสถานภาพสมรสไม่มีความสัมพันธ์กับความรู้สักกลัวตายข้อเสนอแนะในการดูแลผู้สูงอายุกลุ่มนี้จึงจำเป็นต้องคำนึงถึงความรู้สึกกลัวตาย การให้ครอบครัวหรือบุคคลที่เกี่ยวข้องเข้ามามีส่วนร่วมในการดูแล ให้ข้อมูลแก่ผู้สูงอายุให้เกิดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการเจ็บป่วยและการรักษาโดยเฉพาะผู้ที่มีการศึกษาน้อย และรายได้ต่ำ จะช่วยให้ผู้สูงอายุเกิดความมั่นใจในการดูแลตนเองและอาจทำให้ความรู้สึกกลัวตายลดลง

คำสำคัญ : ผู้สูงอายุโรคเรื้อรัง อาศัยตามลำพัง ชุมชน ความรู้สึกกลัวตาย การสนับสนุนทางสังคม