แนวปฏิบัติเพื่อบรรเทาปัญหาความรุนแรงในชีวิตคู่ ในห้องตรวจโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์สตรี โรงพยาบาลศิริราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ความรุนแรงในชีวิตคู่ เป็นส่วนหนึ่งของความรุนแรงในครอบครัว เป็นภาวะที่พบได้บ่อย และส่งผลในระยะยาวต่อผู้ถูกกระทำและบุคคลรอบข้างในครอบครัว ความรุนแรงในชีวิตคู่ก่อให้เกิดผลกระทบต่อสุขภาพสตรีทั้งการเจ็บป่วยทางกายและทางจิตใจ และยังมีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงต่อสุขภาพทางเพศ เช่น การมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ใช้ถุงยางอนามัย การมีความสัมพันธ์ทางเพศกับสตรีอื่น ทั้งการตั้งครรภ์โดยไม่พร้อม จนถึงการทำแท้ง และผลอันหนึ่งคือโอกาสติดเชื้อโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ที่สูงขึ้น อย่างไรก็ตามการศึกษาความชุกของปัญหาความรุนแรงในชีวิตคู่ในสถานบริการสุขภาพยังมีน้อยมาก หน่วยโรคติดเชื้อทางนรีเวชและโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์สตรี ได้ทำการสำรวจความชุกของปัญหาความรุนแรงในชีวิตคู่ โดยใช้เครื่องมือ Ongoing Abuse Screen (OAS) และ Partner Violence Screen (PVS) พบว่าร้อยละ 39 ของผู้มารับบริการประสบปัญหาความรุนแรงในชีวิตคู่ โดยพบบ่อยในกลุ่มสตรีที่มีอายุมากกว่า 20 ปี กลุ่มที่เพิ่งได้รับการวินิจฉัยโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ภายในระยะเวลา 12 เดือน และกลุ่มที่มีระยะเวลาของความสัมพันธ์ น้อยกว่าหรือเท่ากับ 36 เดือน ความผิดปกติที่พบบ่อย ได้แก่ ภาวะช่องคลอดอักเสบจากเชื้อแบคทีเรีย เริมที่อวัยวะเพศ และภาวะอุ้งเชิงกรานอักเสบ อย่างไรก็ตามไม่มีผู้ตอบแบบประเมินรายใดต้องการความช่วยเหลือ การตรวจคัดกรองความรุนแรงในชีวิตคู่และจัดทำแนวทางดูแลเพื่อเพิ่มคุณภาพชีวิตของผู้มารับบริการจึงเป็นกระบวนการหนึ่งที่มีความสำคัญ โดยมีแนวทางปฏิบัติคือคัดกรองและกระตุ้นเตือนความตระหนักรู้ถึงสิทธิขั้นพื้นฐานที่บุคคลทุกคนไม่ควรถูกกระทำความรุนแรง การเสริมพลังความเข้มแข็ง การดูแลผู้ที่ประสบปัญหานี้จำเป็นต้องอาศัยความร่วมมือจากแพทย์พยาบาลผู้ดูแลรักษาโรคทางกาย และคัดกรองปัญหาความรุนแรงในชีวิตคู่ จิตแพทย์เพื่อดูแลสุขภาวะทางใจ และนักสังคมสงเคราะห์เพื่อช่วยแก้ปัญหาทางสังคม ในปัจจุบันมีหน่วยงานหลายภาคส่วนได้เปิดช่องทางเพื่อให้ความช่วยเหลือ รวมถึงการมีกฎหมายพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ.2550 เพื่อป้องปรามเหตุการณ์เหล่านี้ ทางหน่วยร่วมกับภาควิชาจิตเวชศาสตร์ และงานสังคมสงเคราะห์ โรงพยาบาลศิริราช ได้จัดทำแนวปฏิบัติเพื่อบรรเทาปัญหาความรุนแรงในชีวิตคู่ เพื่อประสานงานดูแลผู้ป่วยอย่างเป็นระบบ และมีประสิทธิภาพ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
United Nations. Declaration on the elimination of violence against women. 1993; Available from: https://www.un.org/en/genocideprevention/documents/atrocity-crimes/Doc.21_declaration%20elimination%20vaw.pdf. (Accessed 11 July 2022.)
