ผลของการฝึกเดินถอยหลังและเดินไปข้างหน้าต่อการทรงตัว ตัวแปรด้านระยะทางและเวลาของการเดิน และความเสี่ยงของการหกล้มในผู้สูงอายุ

บทคัดย่อ

ที่มาและความสำคัญ: การฝึกเดินถอยหลังและเดินไปข้างหน้าสามารถเพิ่มความสามารถการเดิน และการทรงตัว อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบันยังไม่มีการศึกษาเปรียบเทียบผลของการฝึกเดินถอยหลัง และการฝึกเดินไปข้างหน้าต่อการทรงตัว ความสามารถในการเดินและความเสี่ยงในการหกล้มในผู้สูงอายุ 

วัตถุประสงค์: เปรียบเทียบผลของการฝึกเดินถอยหลัง และการฝึกเดินไปข้างหน้าต่อการทรงตัว ตัวแปรด้านระยะทางและเวลาของการเดิน และความเสี่ยงของการหกล้มในผู้สูงอายุ

วิธีการวิจัย: อาสาสมัครจำนวน 20 คน ที่มีอายุอยู่ในช่วง 60-79 ปี ถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม ได้แก่ กลุ่มฝึกเดินถอยหลัง (BWT) และกลุ่มฝึกเดินไปข้างหน้า (FWT) กลุ่มละ 10 คน ทั้งสองกลุ่มได้รับการฝึก 60 นาทีต่อวัน 3 วันต่อสัปดาห์ โดยนักกายภาพบำบัดฝึกให้เป็นเวลา 2 วัน และอาสาสมัครฝึกเองที่บ้าน 1 วันต่อสัปดาห์ เป็นเวลาทั้งหมด 8 สัปดาห์ อาสาสมัครถูกทดสอบ Timed Up and Go (TUG) และความเร็วในการเดิน ระยะเวลาของการก้าว ความยาวก้าว และความถี่ของการก้าว ในช่วงก่อนฝึก หลังฝึกครบ 4 สัปดาห์ และหลังฝึกครบ 8 สัปดาห์ โดยใช้สถิติ Two-way Mixed-Effect ANOVA และทดสอบ post hoc โดยใช้สถิติ Bonferroni

ผลการวิจัย: โปรแกรมการฝึกเดินถอยหลังและฝึกเดินไปข้างหน้าสามารถเพิ่มความเร็วในการเดิน และลดเวลาในการทดสอบ TUG อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) หลังจากฝึก 4 และ 8 สัปดาห์ แต่ทั้งสองกลุ่มนี้ไม่มีความแตกต่างกันทั้งค่าตัวแปรในการเดิน และการทดสอบ TUG (p >0.05) 

สรุปผล: ทั้งการฝึกเดินถอยหลังและฝึกเดินไปข้างหน้านั้นสามารถเพิ่มความเร็วในการเดิน การทรงตัวและลดความเสี่ยงในการหกล้มได้เช่นกัน

 คำสำคัญ: การเดิน ทรงตัว ผู้สูงอายุ หกล้ม