การประเมินผลการใช้แนวปฏิบัติทางการพยาบาลในการดูแลผู้ป่วยภาวะเซพซิสต่อผลลัพธ์ทางคลินิกในหอผู้ป่วยอายุรกรรม

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง เพื่อศึกษาผลการใช้แนวปฏิบัติทางการพยาบาลในการดูแลผู้ป่วยภาวะเซพซิสต่อความรุนแรงของการเกิดอวัยวะล้มเหลวและการเกิดภาวะช็อกจากการติดเชื้อใช้กรอบแนวคิดของโดนาบีเดียน กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ป่วยที่มีภาวะเซพซิสจำนวน 32 ราย และพยาบาลในหอผู้ป่วยอายุรกรรมจำนวน 43 ราย ช่วงเดือนกันยายน พ.ศ. 2561 ถึง มกราคม พ.ศ. 2562
เครื่องมือที่ใช้คือ แนวปฏิบัติทางการพยาบาลในการดูแลผู้ป่วยภาวะเซพซิส และเก็บรวบรวมข้อมูลด้วย แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคลและแบบประเมินการปฏิบัติการพยาบาล ความรุนแรงของการเกิดอวัยวะล้มเหลว การเกิดภาวะช็อกจากการติดเชื้อ และความเป็นไปได้ในการนำแนวปฏิบัติไปใช้วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติบรรยายและสถิติแมนน์-วิทนีย์ ยู ผลการวิจัยพบว่า ผู้ป่วยเมื่อเกิดภาวะ
เซพซิสจะมีอาการและอาการแสดง คือ มีไข้ทุกราย ส่วนใหญ่ มีค่าความดันซิสโตลิก ต่ำกว่า 100 มิลลิเมตรปรอท หายใจเร็ว และเกือบครึ่งหนึ่งมีหัวใจเต้นเร็ว ส่วนการปฏิบัติการพยาบาลที่ไม่ครบถ้วน คือ การบันทึกค่าความดันโลหิตเฉลี่ย การให้ยาปฏิชีวนะภายใน 1 ชั่วโมง และการใช้อุปกรณ์ติดตามขณะเคลื่อนย้าย ตามลำดับ ภายหลังใช้แนวปฏิบัติ ผู้ป่วยมีค่าเฉลี่ยลำดับความรุนแรงของการเกิดอวัยวะล้มเหลวในชั่วโมงที่ 48 แตกต่างจากจุดเริ่มต้น มีผู้ป่วยเกิดภาวะช็อกจากการติดเชื้อประมาณร้อยละ 10 ได้รับการส่งต่อไปหอผู้ป่วยวิกฤตภายในเวลา 6 ชั่วโมง จากการศึกษาครั้งนี้พยาบาลมีความพึงพอใจและเห็นว่าแนวปฏิบัติมีความเป็นไปได้ในการนำไปใช้ อย่างไรก็ตามควรกำหนดแนวทางในการจัดการให้ผู้ป่วยได้รับยาปฏิชีวนะภายใน 1 ชั่วโมง จัดอบรมความรู้ในการ
ดูแลผู้ป่วยภาวะเซพซิสแก่พยาบาล และควรพัฒนาแนวปฏิบัติร่วมกับทีมสหสาขาวิชาชีพเพื่อเพิ่มคุณภาพการดูแลผู้ป่วยเซพซิส
คำสำคัญ : แนวปฏิบัติทางการพยาบาล ภาวะเซพซิส ผลลัพธ์ทางคลินิก ความรุนแรงของการเกิด
อวัยวะล้มเหลว ภาวะช็อกจากการติดเชื้อ