แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนของ นักศึกษาแพทย์ คณะแพทยศาสตร์ แห่งหนึ่งในประเทศไทย

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาแพทย์ และสร้างสมการพยากรณ์แรงจูงใจใฝ่
สัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาแพทย์
วิธีการ: กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 2-6 จำนวน 790 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม และสถิติที่ใช้
คือ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบขั้นบันได
ผลการศึกษา: นักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 2-6 มีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทั้ง 6 ด้านอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ย 3.61 เมื่อหาความ
สัมพันธ์ระหว่างปัจจัยที่ส่งผลต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์มี 4 ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ในทางบวกกับแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียน
อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 โดยปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์มากที่สุด คือ สัมพันธภาพระหว่าง
นักศึกษาแพทย์กับอาจารย์ มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ เท่ากับ 0.46 รองลงมา คือ สัมพันธภาพระหว่างนักศึกษาแพทย์กับเพื่อน
ความคาดหวังของผู้ปกครองที่มีต่อนักศึกษาแพทย์ และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เท่ากับ 0.40,
0.30, 0.14 ตามลำดับ
สรุป: ปัจจัยที่ส่งผลต่อแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนทั้ง 4 ปัจจัยสามารถร่วมกันพยากรณ์แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียน
คือ สัมพันธภาพระหว่างนักศึกษาแพทย์กับอาจารย์ สัมพันธภาพระหว่างนักศึกษาแพทย์กับเพื่อน ความคาดหวังของผู้ปกครอง
ที่มีต่อนักศึกษาแพทย์ และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เป็นตัวแปรที่สามารถร่วมกันพยากรณ์แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ทางการเรียนของ
นักศึกษาแพทย์ได้ร้อยละ 29.9