ปัจจัยทำนายการจัดการตนเองในผู้สูงอายุโรคต่อมลูกหมากโต
คำสำคัญ:
ปัจจัยทำนาย, การจัดการตนเอง, ผู้สูงอายุ, โรคต่อมลูกหมากโตบทคัดย่อ
โรคต่อมลูกหมากโตเป็นปัญหาสำคัญในระบบทางเดินปัสสาวะ มีผลกระทบต่อการดำเนินชีวิตประจำวัน และการใช้ชีวิตในสังคมของผู้สูงอายุชาย ซึ่งการจัดการตนเองที่เหมาะสมเป็นวิธีหนึ่งที่ช่วยลดผลกระทบจากโรคเรื้อรังนี้ได้ การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการจัดการตนเองของผู้สูงอายุโรคต่อมลูกหมากโต และปัจจัยทำนายการจัดการตนเองในผู้สูงอายุโรคต่อมลูกหมากโต ได้แก่ ความรู้เกี่ยวกับโรคและการปฏิบัติตัว การรับรู้สมรรถนะแห่งตนในการจัดการตนเอง และการสนับสนุนทางสังคม ในกลุ่มตัวอย่างผู้สูงอายุโรคต่อมลูกหมากโตที่มีอายุ 60 ปีขึ้นไป จำนวน 120 ราย ที่ได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์ว่าเป็นโรคต่อมลูกหมากโต และเข้ารับการบริการที่งานผู้ป่วยนอก ห้องตรวจศัลยกรรมระบบทางเดินปัสสาวะ โรงพยาบาลลำปาง รวบรวมข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์โดยใช้เครื่องมือ จำนวน 5 ฉบับ ประกอบด้วย ข้อมูลทั่วไป แบบวัดพฤติกรรมการจัดการตนเอง แบบวัดความรู้เกี่ยวกับโรคและการปฏิบัติตัวในการจัดการตนเอง แบบวัดการรับรู้สมรรถนะแห่งตนในการจัดการตนเอง และแบบวัดการสนับสนุนทางสังคม วิเคราะห์ข้อมูลโดยการใช้สถิติเชิงพรรณนา และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบเป็นขั้นตอน
ผลการศึกษาพบว่า
- กลุ่มตัวอย่างมีการจัดการตนเองโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง และการจัดการตนเองด้านบทบาทที่ดำรงอยู่ในชีวิตประจำวันและด้านอารมณ์อยู่ในระดับสูง ส่วนการจัดการตนเองด้านการรักษาอยู่ในระดับปานกลาง
- การรับรู้สมรรถนะแห่งตนในการจัดการตนเองเป็นปัจจัยเดียวที่สามารถทำนายการจัดการตนเองได้ร้อยละ 8 (R2 = 0.08, F = 10.234, p < .01) โดยการรับรู้สมรรถนะแห่งตนในการจัดการตนเองมีอำนาจในการทำนายสูงสุด (β = .282, p < .01) ส่วนความรู้เกี่ยวกับโรคและการปฏิบัติตัวในการจัดการตนเอง และการสนับสนุนทางสังคมไม่สามารถทำนายการจัดการตนเอง
ผลของการวิจัยครั้งนี้เป็นข้อมูลพื้นฐานที่พยาบาล และบุคลากรทางสุขภาพสามารถนำไปใช้ ในการพัฒนาโปรแกรมเพื่อส่งเสริมการจัดการตนเองในผู้สูงอายุโรคต่อมลูกหมากโตต่อไป
เอกสารอ้างอิง
Boonyaratvej, P., & Santingankul, A. (2011). Benign prostatic hyperplasia. Bangkok: Amarin printing and publishing. (In Thai)
Fourcade, R. O., Lacoin, F., Roupret, M., Slama, A., Le Fur, C., Michel, E., Cotte, F. E. (2012). Outcomes and general health-related quality of life among patients medically treated in general daily practice for lower urinary tract symptoms due to benign prostatic hyperplasia. World Journal Urology, 30(3), 419-426. doi:10.1007/s00345-011-0756-2
House, J. S. (1981). Work stress and social support. California: Addison-Wesley.
