11 แนวปฏิบัติที่เป็นเลิศในการคว้าทุนอุดหนุนการวิจัยจากแหล่งทุนภายนอกสถาบัน

บทคัดย่อ

มหาวิทยาลัยเป็นสถาบันอุดมศึกษาที่มีภารกิจและหน้าที่สำคัญประการหนึ่งนอกเหนือจากการผลิตบัณฑิต การบริการวิชาการ การทะนุบำรุงศิลปะและวัฒนธรรม คือการศึกษาวิจัย ซึ่งต้องสอดคล้องกับความต้องการและความจำเป็นของประเทศ เพื่อนำไปใช้ในการพัฒนาและแก้ปัญหาของประเทศได้อย่างเป็นรูปธรรม ส่งผลทำให้เกิดความเจริญก้าวหน้าทางด้านเศรษฐกิจ สังคมของประเทศ และความเจริญงอกงามทางวิชาการ (Higher Education Act B.E. 2562, 2019) พระราชบัญญัติการอุดมศึกษา พ.ศ. 2562 ได้มีการกำหนดเจตนารมณ์ให้มหาวิทยาลัยเป็นกำลังสำคัญในการบุกเบิก แสวงหาความรู้ใหม่ วิจัยและพัฒนาสู่การสร้างนวัตกรรม ตลอดทั้งการนำผลงานวิจัยและนวัตกรรมของอาจารย์และนักวิจัยในมหาวิทยาลัยไปใช้ประโยชน์เชิงพาณิชย์ การพัฒนานโยบาย สังคม และชุมชน (Office of the Council of State, 2019) และที่สำคัญ คณะกรรมการการอุดมศึกษาได้กำหนดมาตรฐานตัวบ่งชี้ที่ 5.1 ข้อที่ 5 การกำกับติดตาม ส่งเสริม สนับสนุนให้ทุกหน่วยงานในสถาบันมีการจัดการความรู้ตามระบบ โดยสถาบันต้องมีการจัดการความรู้ (Knowledge Management: KM) ด้านการวิจัย และตัวบ่งชี้ที่ 2.1 ระบบและกลไก      การพัฒนางานวิจัย สถาบันต้องมีการบริหารจัดการงานวิจัยที่มีคุณภาพ โดยมีแนวทางการดำเนินงานอย่างเป็นระบบและมีกลไกส่งเสริมสนับสนุนอย่างครบถ้วน รวมถึงการสนับสนุนในการจัดหาทุนอุดหนุนการวิจัย (Office of the Higher Education Commission, 2017)

จากการบ่งชี้ความรู้ในกระบวนการจัดการความรู้ (KM Process) ภายใต้การกลั่นกรองและรับรองโดยคณะกรรมการบริหารคณะสาธารณสุขศาสตร์และสหเวชศาสตร์ สถาบันพระบรมราชชนก (สบช.) คณะทำงานการจัดการความรู้ระดับคณะและคณาจารย์ในสังกัดคณะได้ร่วมกันวิเคราะห์ระบุส่วนขาดของความรู้ที่ต้องการจำเป็นและสรุปมติว่า อาจารย์ในสังกัดคณะต้องมีแนวปฏิบัติที่เป็นเลิศในการหาทุนอุดหนุนการวิจัยจากแหล่งทุนภายนอกสถาบัน เพื่อให้อาจารย์ภายในคณะสามารถนำความรู้ที่ได้จาก KM ไปใช้เป็นประโยชน์แล้วก่อให้เกิดประสิทธิผลยิ่งขึ้นในการทำงาน นอกจากนี้ แนวปฏิบัติที่เป็นเลิศเป็นสิ่งสนับสนุนที่สำคัญอย่างยิ่งแก่อาจารย์และนักวิจัยให้ทำงานแล้วสามารถประสบความสำเร็จซ้ำ ๆ (Kahn, Barczak, Nicholas, Ledwith, & Perks, 2012)

ในบทความนี้ ผู้เขียนจึงมีจุดมุ่งหมายเพื่อนำเสนอแนวปฏิบัติที่เป็นเลิศในการคว้าทุนอุดหนุนการวิจัยจากแหล่งทุนภายนอกสถาบัน โดยผู้เขียนได้พัฒนาความรู้ต่อยอดจากผลงานของตนเอง Prapha-inthara & Rasiri (2021) ที่ได้มาจาก KM ในระยะแรก พ.ศ. 2564 เรื่อง “10 แนวปฏิบัติที่ดีในการหาทุนอุดหนุนการวิจัยจากแหล่งทุนภายนอกสถาบัน” อาจารย์ในมหาวิทยาลัย นักวิจัย และนวัตกรจะได้รับประโยชน์จากงานเขียนนี้ เกิดความเชื่อใน  การประสบกับความสำเร็จจากการทำงานว่า ตน (อาจารย์/นักวิจัย/นวัตกร) สามารถขอรับทุนสนับสนุนโครงการวิจัยและนวัตกรรมจากผู้ให้ทุนได้เป็นผลสำเร็จ และนำไปสู่การช่วยปรับกระบวนทัศน์แก่นักวิจัยและนวัตกรต่อไป