Incidence and Management of Tardive Dyskinesia in Psychiatric Patients: A Retrospective Study in A Psychiatric Hospital
Keywords:
tardive dyskinesia, psychiatric disorders, antipsychotic drugAbstract
Background: Tardive dyskinesia is a significant adverse drug reaction of antipsychotic drugs.
Objectives: To study incidence and management of tardive dyskinesia in psychiatric patients.
Method: The study was retrospectively conducted by reviewing medical records from October 1, 2007 to September 30, 2017. Data of patients with diagnosis code of 333.85 or G24.01 or those without the code but presenting with tardive dyskinesia symptom were included. Descriptive statistics were used for data analysis.
Results: There were 112 patients who had been diagnosed with tardive dyskinesia, the incidence was 0.14%. Most of the patients were male and the mean age of patients were 53 years. The common psychiatric diagnosis was schizophrenia and related disorders (F20-F29). Symptom of tardive dyskinesia commonly presented at mouth and found in 105 patients (72.41%). Cause of tardive dyskinesia was mainly from typical antipsychotics (70.06 %) and fluphenazine long-acting injection was mostly reported. The most common strategies for management of tardive dyskinesia was decreasing dose of causative drugs, followed by switching to clozapine or other drugs with lower risk. These managements resulted in decreasing or disappearing of symptoms.
Conclusions: The incidence of tardive dyskinesia was 0.14%. The common cause was typical antipsychotic drug and the symptoms decreased or disappeared after receiving management.
References
Citrome L, Saklad SR. Revisiting tardive dyskinesia: focusing on the basics of identification and treatment. J Clin Psychiatry. 2020;81(2):TV18059AH3C. doi:10.4088/JCP.TV18059AH3C.
Waln O, Jankovic J. An update on tardive dyskinesia: from phenomenology to treatment. Tremor Other Hyperkinet Mov (NY). 2013;3:1-11. doi: 10.7916/D88P5Z71.
Lerner PP, Miodownik C, Lerner V. Tardive dyskinesia (syndrome): Current concept and modern approaches to its management. Psychiatry Clin Neurosci. 2015;69(6):321-34.
Jankelowitz SK. Treatment of neurolept-induced tardive dyskinesia. Neuropsychiatr Dis Treat. 2013;9:1371-80.
Bhidayasiri R, Fahn S, Weiner WJ, Gronseth GS, Sullivan KL, Zesiewicz TA. Evidence-based guideline: treatment of tardive syndromes: report of the Guideline Development Subcommittee of the American Academy of Neurology. Neurology. 2013;81(5):463-9.
Woods SW, Morgenstern H, Saksa JR, Walsh BC, Sullivan MC, Money R, et al. Incidence of tardive dyskinesia with atypical and conventional antipsychotic medications: Prospective cohort study. J Clin Psychiatry. 2010;71(4):463-74. doi:10.4088/JCP.07m03890yel.
Carbon M, Hsieh CH, Kane JM, Correll CU. Tardive dyskinesia prevalence in the period of second-generation antipsychotic use: a meta-analysis. J Clin Psychiatry. 2017;78(3):e264-e78. doi:10.4088/JCP.16r10832.
Lerner V, Miodownik C. Motor symptoms of schizophrenia: is tardive dyskinesia a symptom or side effect? A modern treatment. Curr Psychiatry Rep. 2011;13(4):295-304.
Keepers GA, Fochtmann LJ, Anzia JM, Benjamin S, Lyness JM, Mojtabai R, et al. The American Psychiatric Association Practice Guideline for the treatment of patients with schizophrenia. Am J Psychiatry. 2020;177(9):868-72.
Achalia RM, Chaturvedi SK, Desai G, Rao GN, Prakash O. Prevalence and risk factors associated with tardive dyskinesia among Indian patients with schizophrenia. Asian J Psychiatr. 2014;9:31-5.
Solmi M, Pigato G, Kane JM, Correll CU. Clinical risk factors for the development of tardive dyskinesia. J Neurol Sci. 2018;389:21-7.
Yassa R, Jeste DV. Gender differences in tardive dyskinesia: a critical review of the literature. Schizophr Bull. 1992;18(4):701-15.
Zhang XY, Chen DC, Qi LY, Wang F, Xiu MH, Chen S, et al. Gender differences in the prevalence, risk and clinical correlates of tardive dyskinesia in Chinese schizophrenia. Psychopharmacology (Berl). 2009;205(4):647-54.
Diehl A, Reinhard I, Schmitt A, Mann K, Gattaz WF. Does the degree of smoking effect the severity of tardive dyskinesia? A longitudinal clinical trial. Eur Psychiatry. 2009;24(1):33-40.
Carbon M, Kane JM, Leucht S, Correll CU. Tardive dyskinesia risk with first- and second-generation antipsychotics in comparative randomized controlled trials: a meta-analysis. World Psychiatry. 2018;17(3):330-40.
Waln O, Jankovic J. An update on tardive dyskinesia: from phenomenology to treatment. Tremor and other hyperkinetic movements (New York, NY). 2013;3:tre-03-161-4138-1. doi: 10.7916/D88P5Z71.
Bhidayasiri R, Jitkritsadakul O, Friedman JH, Fahn S. Updating the recommendations for treatment of tardive syndromes: a systematic review of new evidence and practical treatment algorithm. J Neurol Sci. 2018;389:67-75.
Owens DC. Tardive dyskinesia update: treatment and management. BJPsych Advances. 2019;25(2):78-89.
Gharabawi GM, Bossie CA, Lasser RA, Turkoz I, Rodriguez S, Chouinard G. Abnormal involuntary movement scale (AIMS) and extrapyramidal symptom rating scale (ESRS): cross-scale comparison in assessing tardive dyskinesia. Schizophr Res. 2005;77(2-3):119-28.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Association of Hospital Pharmacy (Thailand)
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความภายในบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารเภสัชกรรมโรงพยาบาลทั้งหมด รวมถึงรูปภาพประกอบ ตาราง เป็นลิขสิทธิ์ของสมาคมเภสัชกรรมโรงพยาบาล (ประเทศไทย) การนำเนื้อหา ข้อความหรือข้อคิดเห็น รูปภาพ ตาราง ของบทความไปจัดพิมพ์เผยแพร่ในรูปแบบต่าง ๆ เพื่อใช้ประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ ต้องได้รับอนุญาตจากกองบรรณาธิการวารสาร (สมาคมเภสัชกรรมโรงพยาบาล (ประเทศไทย)) อย่างเป็นลายลักษณ์อักษร
สมาคมเภสัชกรรมโรงพยาบาล (ประเทศไทย) อนุญาตให้สามารถนำไฟล์บทความไปใช้ประโยชน์และเผยแพร่ต่อได้ โดยอยู่ภายใต้เงื่อนไขสัญญาอนุญาตครีเอทีฟคอมมอน (Creative Commons License: CC) โดย ต้องแสดงที่มาจากวารสาร – ไม่ใช้เพื่อการค้า – ห้ามแก้ไขดัดแปลง, Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0)
ข้อความที่ปรากฏในบทความในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสมาคมเภสัชกรรมโรงพยาบาล (ประเทศไทย) และบุคลากรในสมาคมฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเอง ตลอดจนความรับผิดชอบด้านเนื้อหาและการตรวจร่างบทความเป็นของผู้เขียน ไม่เกี่ยวข้องกับกองบรรณาธิการ
.png){kind=spacer}
