แนวปฏิบัติทางคลินิกเพื่อส่งเสริมการจัดการดูแลตนเองในผู้ป่วย ภาวะหัวใจล้มเหลวโรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์*

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการ ร่วมกับการใช้ขั้นตอนแนวปฏิบัติทางคลินิกของแม็คซิลวอย เพื่อพัฒนาแนวปฏิบัติทางคลินิกในการจัดการดูแลตนเองในผู้ป่วยภาวะหัวใจล้มเหลว ผู้ร่วมการพัฒนาแนวปฏิบัติทางคลินิกฯนี้ ประกอบด้วยทีมสหสาขาวิชาชีพจำนวน 8 คน แนวปฏิบัติทางคลินิกนี้ได้นำไปใช้ในหอผู้ป่วยอายุรกรรม โรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์ อุบลราชธานี กับกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 30 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบประเมินความรู้ แบบประเมินพฤติกรรมในการดูแลตนเอง แบบประเมินระดับความรุนแรงของภาวะหัวใจล้มเหลว และแบบประเมินความพึงพอใจของบุคลากรต่อการใช้แนวปฏิบัติทางคลินิกฯ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติpair-t test และ Wilcoxon Matched-Pairs Signed Ranks Test

ผลการวิจัยพบว่าแนวปฏิบัติทางคลินิกฯ ที่พัฒนาขึ้น ประกอบด้วย คู่มือแนวปฏิบัติทางคลินิกฯ คู่มือการดูแลตนเอง วีดิทัศน์ประกอบการสอน และสมุดบันทึกภาวะน้ำเกินผลการนำไปใช้กับกลุ่มทดลอง พบว่า กลุ่มตัวอย่างมีความรู้ และพฤติกรรมในการดูแลตนเองเพิ่มขึ้น ค่าเฉลี่ยน้ำหนักตัวไม่เปลี่ยนแปลงหลังจำหน่าย 1 เดือน ระดับความรุนแรงของภาวะหัวใจล้มเหลว และจำนวนครั้งของการกลับมารักษาก่อนกำหนดลดลง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.01) และความพึงพอใจของบุคลากรต่อการใช้แนวปฏิบัติทางคลินิกฯ อยู่ในระดับสูง

ผลการศึกษา ควรนำแนวปฏิบัติทางคลินิกไปใช้เป็นแนวทางในการดูแลผู้ป่วยภาวะหัวใจล้มเหลวในโรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์ต่อไป

คำสำคัญ: แนวปฏิบัติทางคลินิก การจัดการดูแลตนเอง ผู้ป่วยภาวะหัวใจล้มเหลว การวิจัยเชิงปฏิบัติการ