รูปแบบการเลี้ยงดูตามการรับรู้ของผู้ต้องขังเยาวชนและครอบครัว
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษารูปแบบการเลี้ยงดูตามการรับรู้ของผู้ต้องขังเยาวชนและครอบครัว และเปรียบเทียบรูปแบบการเลี้ยงดูตามการรับรู้ของผู้ต้องขังเยาวชนและครอบครัว
รูปแบบการวิจัย: การวิจัยเชิงปริมาณ
วิธีดำเนินการวิจัย: กลุ่มตัวอย่าง เป็นผู้ต้องขังเยาวชนจากเรือนจำอำเภอแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 86 คน และครอบครัว เลือกตัวอย่างแบบสุ่มไม่แทนที่ เก็บรวบรวมข้อมูล โดยใช้แบบสอบถามเกี่ยวกับรูปแบบการเลี้ยงดู วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์หาความแตกต่างด้วยการทดสอบไคร์สแควร์แบบเปรียบเทียบ
ผลการวิจัย: ผู้ต้องขังเยาวชนรับรู้ว่าตนเองได้รับการเลี้ยงดูแบบเอาใจใส่มากที่สุด ร้อยละ 79.07 รองลงมา คือ ได้รับการเลี้ยงดูแบบควบคุม/ตามใจ/ทอดทิ้ง ร้อยละ 19.77 ในขณะที่ครอบครัวของผู้ต้องขังเยาวชนรับรู้ว่าตนเองเลี้ยงดูลูกแบบเอาใจใส่มากที่สุด ร้อยละ 94.18 รองลงมา คือ แบบควบคุม/ตามใจ/ทอดทิ้ง ร้อยละ 3.49 เมื่อเปรียบเทียบรูปแบบการเลี้ยงดูตามการรับรู้ของผู้ต้องขังเยาวชนและครอบครัว พบว่า ผู้ต้องขังเยาวชนและครอบครัวมีการรับรู้ความแตกต่างกันอย่างมีนัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ .05
สรุปและข้อเสนอแนะ: ผลการวิจัยสรุปว่า การรับรู้รูปแบบการเลี้ยงดูของผู้ต้องขังเยาวชนและครอบครัวมีความแตกต่างกัน ดังนั้นหน่วยงานที่เกี่ยวข้องควรหากลยุทธและพัฒนาโปรแกรมที่ช่วยสร้างความเข้าใจระหว่างผู้ต้องขังเยาวชนและครอบครัว เพื่อส่งเสริมความผูกพัน ความเข้มแข็งในครอบครัวและการกระทำผิดซ้ำ
Article Details
ลิขสิทธิ์: วารสารพยาบาลศาสตร์เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในการเผยแพร่ผลงานที่ตีพิมพ์ ห้ามผู้ใดนำบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารพยาบาลศาสตร์ไปเผยแพร่ในลักษณะต่างๆ ดังต่อไปนี้ การส่งบทความไปตีพิมพ์เผยแพร่ที่อื่น การนำบทความเผยแพร่ออนไลน์ การถ่ายเอกสารบทความเพื่อกิจกรรมที่ไม่ใช่การเรียนการสอน ยกเว้นเสียแต่ได้รับอนุญาตจากวารสารพยาบาลศาสตร์
Disclaimer: เนื้อหาบทความหรือข้อคิดเห็นใดๆ ในวารสารพยาบาลศาสตร์ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยและไม่มีส่วนรับผิดชอบแต่อย่างใด
เอกสารอ้างอิง
Department of Juvenile and Protection. Annual report 2014. Bangkok: Department of Juvenile and Protection, Ministry of Justice; 2015. 68 p. (in Thai).
Siricharoen D. Children and influence of family. Assumption University Law Journal. 2012;3(1):12-7. (in Thai).
National Child and Youth Development Promotion Committee. National child and youth development promotion committee act 2012-2016. Bangkok: The Agricultural Cooperative Federation of Thailand Limited; 2011. 215 p. (in Thai).
Fang Prison. Annual report 2017 [unpublished]. Chiang Mai: Fang Prison; 2017. 30 p. (in Thai).
Krejcie RV, Morgan DW. Determining sample size for research activities. Educ Psychol Meas. 1970;30(3):607-10. doi: 10.1177/001316447003000308.
Wongkongdej W. Attitudes toward help-seeking and self-regulated learning of secondary school students with different parenting styles [master’s thesis]. Bangkok: Chulalongkorn University; 2004. 209 p. (in Thai).
Decharachata D, Aksornprom A, Chatthai T. The relationships between factors causing of crimes committed and child-parenting patterns of children and youths in the juvenile observation and protection centre in Suratthani Province. Proceedings of the 4th STOU Graduate Research Conference; 2013 Nov 26-27; Nonthaburi, Thailand. (in Thai).
Sihawong S, Deedongpan S. The correlated between parenting styles and risk behaviors in adolescents. Journal of Science & Technology, Ubon Ratchathani University. 2017;19(3):165-72. (in Thai).
Sukadaecha R. A child rearing of Thai families: a systematic integrated literature reviews. Journal of Nursing Science and Health. 2020;43(1):1-9. (in Thai).
Cheinwichai P. A study of social bond and differential association factors affecting narcotic offenses of prisoners in Nakhonsithammarat Central Prison. Academic Services Journal Prince of Songkla University. 2015;26(2):61-73. doi: 10.14456/asj-psu.2015.20. (in Thai).
Savage J. The association between attachment, parental bonds and physically aggressive and violent behavior: a comprehensive review. Aggress Violent Behav. 2014;19(2):164-78. doi: 10.1016/j.avb.2014.02.004.
Kaewkeawpan W. Family relationships with problem of delinquency in adolescence. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and Arts). 2017;10(1):361-71. (in Thai).
