ผลของโปรแกรมการปรึกษาเชิงพฤติกรรมต่อการเสริมสร้างสุขภาพครอบครัว

Abstract

วัตถุประสงค์การวิจัย: เพื่อทดสอบประสิทธิผลของการใช้โปรแกรมฯต่อพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพครอบครัว            

การออกแบบการวิจัย: การศึกษาวิจัยกึ่งทดลอง กลุ่มเดียงวัดก่อนและหลัง                                               

วิธีดำเนินการวิจัย: กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยครอบครัวที่มีศักยภาพจำกัดในการสร้างเสริมสุขภาพครอบครัวทั้งระยะครอบครัวเริ่มต้น วัยก่อนเรียน วัยเรียน วัยรุ่น และวัยชรา จำนวน 55 ครอบครัว เลือกโดยการสุ่มอย่างง่ายจากครอบครัวที่อยู่ในเขตรับผิดชอบของโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านสวน เขตเมืองชลบุรี เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วยแบบบันทึกข้อมูลทั่วไป แบบสอบถามพฤติกรรมสุขภาพครอบครัว และโปรแกรมการปรึกษาเชิงพฤติกรรมครอบครัว เก็บข้อมูลก่อนและหลังจากครอบครัวได้รับโปรแกรมฯ จำนวน 3 ครั้ง วิเคราะห์ความแตกต่างค่าเฉลี่ยพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพก่อนและหลังการได้รับโปรแกรมฯ ด้วยสถิติที (pair t-test)

ผลการวิจัย: หลังจากได้รับโปรแกรมการปรึกษาเชิงพฤติกรรมครอบครัว ครอบครัวทุกระยะพัฒนาการมีคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพครอบครัวสูงกว่าก่อนได้รับโปรแกรมการปรึกษาเชิงพฤติกรรมครอบครัวอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติทึ่ระดับ .05                                               

ข้อเสนอแนะ: พยาบาลหรือบุคคลากรทางสุขภาพที่จะนำโปรแกรมการปรึกษาเชิงพฤติกรรมครอบครัวนี้ไปใช้เพื่อการสร้างเสริมสุขภาพครอบครัว ควรปรับให้สอดคล้องกับบริบทของครอบครัวแต่ระยะพัฒนาการ;

Objectives: To test the impact that the behavioural consultation programme had on family health development.
Design: One-group experimental research with a pre-test and a post-test.
Implementation: This study was conducted on a simply randomised sample of 55 families that showed family health development potential. The study focused on 5 stages of family health development, namely, (1) the beginning stage; (2) the pre-schooling stage; (3) the schooling stage; (4) the adolescent stage; and (5) the elderly stage. The 55 families were in the care-zone of Baansuan Subdistrict Health Promotion Hospital in Chonburi province. The research instruments were (1) a general information form; (2) a family healthcare behaviour questionnaire; and (3) the family behaviour consultation programme. Data were collected 3 times before and 3 times after the subjects’ participation in the programme. The data were analysed using paired t-tests, to compare the subjects’ family health behaviour before and after treatment.
Results: After being treated with the behavioural consultation programme, all the families, at every stage of family health development, displayed a statistically significant improvement, at .05, in their family health behaviour.
Recommendations: It is suggested that nurses or healthcare personnel apply this consultation programme to promoting family health, with necessary adjustments based on each family’s developmental stage.