พฤติกรรมการใฝ่รู้ทางการเรียนกับความรู้สึกเป็นสุขของนักศึกษาพยาบาล คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาหาความสัมพันธ์ระหว่างความสุขเป็นสุข กับพฤติกรรมการใฝ่รู้ทางการเรียน ของนักศึกษาพยาบาล คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล จำนวน 538 คน เป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 1 จำนวน 277 คน และนักศึกษาปีที่ 2 จำนวน 261 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบประเมินความรู้สึกเป็นสุขของกรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข และแบบประเมินพฤติกรรมการใฝ่รู้ทางการเรียนของ คุณบุญเชิด มณีโชติ วิเคราะห์ข้อมูลโดยโปรแกรม SPSS/FW หาค่าร้อยละเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสหสัมธ์ของเพียร์สัน วิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว และเปรียบเทียบเชิงซ้อน

ผลการวิจับพบว่าคะแนนเฉลี่ยความรู้สึกเป็นสุขของนักศึกษาพยาบาลชั้น 1 และชั้นปีที่ 2 (x=88.91 และ 88.92) อยู่ในระดับความรู้สึกเป็นสุขปานกลาง คะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการใฝ่รู้ของนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 1 และชั้นปีที่ 2 (x= 115.34 และ 109.65) อยู่ในระดับพฤติกรรมการใฝ่รู้ทางการเรียนค่อนข้างมาก เมื่อพิจารณาพฤติกรรมการใฝ่รู้ทางการเรียนในรายด้าน พบว่าด้านความรู้สึก มีระดับพฤติกรรมการใฝ่รู้ทางการเรียนค่อนข้างมาก ส่วนด้านความรู้ ความเข้าใจ และด้านทักษะ มีระดับพฤติกรรมการใฝ่รู้ทางการเรียนปานกลาง ความรู้สึกเป็นสุขมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการใฝ่รู้ทางการเรียนในชั้นปีที่ 1 (r=0.295 p< .05) และในชั้นปีที่ 2 (r=0.152 <p<.05) เมื่อเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่าวงความรู้สึกเป็นสุข กับพฤติกรรมการใฝ่รู้ทางการเรียนพบว่า ระดับความรู้สึกเป็นสุขที่ต่างกัน มีผลทำให้พฤติกรรมการใฝ่รู้ทางการเรียนของนักศึกษาพยาบาลมีความแตกต่างกัน ในด้านความรู้ความเข้าใจ ด้านทักษะ และรวมทุกด้านอย่างมีนัยสำคัญ (p<.005) โดยกลุ่มนักศึกษาที่มีความรู้สึกเป็นสุขระดับสุขมากจะมีผลต่อคะแนนพฤติกรรมการใฝ่รู้ทางการเรียนมากกว่ากลุ่มนักศึกษาที่มีความรู้สึกเป็นสุขระดับปานกลางและกลุ่มนักศึกษาที่มีระดับความรู้สึกเป็นสุขระดับปานกลางจะมีผลต่อคะแนนพฤติกรรมการใฝ่รู้ทางการเรียนมากกว่ากลุ่มนักศึกษาที่มีความรู้สึกเป็นสุขน้อย อย่างมีนัยสำคัญ (p<.01) ในด้านความรู้ ความเข้าใจ ด้านทักษะและรวมทุกด้าน

คำสำคัญ : การเรียนรู้,ความรู้สึกเป็นสุข,นักศึกษาพยาบาล