การพัฒนาแผลหนองเทียมเพื่อส่งเสริมการฝึกทักษะการเก็บสิ่งคัดหลั่ง จากแผลเพาะเชื้อ ในนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 2

Abstract

 บทคัดย่อ: วัตถุประสงค์การวิจัย: เพื่อพัฒนาแผลหนองเทียมสำหรับนักศึกษาพยาบาล ใช้ฝึกทักษะการเก็บสิ่งคัดหลั่งจากแผลเพาะเชื้อในห้องปฏิบัติการพยาบาล และเพื่อประเมิน ประสิทธิผลของแผลหนองเทียม

การออกแบบการวิจัย: งานวิจัยและพัฒนา

การดำเนินการวิจัย: แบ่งออกเป็น 3 ระยะ คือ ระยะที่ 1 สร้างและพัฒนาแผลหนองเทียม ระยะที่ 2 สร้างและพัฒนาแบบประเมินความพึงพอใจและความมั่นใจของผู้ใช้แผลหนองเทียม ระยะที่ 3 ประเมินประสิทธิผลของแผลหนองเทียม กลุ่มตัวอย่างเลือกแบบเจาะจง เป็นนักศึกษา พยาบาลชั้นปีที่ 2 จำนวน 165 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 1) แผลหนองเทียม และ 2) แบบประเมินความพึงพอใจและความมั่นใจของผู้ใช้แผลหนองเทียม เก็บรวบรวม ข้อมูลโดยวัดความพึงพอใจและความมั่นใจของผู้ใช้แผลหนองเทียมภายหลังฝึกทักษะ และผ่านการประเมินทักษะจากผู้วิจัย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติบรรยาย

ผลการวิจัย: การประเมินความพึงพอใจของนักศึกษาพยาบาลผู้ใช้แผลหนองเทียม จำนวน 165 คน พบว่า ในด้านลักษณะภายนอกของแผลหนองเทียม นักศึกษาพยาบาลให้ คะแนนอยู่ในระดับพอใจมาก (Mean = 3.33, SD = .41) ด้านความมีคุณค่า (Mean = 3.68, SD = .24) และด้านความคิดสร้างสรรค์ในการประดิษฐ์แผลหนองเทียม (Mean = 3.82, SD = .39) อยู่ในระดับพอใจมากที่สุด สำหรับการประเมินความมั่นใจต่อการฝึกทักษะโดยใช้ แผลหนองเทียม อยู่ในระดับพอใจมากที่สุด (Mean = 3.78, SD = .41) สรุปได้ว่า แผลหนองเทียม ที่พัฒนาขึ้นเป็นแบบจำลองการฝึกทักษะที่สมจริง เหมาะสำหรับใช้ฝึกในห้องปฏิบัติการ ช่วยให้นักศึกษามีความมั่นใจต่อการฝึกทักษะการเก็บสิ่งคัดหลั่งจากแผลเพาะเชื้อ

ข้อเสนอแนะ: ส่งเสริมให้นำแผลหนองเทียมไปใช้ฝึกทักษะการทำแผลประเภท อื่น เช่น การทำแผลระบบปิดแบบสูญญากาศ หรือนำมาต่อกับสายระบายเพื่อเพิ่มโอกาส ให้นักศึกษาได้ฝึกทักษะการทำแผลในหลากหลายรูปแบบ

Abstract: Objective: To develop an artificial pus wound model to help second-year
nursing students perform wound swab culture.
Design: Research and development.
Implementation: The study was conducted in 3 stages: model design and development;
satisfaction and confidence scale development; and model efficacy evaluation. The
participants, purposively sampled, were 165 second-year nursing students. The research
instruments consisted of (1) an artificial pus wound model and (2) a participant satisfaction
and confidence scale. The data on the participants’ satisfaction and confidence with the
model were collected after the participants’ skill was evaluated by the researcher at the
end of the training session. The data were analysed using descriptive statistics.
Results: Averagely, the 165 participants showed a very high degree of satisfaction
with the artificial pus wound model in terms of its external features (mean = 3.33, SD =
.41) and its worthiness (mean = 3.68, SD = .24), and displayed the highest degree of
satisfaction with the creativity aspect of the model (mean = 3.82, SD = .39). In terms of
their application confidence, the participants in general rated the model as being most
satisfactory (mean = 3.78, SD = .41). It can be concluded, therefore, that the developed
artificial pus wound model was a realistic tool for skill training and could be practiced
in laboratory settings to help nursing students improve their confidence in collecting
secreted substances for culturing purposes.
Recommendations: It is recommended that the artificial pus wound model be
applied to other forms of wound dressing, such as wound dressing in a vacuum system,
or be connected to a ventilation system for better treatment. Such application could
familiarise nursing students with diverse methods of dressing wounds.