Kahn, R. L., Goldfarb, A. I., Pollack, M., & Peck, A. (1960). Brief objective measure for the determination of mental status in the aged. American Journal of Psychiatry, 117, 326-328.
Klinklom, S. (2014). Self-management behaviors and relate factors among older persons with benign prostatic hyperplasia (Master of Nursing Science, Gerontological Nursing). Graduate School, Chiang Mai University. (In Thai)
Lee, H. W., Kim, S. A., Nam, J. W., Kim, M. K., Choi, B. Y., & Moon, H. S. (2014). The study about physical activity for subjects with prevention of benign prostate hyperplasia. International Neurology Journal, 18(3), 155-162. doi:10.5213/inj.2014.18.3.155
Li, H., Jiang, F. Y., & Lin, C. C. (2014). Factors associated with self-management by people undergoing hemodialysis: A descriptive study. International Journal of Nursing Studies, 51, 208-216. doi:10.1016/j.ijnurstu.2013.05.012
Lorig, K., & Holman, H. (2003). Self-management education: History, definition, outcomes, and mechanisms. Annals of Behavioral Medicine, 26(1), 1-7.
Matondang, F. A., & Rahardjo, H. E. (2014). Management of male lower urinary tract symptoms suggestive of benign prostatic hyperplasia by general practitioners in Jakarta. Prostate International, 2(2), 97-103. doi:10.12954/pi.14040
Miranda, P. E., Gomes, M. C., Torricelli, M. C. F., Junior, B. J., Castro E. J., SilvaFerruri, G. A., Srougi, M. (2014). Nocturia is the lower urinary tract symptom with greatest impact on quality of life of men from a community setting. International Neurology Journal, 18, 86-90. doi:10.5213/inj. 2014.18.2.86
Osborne, J. W. (2000). Prediction in multiple regression. Practical Assessment, Research & Evaluation, 7(2), 1-6.
Phetarvut, S., Wattunyu, N., & Suwonnaroop, N. (2011). Factors predicting diabetes self-management behavior among patient with diabetes mellitus type 2. Journal of Nursing Science, 29(4), 18 – 26. (In Thai)
Powers, M. A., Bardsley, J., Cypress, M., Duker, P., Funnell, M. M., Fischl, A. H., ... Vivian, E. (2015). Diabetes Self-management Education and Support in Type 2 diabetes: A joint position statement of the American Diabetes Association, the American Association of Diabetes Educators, and the Academy of Nutrition and Dietetics. Diabetes Care, 38,1372–1382. doi: 10.2337/dc15-0730
Ramesh, A., & Kartheek, S. (2009). Study of impact of patient education on health related quality of life in benign prostatic hyperplasia (BPH) patient in A South Indian Teaching Hospital. Asian Journal of Pharmaceutical and Clinical Research, 2(4), 97-103.
Srikong, P., & Euakit, N. (2010). Selected factors related to self-management on dietary control among heart failure patients in lower northeast region (Master of Nursing Science). Graduate School, Khon Kaen University. (In Thai)
Sayani, A., Ismaila, A., Walker, A., Posnett, J., Laroche, B., Nickel, J. C., & Su, Z. (2014). Cost analysis of fixed-dose combination of dutasteride and tamsulosin compared with concomitant dutasteride and tamsulosin monotherapy in patients with benign prostatic hyperplasia in Canada. Canadian Urology Association Journal, 8(1-2), E1-E7. doi:10.5489/cuaj.755
Sookkhum, W. (2015). Effects perceived self-efficacy in weight controlling promoting program on consumption behaviours waist circumference and body mass index among obese elderly (Master of Nursing Science). Graduate School, Chulalongkorn University. (In Thai)
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารพยาบาลสาร
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
