หลักฐานเชิงประจักษ์เกี่ยวกับการดูดเสมหะในผู้ใหญ่ที่ใส่ท่อช่วยหายใจ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
จากการทบทวนวรรณกรรมและประสบการณ์การทำงานที่ผ่านมาพบว่าพยาบาลมีวิธีปฏิบัติในการดูดเสมหะ ในผู้ป่วยที่ใส่ท่อช่วยหายใจที่แตกต่างกันทำให้มีโอกาสเกิดภาวะแทรกซ้อนต่างๆ มากขึ้น เช่น ภาวะพร่องออกซิเจน มีการเปลี่ยนแปลงของสัญญาณชีพ และมีภาวะปอดอักเสบติดเชื้อ เป็นต้น การทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อรวบรวมหลักฐานเชิงประจักษ์เกี่ยวกับการดูดเสมหะในผู้ใหญ่ที่ใส่ท่อช่วยหายใจ ซึ่งสามารถแบ่งได้ 3 ขั้นตอน คือ 1) การพยาบาลผู้ป่วยก่อนการดูดเสมหะ ได้แก่ การประเมินข้อบ่งชี้ในการดูดเสมหะ การเลือกใช้สายยางดูดเสมหะ การให้ออกซิเจนความเข้มข้นสูงก่อนดูดเสมหะ การเพิ่มปริมาตรปอด และการเตรียมผู้ป่วย 2) การพยาบาลระหว่างการดูดเสมหะ ได้แก่ การใช้เทคนิคปราศจากเชื้อ ระยะเวลาที่ใช้ในการดูดเสมหะ ขนาดความดันลบที่ใช้ในการดูดเสมหะ ความลึกในการใส่สายดูดเสมหะ จำนวนครั้งที่ใช้ในการดูดเสมหะ และทักษะในการดูดเสมหะ 3) การประเมินผู้ป่วยภายหลังการดูดเสมหะ ได้แก่ การประเมินหลังการดูดเสมหะ และการให้ออกซิเจนความเข้มข้นสูงหลังการดูดเสมหะซึ่งพยาบาลและบุคลากรด้านสุขภาพที่เกี่ยวข้องสามารถนำความรู้ที่ได้ไปประยุกต์ใช้เป็นแนวทางในการดูดเสมหะในผู้ใหญ่ที่ใส่ท่อ ช่วยหายใจเพื่อส่งเสริมความปลอดภัยและลดภาวะแทรกซ้อนของผู้ป่วย
Article Details
บทความและรายงานวิจัยในวารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข เป็นความคิดเห็นของ ผู้เขียน มิใช่ของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของสมาคมศิษย์เก่าพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข ซึ่งสามารถนำไปอ้างอิงได้
เอกสารอ้างอิง
2. Joffe AM, Deem SA. Physiologic and pathophysiologic responses to intubation. In C.A. Hagberg (Ed.), Benumof and Hagberg’s Airway Management. 3rd ed. Philadelphia, PA:Elsevier/Saunders; 2012. p. 184-200.
3. Pedersen, CM, Nielsen, MR, Hjermind J, Egerod I. Endotracheal suctioning of the adult intubated patient – what is the evidence? Journal of Intensive and Critical Care Nursing. 2009;25(1):21-30.
4. Kaplow R, Hardin SR. Critical care nursing: synergy for optimal outcome. Boston: Jones and Bartlett; 2007.
5. Finucane BT, Tsui BCH, Santora AH. Principles of airway management. 4th ed. Springer: New York; 2011. p. 683-730.
6. Kummatid A, Markrat M. Using the systematic review to provide a complete summary on a research question in Evidence-Based Practice: a 3-step method. The Southern College Network Journal of Nursing and Public Health 2016;3(3):246-59.(in Thai).
7. Joanna Briggs Institute. Reviewers’ Manual 2014 Edition. Australia: Solito Fine Colour Printers. [Internet]. 2014 [cited 2016 May 10]. Available from: http://joannabriggs.org/assets/docs/approach/JBI-Levels-of-evidence_2014.pdf.
8. Day T, Lles N, Griffiths P. Effects of performance feedback on tracheal suctioning knowledge and skills: randomized controlled trial. Journal of Advanced Nursing. 2009;65(7):1423-31.
9. American Association for Respiratory Care AARC Clinical Practice Guidelines. Endotracheal suctioning of mechanically ventilated patients with artificial airways 2010. Respir Care.2010;55(6):758-64.
10. Kuriakose SA. Using the synergy model as best practice in endotracheal tube suctioning of critically ill patients. Dimension of Critical Care Nursing. 2008;27(1):10-5.
11. Intensive Care Coordination and Monitoring Unit. Suctioning an adult ICU patient with an artificial airway: a clinical practice guideline. [Internet].2014 [cited 2016 May 10]. Available from:https://www.aci.health.nsw.gov.au/__data/assets/pdf_file/0010/239554/ACI14_Suction_2-2.pdf
12. Overend TJ, Anderson CM, Brooks D, Cicutto L, Keim M, McAuslan D, et.al. Updating the evidence-base for suctioning adult patients: a systematic review. Can Respir J. ;2009 (3):6-17.
