เปรียบเทียบคุณภาพของภาพดิจิตอลในการแปลงภาพสไลด์ระหว่างเครื่องสแกนสไลด์ ความละเอียด 4,000 dpi กับการใช้วิธีถ่ายสำเนาภาพ ด้วยกล้องถ่ายภาพดิจิตอลความละเอียด ๖ ล้านพิกเซล

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบ subjective มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความคมชัดของการนำเสนอสไลด์ดิจิตอลที่ผลิตมาจาก ๒ วิธีคือ ๑.วิธีการถ่ายสำเนาภาพ ด้วยกล้องถ่ายภาพดิจิตอล ขนาดความละเอียด ๖ ล้านพิกเซล ร่วมกับตู้ไฟที่ผลิต ขึ้นมาเอง ๒.วิธีสแกนด้วยเครื่องสแกนที่ใช้สแกนได้ทั้งฟิล์มเนกาทีฟ และฟิล์มสไลด์ และเพื่อเปรียบเทียบระยะเวลา ของกระบวนการในการผลิตสไลด์ดิจิตอลของวิธีถ่ายสำเนาด้วยกล้องดิจิตอลร่วมกับตู้ไฟที่ผลิตขึ้นมาเอง กับวิธีสแกนด้วยเครื่องสแกน

การวิจัยดำเนินการในกลุ่มประชากรเป็นนักศึกษาในคณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล ที่อาสาสมัครเข้าร่วมโครงการ และผ่านการคัดกรอง จำนวน ๕๑ คน แบ่งเป็นนักศึกษาสาขาเทคโนโลยีการศึกษาแพทยศาสตร์ ๑๘ คน นักศึกษาสาขาแพทย์แผนไทยประยุกต์ ๕ คน และนักศึกษาสาขาแพทยศาสตร์ ๒๘ คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้เป็นแบบสอบถามถึงความแตกต่างจากภาพสไลด์ดิจิตอล ที่เปรียบเทียบกันจากการ ผลิตทั้ง สองวิธี จำนวน ๓๕ คู่ภาพ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าเฉลี่ย (mean) และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) ด้วย วิธี Paired t-test หากข้อมูลมีการกระจายตัวอย่างปกติ และใช้ Non-Parametrictest หากข้อมูลกระจายตัวไม่ปกติ

จากการทดลองในการแปลงภาพสไลด์เป็นไฟล์ภาพดิจิตอลระหว่างวิธีสแกน กับการใช้วิธีถ่ายสำเนาภาพด้วยกล้องถ่ายภาพดิจิตอลโดยแบ่งภาพสไลด์ต้นแบบออกเป็น ๗ กลุ่ม กลุ่มละ ๕ ภาพ พบว่าค่าเฉลี่ย ความคมชัด โดยวิธีถ่ายสำเนาภาพมากกว่าวิธีสแกนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเป็นอันดับที่ ๑ ได้แก่ กลุ่มที่ ๓ ภาพสไลด์จากสิ่งพิมพ์ และภาพวาด อันดับที่ ๒ กลุ่มที่ ๕ กลุ่มภาพสไลด์ถ่ายทั่วไป อันดับที่ ๓ กลุ่มที่ ๑ ภาพสไลด์ตัวหนังสือเป็นสี พื้นสไลด์เป็นสีต่างๆ และตัวหนังสือ และลายเส้นขาว-ดำ พื้นใส อันดับที่ ๔ กลุ่มที่ ๖ ภาพสไลด์ภาพ X-ray, CT-scan, Ultrasound อันดับที่ ๕ กลุ่มที่ ๗ ภาพสไลด์ Specimen อันดับที่ ๖ กลุ่มที่ ๔ ภาพสไลด์ภาพ Cells และกลุ่มที่ ๒ ภาพสไลด์รอยโรคทางผิวหนัง มีค่าเฉลี่ยความคมชัดของทั้ง ๒ วิธีไม่แตกต่างกัน