World Health Organization. Violence against women Prevalence Estimates, 2018. Global, regional and national prevalence estimates for intimate partner violence against women and global and regional prevalence estimates for non-partner sexual violence against women [Internet]. 2021. Available from: https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/violence-against-women. (Accessed 11 July 2022.)
สำนักงานสถิติแห่งชาติ ประเทศไทย. โครงการสำรวจสถานการณ์เด็กและสตรีในประเทศไทย พศ. 2562. รายงานผลฉบับสมบูรณ์ [Internet]. 2563 (เข้าถึงข้อมูล 11 กรกฎาคม 2565).
สำนักข่าว Hfocus. สถานการณ์ความรุนแรงต่อเด็กและสตรียังน่าห่วง ช่วงโควิด-19 ยิ่งรุนแรง. 2020. Available from: https://www.hfocus.org/content/2020/11/20473. (เข้าถึงข้อมูล 11 กรกฎาคม 2565).
National Center for Injury Prevention and Control DoVP. Preventing intimate partner violence2021. Available from: https://www.cdc.gov/violenceprevention/pdf/ipv/IPV-factsheet_2021.pdf. 6. Dicola D, Spaar E. Intimate Partner Violence. American Family Physician. 2016;94:646-51
Coker A. Does physical intimate partner violence affect sexual health? A systematic review. Trauma, violence & abuse. 2007;8:149-77.
Dhakal L, Berg-Beckhoff G, Aro A. Intimate partner violence (physical and sexual) and sexually transmitted infection:results from Nepal Demographic Health Survey International Journal of Women’s Health. 2014;6:75-82.
Rabin R, Jennings J, Campbell J, Bair-Merritt M. Intimate partner violence screening tools. Am J Prev Med. 2009;36:439-45.
Osinde M, Kaye D, Kakaire O. Intimate partner violence among women with HIV infection in rural Uganda: critical implications for policy and practice. BMC Women’s Health. 2011;11:50.
Hampanda K. Intimate Partner Violence and HIV-Positive Women’s Non-Adherence to Antiretroviral Medication for the Purpose of Prevention of Mother-to-Child Transmission in Lusaka, Zambia. Social Science & Medicine. 2016;153:123-30.
Patrikar S, Basannar D, Bhatti V, Chatterjee K, Mahen A. Association between intimate partner violence & HIV/AIDS: Exploring the pathways in Indian context. Indian J Med Res. 2017;145:815-23.
Bauer H, Gibson P, Hernandez M, Kent C, Klausner J, Bolan G. Intimate partner violence and high-risk sexual behaviors among female patients with sexually transmitted diseases. Sex Transm Dis. 2002;29:411-6.
Decker M, Miller E, McCauley H, Tancredi D, Levenson R, Waldman J, et al. Intimate Partner Violence and Partner STI Notification among Adolescent and Young Adult Family Planning Clinic Patients. International journal of STD & AIDS. 2011;22:345-7.
Rahman M, Nakamura K, Seino K, Kizuki M. Intimate partner violence and symptoms of sexually transmitted infections: Are the women from low socio-economic strata in Bangladesh at increased Risk. Int J Behav Med. 2014;21:348–57.
Rabin RF, Jennings JM, Campbell JC, Bair-Merritt MH. Intimate Partner Violence Screening Tools. Am J Prev Med. 2009;36:439–445.e4.
Feldhaus KM, Koziol-McLain J, Amsbury HL, Norton IM, Lowenstein SR, Abbott JT. Accuracy of 3 Brief Screening Questions for Detecting Partner Violence in the Emergency Department. JAMA. 1997;277:1357-61
Weiss SJ, Ernst AA, Cham E, Nick TG. Development of a screen for ongoing intimate partner violence. Violence Vict. 2003;18:131-41.
อภิญญา เวชยชัย. การเสริมพลังอำนาจในการปฏิบัติงานสังคมสงเคราะห์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์; 2012. (เข้าถึงข้อมูล 11 กรกฎาคม 2565).
Walker-Descartes I, Mineo M, Condado L, Agrawal N. Domestic violence and its effects on women, children, and families. Pediatr Clin North Am. 2021;68:455-64.
