อุบัติการณ์และการจัดการของอาการยึกยือเหตุยาในผู้ป่วยจิตเวช : การศึกษาเชิงพรรณนาแบบย้อนหลังของโรงพยาบาลจิตเวชแห่งหนึ่ง

บทคัดย่อ

ความเป็นมา: อาการยึกยือเหตุยาเป็นอาการไม่พึงประสงค์ที่สำคัญจากยาต้านโรคจิต

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาอุบัติการณ์และการจัดการอาการยึกยือเหตุยาในผู้ป่วยโรคทางจิตเวช

วิธีวิจัย: ทำการศึกษาย้อนหลังโดยเก็บข้อมูลระหว่างวันที่ 1 ตุลาคม 2550 ถึง วันที่ 30 กันยายน 2560 จากเวชระเบียนผู้ป่วยของโรงพยาบาลจากผู้ที่ได้รับการวินิจฉัยอาการยึกยือเหตุยาที่มีรหัสวินิจฉัย 333.85 หรือ G24.01 หรือผู้ป่วยที่มีอาการที่เข้าได้กับอาการยึกยือเหตุยาแต่ยังไม่ได้รับการวินิจฉัย ทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา

ผลการวิจัย: การศึกษานี้พบผู้ป่วยที่เกิดอาการยึกยือเหตุยา จำนวน 112 คน คิดเป็นอุบัติการณ์ร้อยละ 0.14 อายุเฉลี่ยของผู้ป่วยคือ 53 ปี ส่วนใหญ่เป็นเพศชาย ได้รับการวินิจฉัยโรคจิตเภท (F20-F29) มากที่สุด บริเวณที่เกิดอาการยึกยือเหตุยาที่พบมากที่สุด คือ รอบปาก จำนวน 105 คน คิดเป็นร้อยละ 72.41 สำหรับยาที่ทำให้เกิดอาการยึกยือเหตุยา พบว่ายาต้านโรคจิตกลุ่มเก่าเป็นสาเหตุมากที่สุดถึงร้อยละ 70.06 ยาที่มีรายงานมากที่สุด คือ Fluphenazine long-acting injection การจัดการอาการยึกยือเหตุยาส่วนใหญ่จัดการโดยการลดขนาดยาที่เป็นสาเหตุ รองลงมาคือการเปลี่ยนไปใช้ยา clozapine หรือยาอื่นที่ความเสี่ยงต่ำกว่า ซึ่งพบว่าผู้ป่วยส่วนใหญ่มีอาการลดลงหรือไม่มีอาการหลังจากได้รับการจัดการ

สรุปผล: อาการยึกยือเหตุยาพบอุบัติการณ์ร้อยละ 0.14 ส่วนใหญ่มาจากการใช้ยาต้านโรคจิตกลุ่มเก่าและเมื่อได้รับการจัดการผู้ป่วยมีอาการดีขึ้นหรืออาการหายไป